16. (a) Waarom respecteerde Darius Daniëls God? (b) Welke hoop koesterde Darius met betrekking tot Daniël?

¹⁶ Darius was van mening dat hij geen keus had. De wet kon niet herroepen worden en op Daniëls „overtreding” kon geen kwijtschelding van straf volgen. Alles wat Darius tegen Daniël kon zeggen was: „Uw God die gij met standvastigheid dient, híj zal u verlossen.” Darius scheen respect te hebben voor Daniëls God. Het was Jehovah die Daniël de bekwaamheid had geschonken om de val van Babylon te voorzeggen. God had Daniël ook „een buitengewone geest” gegeven waardoor hij zich onderscheidde van de andere hoogwaardigheidsbekleders. Misschien wist Darius dat tientallen jaren voordien deze zelfde God drie jonge Hebreeën uit een brandende vuuroven had bevrijd. Waarschijnlijk hoopte de koning dat Jehovah nu Daniël zou bevrijden, aangezien Darius niet bij machte was de wet die hij had ondertekend ongedaan te maken. En dus werd Daniël in de leeuwenkuil geworpen.c Vervolgens „werd [er] een steen gebracht en op de opening van de kuil geplaatst, en de koning verzegelde die met zijn zegelring en met de zegelring van zijn rijksgroten, opdat er niets in de zaak van Daniël veranderd zou worden”. — Daniël 6:16, 17.