7. Waarom maakte het predikingswerk de overpriesters woedend?

⁷ De vastbeslotenheid van de apostelen om te blijven prediken, maakte de overpriesters woedend. Bepaalde leden van de priesterschap, onder wie Kajafas zelf, waren Sadduceeën, die niet in de opstanding geloofden (Handelingen 4:1, 2; 5:17). Maar de apostelen hielden vol dat Jezus uit de doden was opgewekt. Bovendien hadden sommigen van de overpriesters alle mogelijke moeite gedaan om bij de Romeinse autoriteiten in de gunst te komen. Toen de overpriesters bij Jezus’ berechting de gelegenheid werd geboden Jezus als hun koning te aanvaarden, schreeuwden ze zelfs: „Wij hebben geen andere koning dan caesar” (Johannes 19:15).a De apostelen bleven er niet alleen bij dat Jezus uit de doden was opgewekt, ze onderwezen ook dat er buiten Jezus’ naam „onder de hemel geen andere naam [is] die onder de mensen is gegeven waardoor wij gered moeten worden” (Handelingen 2:36; 4:12). De priesters vreesden dat als de joden de opgestane Jezus als hun Leider zouden gaan beschouwen, de Romeinen weleens zouden kunnen komen en dat de joodse leiders dan ’zowel hun plaats als hun natie’ zouden kunnen verliezen. — Johannes 11:48.