15. (a) Hoe trachtte Paulus, toen hij een joods publiek te Antiochië in Pisidië toesprak, een gemeenschappelijk uitgangspunt te vinden? (b) Waarom is het volgens u bij onze prediking belangrijk een gemeenschappelijk uitgangspunt te vinden?

¹⁵ In Handelingen 13:16-41 staat een toespraak opgetekend die Paulus voor een joods publiek in het in Pisidië gelegen Antiochië hield. Eerst deed hij er moeite voor een gemeenschappelijk uitgangspunt te vinden. (Zie 13 vers 16, 17.) Waarom deed hij dat? Omdat het hen zou helpen bereid te zijn om te redeneren over het onderwerp dat hij met hen wilde bespreken. Hij stelde zich niet voor als een lid van de christelijke gemeente met een boodschap voor hen omtrent Jezus Christus. Hij sprak tot joden en nam derhalve hun denkwijze in aanmerking. Hij erkende dat zijn publiek bestond uit mensen die God vreesden en gaf te kennen dat hij, net als de meesten van hen, van geboorte een Hebreeër was. Ook stipte hij betekenisvolle gebeurtenissen uit de geschiedenis van Israël aan. Maar hoe slaagde hij erin niet van die gemeenschappelijke basis af te stappen toen hij over Jezus Christus sprak?

18. Wat kan ons helpen onze inspanningen om met anderen aan de hand van de Schrift te redeneren succesvol te doen zijn?

¹⁸ Het goede nieuws dat Paulus in Athene predikte, was dezelfde boodschap die hij in Antiochië had gebracht. De reden voor het verschil in voordrachtsstijl was dat hij inzag wat er nodig was om met mensen te redeneren. Hij bekommerde zich zozeer om hen dat hij zich de extra inspanning getroostte die nodig was om dat te doen. En die inspanning wierp goede resultaten af. Mogen ook wij ons de benodigde inspanning getroosten en Gods zegen afsmeken over onze inspanningen om met anderen te redeneren aan de hand van de Schrift opdat wij het goede nieuws met alle soorten van mensen mogen delen. — 1 Korinthiërs 9:19-23.