²⁰ Jehovah ging met Jona redeneren. Hij zei dat Jona een simpele plant had willen sparen die in één nacht was opgeschoten en die Jona niet had geplant of had laten groeien. Daarna besloot Jehovah: „Moest ik, van mijn kant, geen deernis gevoelen met Ninevé, de grote stad, waarin meer dan honderd twintig duizend mensen zijn die volstrekt het verschil niet weten tussen hun rechterhand en hun linker, benevens veel huisdieren?” — Jona 4:10, 11.c

21. (a) Welke praktische les leerde Jehovah Jona? (b) Hoe kan het verslag over Jona ons helpen om eerlijk naar onszelf te kijken?

²¹ Begrijp je wat Jehovah met dit praktische voorbeeld wilde overbrengen? Jona had helemaal niets gedaan om voor die plant te zorgen. In tegenstelling daarmee was Jehovah de Bron van het leven van die Ninevieten en had hij voor ze gezorgd, net als voor alle schepselen op aarde. Hoe kon Jona één enkele plant belangrijker vinden dan het leven van 120.000 mensen, met ook nog al hun dieren? Kwam dat niet doordat Jona egoïstisch was gaan denken? De enige reden dat hij het jammer vond van die plant was dat hij er zelf iets aan had gehad. En dat hij boos was over Ninevé, had ook met egoïsme te maken: hij was trots en wilde zijn gezicht redden en gelijk krijgen. Het voorbeeld van Jona kan ons helpen eens eerlijk naar onszelf te kijken. Niemand is tenslotte immuun voor egoïstische neigingen. We moeten dankbaar zijn dat Jehovah ons geduldig leert om minder aan onszelf te denken en meelevender en barmhartiger te zijn, net als hij!