¹⁷ De omstanders waren geschokt — niet omdat Paulus geslagen werd maar vanwege zijn reactie! Ze vroegen: ‘Scheld jij de hogepriester van God uit?’ Vervolgens liet Paulus zien dat hij nederig was en respect voor de wet had. Hij zei: ‘Broeders, ik wist niet dat hij de hogepriester was. Want er staat geschreven: “Je mag niet met minachting spreken over een leider van je volk”’ (Hand. 23:4, 5; Ex. 22:28).d Paulus koos nu voor een andere aanpak. Hij speelde in op het feit dat het Sanhedrin uit farizeeën en sadduceeën bestond en zei: ‘Mannen, broeders, ik ben een farizeeër, een zoon van farizeeën. Vanwege mijn hoop op de opstanding van de doden sta ik terecht’ (Hand. 23:6).

18. Waarom zei Paulus dat hij een farizeeër was, en hoe kunnen wij net zo’n manier van redeneren gebruiken?

¹⁸ Waarom zei Paulus dat hij een farizeeër was? Omdat hij ‘een zoon van farizeeën’ was. Hij kwam uit een familie die bij die sekte hoorde. Daarom zouden velen hem nog steeds zo bezien.e Maar hoe kon Paulus zichzelf een farizeeër noemen terwijl de farizeeën verkeerde ideeën over de opstanding hadden? De farizeeën geloofden dat de mens een ziel had die na de dood verder leefde en dat de zielen van de rechtvaardigen weer in een menselijk lichaam zouden leven. Paulus geloofde dat niet. Hij geloofde in de opstandingsleer die Jezus had onderwezen (Joh. 5:25-29). Maar Paulus was het wel met de farizeeën eens dat er hoop was op een leven na de dood, terwijl de sadduceeën helemaal niet in een toekomstig leven geloofden. Wij kunnen op net zo’n manier redeneren met bijvoorbeeld katholieken en protestanten. We kunnen zeggen dat we net als zij in God geloven. Het is waar dat zij waarschijnlijk in de Drie-eenheid geloven, terwijl wij in de God van de Bijbel geloven. Maar net als zij geloven we dat er een God is.