Jonge mensen vragen . . .

Waarom moet ik me moeite getroosten voor anderen?

„WIENS belangen komen op de eerste plaats in je leven?” Die vraag stelde een Ontwaakt!-verslaggever aan een groep jongeren in een drukke straat. „Mijn eigen belangen”, zei Mike. „Ik denk in de eerste, in de tweede en in de laatste plaats aan mezelf.” De zeventienjarige Susie zei: „Als ik zou moeten kiezen tussen het welzijn van mijn familie en het mijne, zou ik het mijne het zwaarst laten wegen.”

Helaas denken veel jongeren er zo over. Een boek met als titel The Postponed Generation vertelt over een studie onder 1125 studenten, waarbij twee sociologen probeerden na te gaan of jonge mensen in de eerste plaats hun eigen belang op het oog hadden of dat van de maatschappij. De uitslag? Ongeveer 80 procent bleek „alleen maar aan zichzelf te denken, zonder enig gevoel van betrokkenheid bij of verplichting tegenover de maatschappij”.

Het is dan ook geen wonder dat weinig jongeren bereid zijn zich wat ongemak te getroosten voor anderen, zich in te spannen of uit te sloven voor iemand anders dan zichzelf. Boeken als The Art of Selfishness en Looking Out for Number One blijken best-sellers; het zijn weinig meer dan blauwdrukken voor het ontwikkelen van een egocentrische instelling. Zoals de bijbel profeteerde, ’hebben de mensen thans zichzelf lief’. — 2 Timótheüs 3:1, 2.

Hoe reageer jij echter op de behoeften van anderen? Stel nu eens dat je net van plan bent onderuit te gaan zitten en naar je lievelingsprogramma op de televisie te kijken en dat Pa of Ma je vraagt een boodschap te doen, word je dan kwaad of verontwaardigd? Heb je moeite met het idee karweitjes in huis te moeten doen, kleren of je kamer met een broer of zus te moeten delen of eenvoudig iemand een dienst te moeten bewijzen als ’het je niet uitkomt’? Dan is het hoog tijd dat je wat veranderingen aanbrengt. Maar waarom? En belangrijker nog, hoe?

De oorsprong van zelfzucht

Gods wet voor zijn volk luidt: „Gij moet uw naaste liefhebben als uzelf” (Matthéüs 22:39). Dat betekent dat wij verplicht zijn ons om anderen te bekommeren, onzelfzuchtig te zijn en gevoelig voor de behoeften van anderen. Wij voldoen echter niet altijd aan dat schitterende ideaal, en de bijbel helpt ons te begrijpen hoe dat komt. In Genesis 8:21 staat: „De neiging van ’s mensen hart is slecht van zijn jeugd af.”

Het kon onze voorvader Adam weinig schelen hoe zijn daad van opstandigheid van invloed zou zijn op anderen. Het behoeft ons dan ook niet te verwonderen dat wij, zijn nakomelingen, geboren worden met zelfzuchtige neigingen. (Vergelijk Psalm 51:5.) Dit treedt al verbazingwekkend vroeg in het leven aan het licht. Het tijdschrift Parents merkt op: „Alle peuters zijn egocentrisch. . . . Zij hebben belangstelling voor u, maar alleen als u iets voor hen doet.” Als er niets aan gedaan wordt, kan zelfzucht een blijvende karaktertrek worden.

Een andere eigenschap die iemand ervan weerhoudt zich moeite te getroosten voor anderen, is luiheid (Spreuken 21:25). Ja, als luiheid de overhand heeft, zal iemand de meest bizarre excuses bedenken om te voorkomen dat hij iets moet doen. Spreuken 22:13 zegt: „De luiaard heeft gezegd: ’Er is een leeuw buiten! Midden op de openbare pleinen zal ik vermoord worden!’”

Wat er bij het helpen van anderen komt kijken

De in Lukas 10:29-37 opgetekende gelijkenis van de barmhartige Samaritaan laat zien dat er bij het helpen van anderen echte zelfopoffering kan komen kijken. In antwoord op de vraag „Wie is dan mijn naaste?”, vertelde Jezus over een joodse man die door rovers was geslagen en voor dood was blijven liggen. Ondanks de raciale spanningen die er tussen joden en Samaritanen heersten, werd een Samaritaanse man ertoe bewogen zich moeite te getroosten voor het slachtoffer van de misdaad. Hij verzorgde de wonden van de man en gebruikte daar zijn eigen wijn en olie voor. Toen tilde hij de man voorzichtig op zijn lastdier en bracht hem naar een herberg. Hij betaalde de herbergier ongeveer het equivalent van twee daglonen en beloofde eventuele verdere onkosten te vergoeden.

Deze aangrijpende illustratie geeft raak weer wat het betekent zich moeite voor anderen te getroosten: het initiatief nemen, zich tot een naaste van anderen maken. Het komt erop neer bereid te zijn tijd, energie en geld aan anderen te besteden. Laten wij eens een paar manieren bespreken waarop dit kan gebeuren.

Je moeite getroosten voor je familie

Je naasten zijn in de eerste plaats je naaste familieleden — ouders, broers en zussen. Maar misschien vind je dat degenen die je het naast zijn, moeten begrijpen hoe druk je het hebt en dat zij niet te veel van je mogen verlangen. De bijbel vermaant echter: „Weest gastvrij jegens elkaar zonder morren” (1 Petrus 4:9). Probeer de ogenschijnlijke overlast die daaruit kan voortvloeien niet als een bron van ergernis te zien maar als een gelegenheid om de familieband hechter te maken.

Eddie herinnert zich: „Mijn moeder had het zo druk dat zij vaak totaal op was. Maar nooit zal ik de blik op haar gezicht vergeten als zij de deur opendeed en zag dat de vaat was gedaan, de vloeren waren geboend en de tafel was gedekt voor het avondeten. Ik geef toe dat ik bij die gelegenheden graag had gevoetbald, maar doordat ik mezelf wegcijferde, droeg ik bij tot een hechtere band in het gezin.” Kun jij een paar manieren bedenken om je in te spannen voor je familie?

Een goede naaste zijn voor medechristenen

De apostel Paulus zei: „Laten wij daarom dus, zolang de tijd voor ons er nog gunstig voor is, het goede doen jegens allen, maar vooral jegens hen die aan ons verwant zijn in het geloof” (Galaten 6:10). Het maakt gelukkig als je je inspant ten behoeve van medechristenen. — Handelingen 20:35.

De zestienjarige Chris bijvoorbeeld is een van Jehovah’s Getuigen. Hij doet graag boodschappen voor een bejaarde zuster in de plaatselijke gemeente. Op een keer belde zij hem op om zijn hulp in te roepen. De lift in haar flat was defect en omdat zij geen vijf trappen op kon, was zij gestrand. Toen hij arriveerde, zei Chris: „Klim maar op m’n rug, dan draag ik u naar boven als u dat niet erg vindt.” En daar gingen zij, naar de vijfde etage! Vermoeiend? Ongetwijfeld. Maar Chris werd er niet alleen voor beloond met de dankbaarheid van zijn bejaarde vriendin, maar ook met de wetenschap dat zijn daden God behaagden!

Je hoeft echter niet op zulke spectaculaire situaties te wachten om je zorgzaamheid voor anderen te tonen. Zo hebben sommige jongeren de neiging om zich voor en na de christelijke vergaderingen uitsluitend met elkaar te bemoeien en geen aandacht te besteden aan ouderen. Dit is in strijd met de bijbelse raad ouderen ’consideratie te betonen’ (Leviticus 19:32). Soms is een vriendelijk hallo of een kort gesprekje al voldoende om een bejaarde op te monteren. ’Maar ik vind het moeilijk om met oude mensen te praten’, protesteer je misschien. ’We hebben zo weinig gemeen.’

Doug, die nu als ouderling dient in de christelijke gemeente, denkt met warme gevoelens aan vroeger terug: „Toen ik negentien was, waren mijn beste vrienden oud genoeg om mijn ouders of grootouders te zijn. Wat hebben zij bijgedragen tot mijn geestelijke groei!” Waarom zou je je niet wat moeite getroosten en aandacht besteden aan een paar bejaarden, misschien op de eerstvolgende christelijke vergadering? Je zult meestal ontdekken dat je veel meer met hen gemeen hebt dan je dacht! En net als Doug zul je bemerken dat je veel kunt leren van hun waardevolle levenservaring.

„Hen die buiten zijn” helpen

In Kolossenzen 4:5 zei de apostel Paulus: „Gaat voort in wijsheid te wandelen ten aanzien van hen die buiten zijn, de gelegen tijd voor uzelf uitkopend.” Jehovah’s Getuigen tonen dat zij zich om anderen bekommeren door de bijbelse boodschap te prediken (Matthéüs 24:14). Jongeren die hun verplichting tegenover God serieus nemen, zijn gemotiveerd om een zo volledig mogelijk aandeel aan dat werk te hebben.

„Ik doe mijn uiterste best in het predikingswerk wegens mijn liefde voor Jehovah”, zegt Tamitha. Hoewel zij nog maar elf jaar is, besteedt zij elke maand veel uren aan evangelisatiewerk. „De prediking geeft mij ook een mogelijkheid om liefde voor mijn naasten te tonen.” In plaats van een goedbetaalde baan te zoeken, hebben duizenden christelijke jongeren het tot hun loopbaan gemaakt anderen te dienen als volle-tijdpredikers; vaak hebben zij dan een part-timebaan om in hun onderhoud te voorzien. Anderen hebben zich aangemeld voor de zendingsdienst of om op een van de bijkantoren van het Wachttorengenootschap te werken.

Je bent gebaat bij geven

„Mensen hebben andere mensen nodig met het oog op hun gezondheid”, zei het blad American Health. Onderzoekers beweren zelfs dat mensen die zich moeite getroosten voor anderen, er wat hun gezondheid betreft op vooruitgaan. Jezus Christus wees op nog een voordeel toen hij zei: „Beoefent het geven, en u zal gegeven worden” (Lukas 6:38). Iemand die edelmoedig is, wint de genegenheid van anderen; hij zal onveranderlijk zelf edelmoedigheid ervaren! — Vergelijk Spreuken 11:25.

Beoefen dus het geven door je moeite te getroosten voor anderen. Mochten je zelfzuchtige neigingen bovenkomen, bedenk dan steeds dat Gods Woord zegt: „Laat een ieder niet zijn eigen voordeel blijven zoeken, maar dat van de ander” (1 Korinthiërs 10:24). Als je dat doet, zul je niet alleen de vriendschap van anderen verwerven maar ook de goedkeuring van de Allerhoogste God.

[Illustratie op blz. 18]

Ons moeite getroosten voor anderen maakt gelukkig