Blijf progressief in een ordelijke routine wandelen
1 De apostel Paulus had speciale genegenheid voor de gemeente in Filippi, die hij had mogen oprichten. Hij was dankbaar voor de materiële voorzieningen die zij hem edelmoedig schonken, en sprak over hen als een goed voorbeeld. — 2 Kor. 8:1-6.
2 Paulus werd er door diepe liefde toe bewogen zijn brief aan de Filippenzen te schrijven. In het Hulp-boek staat op blz. 409: „In de hele brief moedigt hij de gemeente in Filippi aan om voort te gaan op de door hen ingeslagen voortreffelijke weg en ernaar te streven hun onderscheidingsvermogen te vergroten, ja, het woord des levens stevig vast te grijpen en hun geloof en hoop met betrekking tot de toekomstige prijs te versterken.” Zij reageerden hier enthousiast op, waardoor er een nog hechtere band van liefde tussen hen en de apostel ontstond. Paulus’ woorden hebben een speciale betekenis voor ons in deze tijd, hetgeen ons een goede reden geeft om zorgvuldig over zijn aansporing na te denken, vooral over wat er in Filippenzen 3:15-17 staat.
3 Een rijpe geestesgesteldheid is onontbeerlijk: In Filippenzen 3:15 sprak Paulus als iemand met jarenlange ervaring. Hij erkende de geestelijke vooruitgang van de Filippenzen door een beroep op hen te doen als rijpe christenen met een juiste geestesgesteldheid. Zolang hun geestesgesteldheid de nederigheid en waardering weerspiegelde die Jezus aan de dag had gelegd, zouden zij ’onberispelijk en onschuldig blijven, kinderen van God zonder smet, het woord des levens stevig vasthoudend’ (Fil. 2:15, 16). Wanneer wij Paulus’ woorden lezen, moeten wij het gevoel hebben dat hij tot ons spreekt. Wij verlangen er vurig naar dezelfde geestesgesteldheid te bezitten die Jezus had, en wij willen nederige waardering voor onze voorrechten tonen. Wij wenden ons voortdurend in gebed tot Jehovah, en vragen hem ons hierbij en bij andere aangelegenheden te helpen. — Fil. 4:6, 7.
4 Zoals uit Filippenzen 3:16 blijkt, dienen wij er allemaal naar te streven vorderingen te maken. „Vorderingen maken” betekent „zich voorwaarts bewegen, vooruitgang boeken”. Mensen die vooruitstrevend of progressief zijn, hebben „belangstelling voor nieuwe ideeën, vindingen of mogelijkheden”. Paulus wilde dat de Filippenzen begrepen dat het christendom nooit statisch is en dat degenen die het aanhangen, zich voorwaarts moeten blijven bewegen. Hun progressieve geest zou blijken uit hun bereidheid zichzelf te onderzoeken, hun zwakheden te erkennen en naar gelegenheden te streven om meer te doen of de kwaliteit van wat zij op dat moment deden, te verbeteren. In deze tijd blijft Jehovah’s aardse organisatie progressief voorwaarts gaan doordat ze de omvang van haar activiteiten en haar begrip van Gods Woord steeds uitbreidt. Elk van ons moet gelijke tred met de organisatie houden door voordeel te trekken van al haar voorzieningen en een volledig aandeel aan haar werk te hebben.
5 Vooruitgang vereist een ordelijke routine: Paulus vervolgde met zijn broeders aan te sporen ’voort te gaan in deze zelfde routine ordelijk te wandelen’ (Fil. 3:16). Om ordelijk te zijn moeten wij personen of zaken in het juiste perspectief of op hun juiste plaats zien en moeten wij welgemanierd zijn. De christenen in Filippi bewaarden hun juiste plaats en bleven dicht bij Jehovah’s organisatie en bij elkaar. Zij lieten zich in hun leven leiden door de wet der liefde (Joh. 15:17; Fil. 2:1, 2). Paulus drong er bij hen op aan zich te ’gedragen op een wijze die het goede nieuws waardig is’ (Fil. 1:27). De noodzaak van ordelijkheid en een voortreffelijk gedrag is voor christenen in deze tijd net zo belangrijk.
6 Een routine is een vaste procedure die men gewoon is te volgen. Routine heeft dus veel te maken met bepaalde gewoonten die men heeft. Het hebben van een routine kan ons tot voordeel strekken, omdat wij niet hoeven te wikken en te wegen over wat onze volgende stap zal zijn — wij hebben al een vast patroon ontwikkeld dat wij uit gewoonte volgen.
7 Een ordelijke theocratische routine bestaat uit gewoonten en gebruiken die heilzaam, nuttig en godvruchtig zijn — met het doel onszelf geestelijk op te bouwen, anderen te helpen en, zo mogelijk, meer te doen in Jehovah’s dienst. Willen wij die doeleinden bereiken, dan moeten wij een routine opbouwen en handhaven die persoonlijke studie, geregeld vergaderingbezoek, en deelname aan het predikingswerk omvat.
8 Onontbeerlijke onderdelen van een ordelijke routine: Eén onontbeerlijk onderdeel is „nauwkeurige kennis en volledig onderscheidingsvermogen” (Fil. 1:9). Persoonlijke studie verdiept ons geloof, versterkt onze waardering voor de waarheid en zet ons tot voortreffelijke werken aan. Sommigen vinden het echter moeilijk om constant te zijn in hun studiegewoonten. Een van de belangrijkste redenen die worden genoemd, is tijdgebrek.
9 De voordelen die het heeft dagelijks de bijbel te lezen, kunnen niet genoeg worden beklemtoond. Het onderricht uit de bijbel is in elk opzicht „nuttig” (2 Tim. 3:16, 17). Hoe kunnen wij in onze dagelijkse routine tijd vinden voor bijbelstudie? Sommigen hebben bemerkt dat zij elke ochtend, wanneer hun geest helder is, wat eerder kunnen opstaan. Anderen vinden dat het beter gaat wanneer zij ’s avonds voordat zij gaan slapen, nog even wat lezen. Vrouwen die overdag thuis zijn, kunnen wellicht ’s middags, voordat de anderen thuiskomen van hun werk of van school, wat tijd opzij zetten. Sommigen hebben, naast het geregeld lezen van de bijbel, het lezen van het Verkondigers-boek in hun wekelijkse studieroutine opgenomen.
10 Wanneer wij ons nieuwe gewoonten eigen maken, is de kans groot dat ze in botsing komen met onze vroegere gewoonten. Voorheen zijn wij misschien geneigd geweest om tijd die wij over hadden in beslag te laten nemen door onbelangrijke activiteiten. Het is niet gemakkelijk om ons los te maken van dat patroon. Niemand zal ons onze studiegewoonten gaan voorschrijven; evenmin wordt er van ons verlangd dat wij ons verantwoorden voor wat wij in dit opzicht doen. Hoe constant wij in onze studiegewoonten zijn, is grotendeels afhankelijk van onze waardering voor „de belangrijker dingen” en onze bereidheid „de gelegen tijd” uit te kopen om daar voordeel van te trekken. — Fil. 1:10; Ef. 5:16.
11 Christelijke vergaderingen spelen een belangrijke rol in onze geestelijke vooruitgang, omdat ze het onderricht en de aanmoediging verschaffen die wij nodig hebben. Het bijwonen van vergaderingen is derhalve nog een onontbeerlijk onderdeel van onze ordelijke routine. Paulus beklemtoonde het belang hiervan. Het bijwonen van vergaderingen is niet facultatief. — Hebr. 10:24, 25.
12 Hoe kunnen wij van ordelijkheid blijk geven wanneer wij ons wekelijkse schema van activiteiten opstellen? Sommigen reserveren bepaalde tijden voor persoonlijke bezigheden en proberen dan een gaatje te vinden voor de vergaderingen, maar het zou andersom moeten zijn. Onze wekelijkse vergaderingen dienen prioriteit te krijgen, terwijl andere activiteiten eromheen worden gepland.
13 Voor geregeld vergaderingbezoek is een goede planning en samenwerking in het gezin nodig. Op doordeweekse dagen hebben de meesten van ons een druk schema, zodat wij vaak in tijdnood komen. Dit betekent dat de avondmaaltijd, indien mogelijk, zo vroeg moet worden gepland dat het gezin voldoende tijd heeft om te eten, zich klaar te maken en op de vergadering te zijn voordat die begint. Om dit te bereiken, kunnen gezinsleden op verschillende manieren samenwerken.
14 Willen wij progressief in een ordelijke routine blijven wandelen, dan is een geregeld aandeel aan de velddienst onontbeerlijk. Wij beseffen allemaal heel goed dat wij de belangrijke verantwoordelijkheid hebben om de Koninkrijksboodschap te prediken. Dat is wat ons tot Jehovah’s Getuigen maakt (Jes. 43:10). Aangezien dit het dringendste en nuttigste werk is dat thans wordt verricht, is het beslist niet terecht dit werk als een ondergeschikt onderdeel van onze routine te bezien. Zoals Paulus vermaande: „Laten wij . . . God altijd een slachtoffer van lof brengen, namelijk de vrucht der lippen die zijn naam in het openbaar bekendmaken.” — Hebr. 13:15.
15 Wanneer wij onze activiteiten voor elke week plannen, dienen wij specifieke tijden opzij te zetten voor de velddienst. Waarschijnlijk heeft de gemeente regelingen getroffen voor verscheidene velddienstbijeenkomsten per week en is het eenvoudig een kwestie van beslissen welke bijeenkomsten wij kunnen ondersteunen. Het zou goed zijn ernaar te streven een aandeel aan elke tak van dienst te hebben, zoals het van-huis-tot-huiswerk met de tijdschriften en andere lectuur, het brengen van nabezoeken, en het leiden van bijbelstudies. Wij zouden zelfs van tevoren kunnen plannen informeel getuigenis te geven door lectuur bij ons te hebben en bedacht te zijn op gelegenheden om een gesprek te beginnen. Aangezien wij gewoonlijk samen met anderen in de velddienst gaan, dienen wij te informeren naar hun schema zodat wij afspraken kunnen maken die hun en ons schikken.
16 Wij dienen onze predikingsroutine ondanks onverschilligheid in het gebied te handhaven. Wij weten van tevoren dat slechts enkelen gunstig zullen reageren (Matth. 13:15; 24:9). Ezechiël kreeg de opdracht tot mensen te prediken die ’weerspannig, onbeschaamd, en hard van hart’ waren. Jehovah beloofde Ezechiël te helpen door zijn „voorhoofd precies zo hard als hun voorhoofd” te maken, dat wil zeggen, „als een diamant, harder dan vuursteen” (Ezech. 2:3, 4; 3:7-9). Een geregelde routine in de dienst vereist derhalve volharding.
17 Goede voorbeelden om na te volgen: De meesten van ons werken prettiger in de velddienst wanneer er iemand is die de leiding neemt. Paulus en zijn metgezellen gaven een goed voorbeeld, en hij spoorde anderen ertoe aan hem na te volgen (Fil. 3:17). In zijn routine waren alle elementen opgenomen die noodzakelijk waren om zichzelf geestelijk sterk te houden.
18 Ook in deze tijd zijn wij gezegend met voortreffelijke voorbeelden. In Hebreeën 13:7 gaf Paulus de aansporing: „Houdt hen in gedachtenis die onder u de leiding nemen, . . . en volgt hun geloof na, lettend op het einde van hun wandel.” Natuurlijk is Christus ons Voorbeeld, maar wij kunnen het geloof navolgen dat aan de dag wordt gelegd door degenen die de leiding nemen. Net als Paulus moeten de ouderlingen zich bewust zijn van de noodzaak een goed voorbeeld voor anderen te zijn. Hoewel hun persoonlijke omstandigheden wellicht verschillen, dient elk van hen te kunnen tonen dat hij een ordelijke routine bewaart door de Koninkrijksbelangen op de eerste plaats te stellen. Zelfs als ouderlingen wereldse en gezinsverplichtingen hebben, dienen zij vaste gewoonten te hebben met betrekking tot persoonlijke studie, vergaderingbezoek en het nemen van de leiding in de velddienst. Wanneer ouderlingen er blijk van geven dat zij ’op een voortreffelijke wijze de leiding over hun eigen huisgezin hebben’, zullen allen in de gemeente ertoe worden aangemoedigd in een ordelijke routine te blijven wandelen. — 1 Tim. 3:4, 5.
19 Doeleinden voor het nieuwe dienstjaar: Het begin van een nieuw dienstjaar is een geschikt moment om over onze persoonlijke routine na te denken. Wat laat een terugblik op onze activiteit van het afgelopen jaar zien? Hebben wij ons niveau van activiteit kunnen behouden of misschien kunnen verbeteren? Wij hebben onze persoonlijke studie misschien grondiger verricht. Wij hebben wellicht de vergaderingen geregelder bijgewoond of ons aandeel aan de velddienst vergroot door ons als hulppionier op te geven. Misschien kunnen wij specifieke daden van christelijke goedheid noemen die wij voor anderen in onze gemeente of in ons gezin hebben verricht. Als dat zo is, kunnen wij ons erover verheugen dat wij op een manier hebben gewandeld die God behaagt, en hebben wij goede reden om ’het in vollediger mate te blijven doen’. — 1 Thess. 4:1.
20 Maar als onze routine nu wat minder constant of onregelmatig was? Wat voor uitwerking heeft dat in geestelijk opzicht op ons gehad? Is onze vooruitgang om de een of andere reden belemmerd? Verbetering begint met een verzoek om Jehovah’s hulp (Fil. 4:6, 13). Bespreek je behoeften met de rest van je gezin, en vraag hun hulp bij het wijzigen van bepaalde onderdelen van je routine. Als je problemen hebt, vraag de ouderlingen dan om hulp. Indien wij ons krachtig inspannen en op Jehovah’s leiding reageren, kunnen wij er zeker van zijn dat wij het zullen vermijden „hetzij inactief of onvruchtbaar te zijn”. — 2 Petr. 1:5-8.
21 In een ordelijke routine wandelen leidt tot zegeningen die je krachtsinspanningen de moeite waard maken. Neem je vast voor om progressief in een ordelijke routine te wandelen en ’doe je werk niet traag. Wees vurig van geest. Dien Jehovah als slaaf’ (Rom. 12:11). — Zie voor een meer gedetailleerde bespreking van dit onderwerp De Wachttoren van 1 mei 1985, blz. 15-19.