Zij deden Jehovah’s wil

Een Samaritaan blijkt een goede naaste te zijn

IN JEZUS’ tijd bestond er een duidelijke vijandschap tussen joden en heidenen. Na verloop van tijd bevatte de joodse misjna zelfs een wet die Israëlitische vrouwen verbood niet-joodse vrouwen te helpen bij de bevalling, aangezien dit er alleen maar toe zou bijdragen dat er nog een heiden op de wereld kwam. — Abodah Zarah 2:1.

De Samaritanen waren in zowel religieus als raciaal opzicht nauwer aan de joden verwant dan de heidenen. Toch werden ook zij als uitgestotenen beschouwd. „Joden onderhouden . . . geen betrekkingen met Samaritanen”, schreef de apostel Johannes (Johannes 4:9). Ja, de talmoed leerde dat „een stuk brood dat door een Samaritaan wordt gegeven onreiner is dan varkensvlees”. Sommige joden gebruikten de term „Samaritaan” zelfs om minachting en afkeuring tot uitdrukking te brengen. — Johannes 8:48.

Jezus ging verder: „Een zekere Samaritaan die langs die weg reisde, trof hem aan.” De vermelding van een Samaritaan prikkelde ongetwijfeld de nieuwsgierigheid van de wetgeleerde. Zou Jezus de negatieve zienswijze betreffende dit ras onderschrijven? Integendeel, toen hij de betreurenswaardige reiziger zag, werd de Samaritaan „door medelijden bewogen”. Jezus zei: „Daarom ging hij naar hem toe en verbond zijn wonden, terwijl hij er olie en wijn op goot. Vervolgens tilde hij hem op zijn eigen beest en bracht hem naar een herberg en zorgde voor hem.b En de volgende dag haalde hij twee denarii te voorschijn, gaf ze aan de waard en zei: ’Zorg voor hem, en wat gij meer dan dit mocht besteden, zal ik u vergoeden wanneer ik hier terugkom.’” — Lukas 10:33-35.