De Romeinse bijnaam van de zoon van Maria uit Jeruzalem. Zijn Hebreeuwse naam was Johannes, hetgeen „Jehovah heeft gunst betoond; Jehovah is goedgunstig geweest” betekent (Han 12:12, 25). Markus was een neef van Barnabas, vergezelde hem en andere vroege christelijke zendelingen op hun reizen en werd ertoe geïnspireerd het evangelie te schrijven dat zijn naam draagt (Kol 4:10). Markus is de in het boek Handelingen genoemde Johannes Markus en de Johannes uit Handelingen 13:5, 13.

Nadat Barnabas en Saulus (Paulus) het ondersteuningswerk in Jeruzalem ten uitvoer hadden gebracht, „keerden zij terug en namen Johannes, degene die de bijnaam Markus droeg, mee”. Markus fungeerde schijnbaar als hun dienaar, misschien om tijdens hun reis in hun fysieke behoeften te voorzien (Han 12:25; 13:5). Om de een of andere niet-onthulde reden scheidde Johannes Markus zich bij hun aankomst te Perge in Pamfylië „van hen af en keerde naar Jeruzalem terug” (Han 13:13). Toen Paulus zich later op zijn tweede zendingsreis begaf en Barnabas vastbesloten was Markus mee te nemen, „achtte [Paulus] het niet juist hem mee te nemen, aangezien hij hen van Pamfylië af had verlaten en zich niet met hen tot het werk had begeven”. Hierover ontstond „een scherpe uitbarsting van toorn”, en zij gingen uit elkaar; Barnabas nam Markus mee naar Cyprus en Paulus nam Silas mee op zijn reis door Syrië en Cilicië. — Han 15:36-41.