² Toen Johannes dit verzoek nederig had ingewilligd en Jezus uit het water omhoogkwam, ’werden de hemelen geopend en zag hij Gods geest gelijk een duif neerdalen’. Er gebeurde nog iets: „Er [kwam] een stem uit de hemelen, die zei: ’Dit is mijn Zoon, de geliefde, die ik heb goedgekeurd’” (Matthéüs 3:16, 17; Markus 1:11). Wat een verklaring! Wij allen vinden het heerlijk iemand te behagen die wij respecteren (Handelingen 6:3-6; 16:1, 2; Filippenzen 2:19-22; Matthéüs 25:21). Stel u dus eens voor hoe u het zou vinden indien de almachtige God bekendmaakte: ’Ik heb u goedgekeurd!’

Wat betekenden zijn woorden?

4. (a) Wat betekent het Griekse woord voor „goedgekeurd” in Gods verklaring? (b) Waarom is het gebruik ervan in dit geval van bijzonder belang?

⁴ De evangelieverslagen waarin Gods woorden „Ik heb [Jezus] goedgekeurd” staan opgetekend, bezigen het Griekse werkwoord eu·doʹke·o (Matthéüs 3:17; Markus 1:11; Lukas 3:22). Het betekent „ingenomen zijn met, gunstig denken over, een welbehagen vinden in”, en het bijbehorende zelfstandig naamwoord houdt de gedachte in van „goede wil, welbehagen, gunst, wens, verlangen”. Eu·doʹke·o is niet beperkt tot goddelijke goedkeuring. De christenen in Macedonië bijvoorbeeld ’deelden graag’ hun geldmiddelen met anderen, vonden daar een welbehagen in (Romeinen 10:1; 15:26; 2 Korinthiërs 5:8; 1 Thessalonicenzen 2:8; 3:1). Dit neemt niet weg dat de goedkeuring die Jezus ten deel viel, door God, niet door mensen, tot uitdrukking werd gebracht. Deze uitdrukking wordt met betrekking tot Jezus pas gebruikt nadat hij gedoopt was (Matthéüs 17:5; 2 Petrus 1:17). Het is interessant dat in Lukas 2:52 een ander woord — chaʹris — wordt gebruikt wanneer er over Jezus wordt gesproken als een ongedoopte jongere die „gunst” genoot bij God en de mensen.