Vragen van lezers

◼ Moeten wij uit Matthéüs 7:13, 14 en Lukas 13:24 concluderen dat zelfs in de opstanding de meeste mensen de ware aanbidding zullen verwerpen?

Nee, deze verzen ondersteunen die conclusie niet. In plaats daarvan hebben ze hoofdzakelijk betrekking op het verwerven van leven in het hemelse koninkrijk.

Jezus’ woorden in Matthéüs 7:13, 14 maken deel uit van de Bergrede. Hij zei: „Gaat in door de nauwe poort; want breed en wijd is de weg die naar de vernietiging voert, en velen zijn er die daardoor ingaan; maar nauw is de poort en smal de weg die naar het leven voert, en weinigen zijn er die hem vinden.”

Veel van wat Jezus bij deze gelegenheid zei, had speciaal betrekking op het hemelse koninkrijk. Zo begon hij met de woorden: „Gelukkig zijn zij die zich bewust zijn van hun geestelijke nood, want hun behoort het koninkrijk der hemelen toe.” Hij zei dat de zuiveren van hart ’God zouden zien’ en dat „het koninkrijk der hemelen” hun toebehoort „die ter wille van de rechtvaardigheid zijn vervolgd” (Matthéüs 5:3, 8, 10). Later in diezelfde toespraak had Jezus het over de brede weg die naar de vernietiging voert en de smalle weg ten leven. Hij voegde daar onder andere nog aan toe: „Niet een ieder die tot mij zegt: ’Heer, Heer’, zal het koninkrijk der hemelen binnengaan, maar hij die de wil doet van mijn Vader, die in de hemelen is.” — Matthéüs 7:13, 14, 21.

De betekenis van Lukas 13:24 is analoog, zoals blijkt uit de context. Jezus gaf twee illustraties over „het koninkrijk Gods”. Later werd hem de vraag gesteld: „Heer, zijn het er weinig die gered worden?” Jezus antwoordde: „Spant u krachtig in om door de nauwe deur binnen te gaan, want velen, zeg ik u, zullen trachten binnen te gaan, maar zullen niet in staat zijn.” „Velen” slaat op mensen die smeekten binnengelaten te worden nadat er een deur was dichtgedaan en gesloten. Dit waren „werkers van onrechtvaardigheid” die er niet voor in aanmerking kwamen met „Abraham en Isaäk en Jakob en al de profeten in het koninkrijk Gods” te zijn. De „velen” hadden gedacht de eersten „in het koninkrijk Gods” te zullen zijn, maar in werkelijkheid zouden zij de laatsten zijn, kennelijk in de zin dat zij daar helemaal niet zouden zijn. — Lukas 13:18-30.

De context laat zien dat Jezus het had over binnengaan in Gods hemelse koninkrijk. Joodse leiders in die tijd hadden zich lang mogen verheugen in een bevoorrechte positie waarin zij toegang hadden tot Gods Woord. Zij waren van mening dat zij geestelijk rijk waren en rechtvaardig in Gods ogen, in tegenstelling tot het gewone volk, waar zij op neerzagen (Johannes 9:24-34). Toch, zo zei Jezus, konden belastinginners en hoeren die zijn boodschap aanvaardden en berouw hadden, Gods gunst bezitten. — Vergelijk Matthéüs 21:23-32; Lukas 16:14-31.

Gewone mensen die Jezus’ discipelen werden, kwamen ervoor in aanmerking als geestelijke zonen aangenomen te worden toen met Pinksteren 33 G.T. de hemelse roeping een aanvang nam (Hebreeën 10:19, 20). Hoewel grote menigten Jezus hoorden, waren zij die hem aanvaardden en later de hemelse hoop verwierven, maar weinigen in aantal. Maar de kleine kudde van door de geest verwekte mensen die die beloning ontving, kon vergeleken worden met Jakob die aanlag aan een tafel in de hemel met Jehovah (de grotere Abraham) en zijn Zoon (afgebeeld door Isaäk). Dat was het beslist waard om zich krachtig voor in te spannen, maar de meesten die Jezus hoorden, deden dat niet.

Bijgevolg kunnen wij in beide gevallen uit de context opmaken dat Jezus’ opmerkingen (dat weinigen zich op de smalle weg ten leven bevonden en gered werden) primair betrekking hadden op het bezitten van Gods gunst in die tijd dat Hij mensen de hoop op hemels leven bood. Betrekkelijk weinigen die de boodschap van waarheid hoorden en te weten kwamen wat de vereisten waren, reageerden gunstig en betoonden zich getrouw. — Matthéüs 22:14; 24:13; Johannes 6:60-66.

Het is een opmerkelijk punt dat zelfs in deze tijd, nu de hele bijbel beschikbaar is en er overvloedige bewijzen voorhanden zijn van de vervulling van goddelijke profetieën over de laatste dagen, betrekkelijk weinigen gehoor geven aan de christelijke boodschap en volharden in het dienen van Jehovah. Dit stemt overeen met Jezus’ illustratie over verschillende soorten grond. Hij zei dat sommigen „het woord van het koninkrijk” zouden horen maar dat Satan zou wegrukken wat was gezaaid. Anderen zouden het woord met vreugde aanvaarden maar zouden mettertijd falen vanwege verdrukking of vervolging. Weer anderen zouden onvruchtbaar blijken te zijn vanwege „de zorg van dit samenstel van dingen en de bedrieglijke kracht van de rijkdom”. — Matthéüs 13:18-23.

Wij kunnen er zeker van zijn dat het heel anders zal zijn wanneer miljoenen en nog eens miljoenen worden opgewekt gedurende de Oordeelsdag. Dan zal Satan niet vrij zijn om zaden van waarheid die in hun harten zijn gezaaid, weg te rukken. Zij zullen niet het hoofd hoeven bieden aan vervolging of de zorgen van het huidige goddeloze samenstel. Zij zullen onderwijs ontvangen in een rechtvaardige omgeving, omringd door de wonderwerken van Jehovah, met inbegrip van de opstanding van de doden en de genezing der natiën. Het is waar dat sommigen zelfs dan nog niet gunstig zullen reageren. (Vergelijk Johannes 11:45-53.) Maar er bestaat goede reden om te denken dat de meerderheid de betekenis van het woord zal begrijpen, er gunstig op zal reageren en gered zal worden.