Lukas somt de gebieden op vanwaar de joden in 33 G.T. voor het pinksterfeest naar Jeruzalem waren gekomen en noemt daarbij Asia alsmede de provincies Kappadocië, Pontus en Pamfylië (Han 2:9, 10; vgl. 1Pe 1:1). Hij vermeldt daar Frygië apart van Asia, en dat doet hij opnieuw in Handelingen 16:6. Plinius de Oudere, een Romeins schrijver uit de 1ste eeuw G.T., deed dit eveneens (Naturalis historia, V, XXVIII, 102). Het verslag in Handelingen 16:6, 7 zegt dat het Paulus „door de heilige geest was verboden het woord in het district Asia te spreken” toen hij op zijn tweede zendingsreis (ca. 49–52 G.T.) westwaarts reisde. Daarom trok hij door Frygië en Galatië naar het N in de richting van de provincie Bithynië, maar werd toen weer naar het W door Mysië heen naar de havenstad Troas geleid, vanwaar men zich gewoonlijk naar Macedonië inscheepte. Hier ontving Paulus een visioen, waarin hem werd gevraagd: „Kom over naar Macedonië en help ons” (Han 16:9). Dus ofschoon Paulus wel door het noordelijke gedeelte van de provincie Asia trok, bracht hij daar geen tijd door, maar deed dit pas toen hij na de voltooiing van zijn werk in Macedonië en Achaje weer op de terugreis was. Toen bracht hij korte tijd in Efeze door, predikte in de synagoge en vertrok vervolgens met de belofte terug te komen. — Han 18:19-21.