Zullen wij hen ooit weerzien?
„Je hebt ons voor eeuwig verlaten. Het was zo onverwacht. Maar ondanks de diepe wonden die jouw dood heeft achtergelaten, zul je in ons hart altijd bij ons zijn. Wij zullen de schitterende jaren die wij met jou doorbrachten nooit vergeten, noch de hoop opgeven je op zekere dag weer te zien.”
IN HET Groothertogdom Luxemburg brengen nabestaanden en vrienden herhaaldelijk gevoelens als deze onder woorden in overlijdensadvertenties. Soortgelijke gedachten leven in de geest van anderen over de hele wereld, tedere herinneringen, alsmede de kille wanhoop over hun verlies — hoop vermengd met onzekerheid. Misschien hebt u nadat een geliefd persoon was gestorven, wel net zo gereageerd of van een vriend of vriendin soortgelijke reacties vernomen.
Voor de meeste mensen is de hoop hun gestorven geliefden terug te zien, verward en onzeker. De redenen daarvoor zijn duidelijk. Om te beginnen neemt bijna niemand er tegenwoordig werkelijk de tijd voor zich van de aangelegenheid op de hoogte te stellen. En als iemand het al probeert, zijn de inlichtingen die de meeste religies over de kwestie geven hetzij te vaag of te bizar om overtuigend te zijn.
Zoals u misschien weet, zijn velen van mening dat het enige „toekomstige leven” voor de doden gelegen is in de voortzetting van hun familielijn. U hebt misschien wel eens de opvatting gehoord dat mensen ’in hun kinderen voortleven’. Maar schenkt zo’n „leven” de doden enig bewust voordeel of biedt het hun nabestaanden enige hoop hen terug te zien? Niet in het minst! Zo’n opvatting is dan ook niet bepaald troostrijk!
Uit belangstelling voor onze eigen geliefden — zowel degenen die gestorven zijn als degenen die nog leven — moeten wij een antwoord hebben op de volgende vragen: Als iemand van wie wij houden, sterft, zullen wij hem of haar dan ooit weerzien? Als het antwoord bevestigend is, wanneer en waar zal dat dan zijn? In de hemel? Of misschien zelfs hier op aarde? Welke hoop bestaat er eigenlijk voor gestorven geliefden en voor ons in de toekomst?
Welnu, er is goed nieuws in verband met deze vragen. Goed in de zin dat er een verzekerde, verblijdende hoop bestaat. Het is nieuws omdat de boodschap verschilt van wat de meeste mensen hebben vernomen, zelfs uit religieuze bronnen.
Toen de christelijke zendeling Paulus in de eerste eeuw van onze gewone tijdrekening in Athene (Griekenland) was, sprak hij over de schriftuurlijke hoop voor de doden. Sommige toehoorders waren weetgierig, maar andere luisterden met minachting. Bepaalde filosofen wilden hem bestrijden en zeiden: „Wat zou deze babbelaar toch willen vertellen?” Anderen beweerden dat hij „’een verkondiger van vreemde godheden [was]’. Dit was omdat hij het goede nieuws van Jezus en de opstanding bekendmaakte” (Handelingen 17:18). Ja, het goede nieuws dat Paulus te vertellen had, handelde onder meer over de opstanding!
Hoe zou u het bezien als iemand over een toekomstige opstanding sprak en vertelde dat men de doden in levende lijve kan weerzien? Zou u het nutteloos gebabbel vinden? Of schijnt, vanwege uw religieuze opvoeding en uw persoonlijke opvatting, de boodschap van de Heilige Schrift over de hoop voor de doden u nieuw en vreemd toe, alsof het van een ’vreemde godheid’ afkomstig is?
De Atheners zeiden tegen Paulus: „Gij brengt enkele dingen ter sprake die ons vreemd in de oren klinken. Graag zouden wij daarom te weten komen wat deze dingen betekenen” (Handelingen 17:20). Verlangt ook u ernaar meer te weten te komen over de bijbelse hoop voor degenen die ons ontvallen zijn en voor ons die leven? Als dat zo is, zal het volgende artikel u interesseren.