Vragen van lezers
◼ Engelen zijn geesten, zonder stoffelijk lichaam; waarom beeldt u hen in illustraties dan met vleugels af? Is dit slechts religieuze traditie?
Wij beelden engelen gewoonlijk met vleugels af vanwege de symbolische beschrijvingen die in de bijbel worden aangetroffen.
U hebt gelijk als u zegt dat geestelijke schepselen geen stoffelijk lichaam met letterlijke vleugels hebben — noch gezichten, handen, voeten of andere lichaamsdelen. Toch moeten engelen soms, wanneer zij aan Gods dienstknechten verschenen, het uiterlijk van gewone mannen hebben gehad, want daar werden zij voor aangezien. — Genesis 18:2, 22; 19:1; Rechters 6:11-22.
Soms echter ontvingen mensen visioenen van engelen en beschreven zij hen. De profeet Ezechiël zag „vier levende schepselen”, en in een later visioen identificeerde hij hen als engelen van de rangorde die bekendstaat als cherubs (Ezechiël 1:5; 9:3; 10:3). Elk van deze engelen had vier vleugels, hetgeen hun vermogen liet uitkomen om, in welke richting dan ook, snel te reageren op Gods geboden. „Zij wendden zich niet wanneer zij gingen; zij gingen elk steeds recht vooruit . . . Overal waarheen de geest geneigd was te gaan, daarheen gingen zij telkens. Zij wendden zich niet bij het gaan.” — Ezechiël 1:6, 9, 12.
Maar engelen die in visioenen gezien werden, zagen er niet altijd hetzelfde uit. De hemelse schepselen die serafs genoemd worden en die Jesaja zag, hadden zes vleugels (Jesaja 6:1, 2). Er waren zelfs verschillen tussen Ezechiëls visioenen. In het eerste hadden de engelen voeten, handen onder elk van hun vier vleugels, en vier gezichten (als het gezicht van een mens, een leeuw, een stier en een arend). In zijn volgende visioen was een van de gezichten als van een cherub in plaats van een stier, misschien om de grote macht van cherubs aan te geven. In een weer later visioen van de versieringen van een symbolische tempel zag Ezechiël cherubs die slechts twee gezichten hadden, een van een mens en een van een leeuw (Ezechiël 1:5-11; 10:7-17; 41:18, 19). In het Allerheiligste van de tabernakel, alsook van de door Salomo gebouwde tempel in Jeruzalem, waren cherubs met twee vleugels. Deze bevonden zich op het gouden deksel van de kist die de ark des verbonds werd genoemd. De twee gouden cherubs stonden tegenover elkaar, en elk had twee vleugels die over de Ark uitgespreid waren (Exodus 25:10-22; 37:6-9). In Salomo’s tempel stonden boven de Ark (en het deksel ervan) twee grotere met goud bedekte cherubs, elk met twee uitgespreide vleugels. — 1 Koningen 8:6-8; 1 Kronieken 28:18; 2 Kronieken 5:7, 8.
Josephus schreef: „Van hoedanige gestalte deze cherubs waren kan niemand zeggen of gissen.” Sommige geleerden en illustrators baseren hun afbeelding van engelen (in het bijzonder van cherubs) dan ook op zogeheten prototypen in het oude Nabije Oosten van goden in de vorm van gevleugelde dieren. Maar een betrouwbaarder aanwijzing vormt Ezechiëls opmerking dat degenen die hij zag „de gelijkenis van de aardse mens hadden” (Ezechiël 1:5). Wanneer er in onze publikaties hemelse engelen worden afgebeeld, beelden wij hen dan ook gewoonlijk in essentie menselijk van vorm af. Wij beelden hen met vleugels af vanwege de talrijke bijbelse beschrijvingen van allerlei engelen met vleugels en vanwege de uitspraken over engelen die ’vliegen’. — Openbaring 14:6; Psalm 18:10.
Tot slot, op bladzijde 288 laat De Openbaring — Haar grootse climax is nabij! een gevleugeld hemels schepsel zien met een kroon op zijn hoofd en een sleutel in zijn hand. Dit is een aanschouwelijke voorstelling van Openbaring 20:1: „Ik zag een engel uit de hemel neerdalen met de sleutel van de afgrond en een grote keten in zijn hand.” Wij begrijpen dat deze engel met de sleutel de verheerlijkte Jezus Christus is. De illustratie toont hem met vleugels teneinde overeen te stemmen met het feit dat engelen die in visioenen werden gezien, gewoonlijk vleugels hadden.