De uitgeputte groep heeft beschutting gevonden op een eiland, Malta. De bewoners zijn ’mensen die een vreemde taal spreken’, letterlijk „barbaren” (Grieks: barʹba·ros).c De Maltezen zijn echter geen woestelingen. Integendeel, Lukas, een reisgezel van Paulus, bericht dat zij „ons buitengewone menslievendheid [betoonden], want zij ontstaken een vuur en ontvingen ons allen behulpzaam wegens de regen die er viel en wegens de koude”. Paulus raapt samen met de bewoners van Malta dor hout bijeen en legt dat op het vuur. — Handelingen 28:1-3, voetnoot.