5. Wat leert de illustratie over de man die bleef aandringen ons over de instelling waarmee we moeten bidden?

⁵ Deze levendige illustratie van iemand die vasthoudend is, toont met wat voor instelling we moeten bidden. Merk op dat Jezus zegt dat de man krijgt wat hij nodig heeft „om zijn vrijpostig aandringen” (Lukas 11:8). De uitdrukking „vrijpostig aandringen” komt maar één keer in de bijbel voor. Het is een vertaling van een Grieks woord dat letterlijk „schaamteloosheid” betekent. Schaamteloosheid is vaak een slechte eigenschap. Maar als iemand zich zonder schaamte, of vasthoudend, inzet voor een goede zaak, dan kan het een wenselijke eigenschap zijn. Dat geldt voor de gastheer in de illustratie. Hij schaamt zich er niet voor net zo lang te blijven vragen tot hij krijgt wat hij nodig heeft. Aangezien Jezus ons die gastheer tot voorbeeld stelt, moeten wij eveneens met vasthoudendheid bidden. Jehovah wil dat we ’blijven vragen, blijven zoeken en blijven kloppen’. Hij zal dan op zijn beurt „heilige geest geven aan wie hem erom vragen”.

9, 10. (a) Illustreer waarom we God om zijn geest moeten blijven vragen. (b) Welke vraag moeten we onszelf stellen, en waarom?

⁹ Laten we die les nu eens doortrekken naar onze tijd. Stel dat een van je gezinsleden midden in de nacht ziek wordt. Zou je een arts uit zijn bed bellen? Niet als het om iets onbenulligs gaat. Maar gaat het om een hartinfarct, dan zou je je er niet voor schamen een dokter te bellen. Waarom niet? Omdat het een noodgeval betreft. Je weet dat er absoluut deskundige hulp nodig is. Geen hulp inroepen kan fataal zijn. Zo zien ook ware christenen zich in zekere zin voortdurend met een noodsituatie geconfronteerd. Satan gaat immers rond als „een brullende leeuw” die ons probeert te verslinden (1 Petrus 5:8). We hebben absoluut de hulp van Gods geest nodig willen we geestelijk in leven blijven. Niet Gods hulp inroepen zou fataal kunnen zijn. Vandaar dat we God onbeschroomd om zijn heilige geest blijven vragen (Efeziërs 3:14-16). Het is de enige manier om de kracht te behouden die nodig is om ’tot het einde te volharden’. — Mattheüs 10:22; 24:13.