Vastbesloten Jehovah te dienen!

„JE HAALT het niet in je hoofd te gaan prediken!” „Ik wil die mensen niet over de vloer hebben!” Veel christelijke vrouwen krijgen deze en soortgelijke uitspraken te horen als hun echtgenoot een tegenstander is. Maar wanneer deze mannen beroepsmilitair zijn, wordt hun vrouw met bijzondere uitdagingen op haar geloof geconfronteerd (Jesaja 2:4; Johannes 17:16). Hoe slagen zulke christelijke echtgenotes er dan in geestelijk sterk en actief in de Koninkrijksbediening te blijven?

Loyaliteit jegens Jehovah God, gepaard aan persoonlijke vastberadenheid, helpt hen te volharden. „Ik geloof dat het puur mijn eigen vastberadenheid was”, verklaart Yvonne, de vrouw van een militair. „Ik wist dat er manieren moesten zijn om de tegenstand van mijn man te omzeilen.” Die waren er dan ook.

Een andere christelijke vrouw, die met een legerofficier getrouwd is, vertelt hoe haar vastberaden standpunt het leven voor haar echtgenoot zelfs gemakkelijker maakt. „Hij kent zowel mijn schema als het zijne, en daar hebben militairen waardering voor”, legt zij uit. Niettemin valt het haar niet gemakkelijk haar dienst voor Jehovah te blijven verrichten.

Eenzaamheid overwinnen

Vrouwen van beroepsmilitairen worden dikwijls geconfronteerd met de uitdaging binnen slechts enkele dagen te moeten verhuizen om hun echtgenoot naar een diensttoewijzing ver van huis te vergezellen. Eenmaal in zo’n onbekende omgeving geïnstalleerd, kunnen zij zich gemakkelijk geïsoleerd gaan voelen. Maar dat hoeft niet. Hier zijn degenen die Jehovah dienen in het voordeel. Wat is dat voordeel? Volgens de christelijke apostel Petrus is dat „de gehele gemeenschap van broeders”. Jehovah’s Getuigen in 231 landen, thans miljoenen in getal, vormen een grote christelijke familie, een „broederschap”. U vindt hen vrijwel overal. — 1 Petrus 2:17, NW, Studiebijbel, vtn.

Susan, die plotseling uit haar vertrouwde omgeving werd weggerukt, kwam op de luchtmachtbasis te wonen waar haar man was gestationeerd. Zij was pas in het geloof en stond onder druk van haar ongelovige echtgenoot om met de christelijke bediening op te houden. Zij vertelt: „Ik ging onmiddellijk naar de plaatselijke vergaderingen, en daar kon ik met andere zusters zitten praten. Ik kan naar waarheid zeggen dat die omgang mij overeind heeft gehouden.”

Soms leidt eenzaamheid tot depressiviteit. Zelfs dan betekent goed nieuws een welkom steuntje in de rug. Glenys, een Engelse zuster die haar man vergezelde toen hij naar het buitenland werd overgeplaatst, vertelt: „Toen ik mij echt neerslachtig voelde, kwam er totaal onverwacht een brief van iemand die ik jaren geleden gekend had toen ik zelf in het leger zat, en zij schreef dat zij onlangs als een van Jehovah’s Getuigen was gedoopt. Dat was een aanmoediging precies op het juiste ogenblik.”

Jane, die met haar man naar Kenia reisde, bemerkte dat de christelijke vergaderingen een reddingslijn vormden, ook al werden ze gehouden in talen die zij niet verstond. „Ik wist dat dit de plaats was waar Jehovah mij wilde hebben”, zo legt zij uit. „Ik was bij mijn broeders en zusters, en zij werkten als een hartversterking voor mij. Zij ontvingen mij hartelijk, en ik voelde dat wij één familie waren.”

Jane is slechts een van de velen in dergelijke omstandigheden die geestelijke verwanten ontdekte van wie zij niet eens wist dat zij ze had! — Markus 10:29, 30.

Standvastig ondanks tegenstand

„Denkt niet dat ik gekomen ben om vrede op de aarde te brengen”, waarschuwde Jezus. „Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar een zwaard” (Mattheüs 10:34). Wat bedoelde hij? Zelfs binnen een gezin, waar men vrede zou verwachten, zou „plotseling met een zwaard gehouwen” kunnen worden, verklaart A. T. Robertson in Word Pictures in the New Testament. „Ja,” merkte Jezus op, „’s mensen vijanden zullen zijn eigen huisgenoten zijn” (Mattheüs 10:36). Hoe waar blijken deze woorden te zijn wanneer een huwelijkspartner vijandig tegenover de waarheid staat!

Toen Diane met Jehovah’s Getuigen de bijbel begon te bestuderen, was dat zeer tot ongenoegen van haar man, een luchtmachtofficier. Welke uitwerking had dit op hun huwelijk? „Het was alsof er een blok ijs tussen ons kwam”, vertelt Diane. „Wij waren gelukkig getrouwd geweest. Opeens leefden wij alleen maar toevallig in hetzelfde huis.” Hoe heeft zij daar dan het hoofd aan geboden? „Het kwam aan op persoonlijke overtuiging en vastberadenheid, in combinatie met hulp van Jehovah en zijn geest.” Diane nam het bijbelse voorbeeld van de profeet Daniël ter harte.

Toen Daniël naar Babylon verbannen was en eten aangeboden kreeg dat voor een dienstknecht van God onaanvaardbaar was, „besloot [hij] in zijn hart dat hij zich niet zou verontreinigen met de lekkernijen van de koning”. Ja, Daniël nam een weloverwogen besluit. Hij nam zich in zijn hart voor zich nooit te verontreinigen door dat voedsel te eten. Wat een geestkracht legde hij vervolgens aan de dag toen „hij . . . de overste der hofbeambten [bleef] verzoeken dat hij zich niet zou behoeven te verontreinigen”! Het resultaat? Jehovah zegende zijn vastberaden standpunt. — Daniël 1:8, 9, 17.

Zo kan ook in deze tijd een echtgenoot die een tegenstander is, eisen dat zijn vrouw geen gemeentevergaderingen meer bezoekt. Hoe dient zij te reageren? Jane kwam in die situatie terecht. Zij legt uit: „Ik zwichtte nooit voor druk. Ik wist dat er geen compromis kon zijn. Ik moest duidelijk laten zien hoeveel de vergaderingen voor mij betekenden.” Jehovah zegende haar vaste besluit terwijl zij de vergaderingen bleef bezoeken.

„Mijn man probeerde mij ervan te weerhouden naar de vergaderingen te gaan, maar dat duurde niet al te lang”, vertelt Glenys. „Ik ging toch. Soms sloeg hij mij als ik thuiskwam, en andere keren werd ik met zwijgen begroet.” Toch kwam zij hier doorheen, terwijl zij veelvuldig bad. Ook baden twee van de gemeenteouderlingen geregeld met haar, waardoor zij heel erg werd aangemoedigd te blijven komen. — Jakobus 5:13-15; 1 Petrus 2:23.

Soms kan een echtgenoot door zijn meerderen onder druk worden gezet om te proberen zijn vrouw van de prediking van het goede nieuws af te brengen. Diane bemerkte dat zij haar echtgenoot duidelijk moest maken wat haar prioriteiten waren. „Ik was bereid”, zo zei ze, „de consequenties van het doorgaan met prediken te dragen.” Hoezeer lijkt dit op het standpunt van de apostelen! (Handelingen 4:29, 31) Niettemin was zij behoedzaam in haar prediking. Zij vertelt: „Ik organiseerde koffievisites en bood alle aanwezigen dan een Waarheid-boek aan.” — Mattheüs 10:16; 24:14.

Onderworpenheid zonder te schipperen

Ook al gaan christelijke vrouwen gebukt onder spanningen in hun huwelijk, zij zien uit naar de toekomst en verlaten zich op Jehovah. Dit helpt hen een evenwichtige zienswijze te bewaren. Zij geven hun echtgenoot alle steun die zij kunnen geven zonder ten aanzien van hun geloof te schipperen. Aldus geven zij gehoor aan Petrus’ geïnspireerde raad: „Gij vrouwen, weest aan uw eigen man onderworpen” (1 Petrus 3:1). In The Amplified New Testament luidt deze apostolische opdracht: „Onderwerpt u als ondergeschikt aan en afhankelijk van hem, en past u aan hem aan.” Merk op hoe Jane deze raad opvolgde. „Mijn man gaf mij te verstaan dat wat ik wilde doen zijn carrière niet in de weg mocht staan”, zo legt zij uit. „Daarom zocht ik naar manieren waarop ik hem zou kunnen helpen.”

Sommige christelijke vrouwen hebben er daarom in toegestemd gezellige bijeenkomsten waarvoor hun man is uitgenodigd bij te wonen. Maar nog steeds zijn zij vastbesloten nooit ten aanzien van hun geloof te schipperen. Jane nam er de tijd voor om hierover met haar man te praten. Vriendelijk legde zij uit dat zij bereid was mee te gaan, maar niet wilde dat haar aanwezigheid hem in verlegenheid zou brengen. „Ik wist dat af en toe van alle aanwezigen wordt verwacht dat zij opstaan en samen een toost uitbrengen. Ik had geleerd dat onze trouw alleen Jehovah toekomt, en een toost uitbrengen betekende veel meer dan gewoon achting betonen. Mijn echtgenoot zag in hoe pijnlijk de situatie zou kunnen zijn, en daarom zei hij eenvoudig: ’Kom dan maar niet!’ Ik gehoorzaamde.”

Glenys ging daarentegen met haar man mee naar zo’n bijeenkomst, maar zij hield de officieren aan het hoofd van de tafel in de gaten. Toen zij zag dat zij op het punt stonden een toost uit te brengen, trok zij zich discreet terug in de toiletruimte! Ja, deze vrouwen pasten zich aan maar schipperden nooit.

„Zonder woord gewonnen”

„Als ik mijn eigen kwaliteiten als echtgenote verbeter, zal mijn man zien dat de waarheid mij verandert”, redeneerde Yvonne. Daarom las zij keer op keer in het Gezinsleven-boek het hoofdstuk met de titel „Een vrouw die innig geliefd wordt”.a „Ik besteedde vooral aandacht aan de stof onder het kopje ’Vrouwen die huilen en zeuren’! Maar ik bemerkte dat hoe meer ik met mijn man probeerde te praten, hoe erger het werd.” Ten slotte slaagde zij er echter in haar man te helpen Jehovah te dienen. Hoe? Door het beginsel toe te passen dat in 1 Petrus 3:1 staat vermeld, dat mannen „zonder woord gewonnen” kunnen worden.

De wijze waarop christelijke vrouwen voor hun gezin zorgen, draagt er veel toe bij dat het christendom bij anderen wordt aanbevolen. „Ik probeerde de waarheid zo aantrekkelijk mogelijk te maken”, vertelt Diane. „Als ik naar de vergadering ging, voelde mijn man zich akelig buitengesloten, en daarom besteedde ik er veel aandacht aan de kinderen bij te brengen dat zij zich bijzonder netjes moesten gedragen als wij thuiskwamen. Ik probeerde ook extra aandacht aan hem te besteden als wij terugkwamen.” Geleidelijk veranderde de houding van haar man doordat hij op de vriendelijke aandacht van zijn gezin begon te reageren.

Ook mededienstknechten van Jehovah kunnen een hulp zijn. Jane vertelt dat haar man genoot van het gezelschap van zendelingen onder de Getuigen die hij in Kenia ontmoette. „Zij sloten vriendschap met hem en praatten over voetbal en zij waren erg gastvrij. Bij een aantal gelegenheden werden wij in verschillende zendelingenhuizen voor een maaltijd uitgenodigd.” Later legde haar man uit: „Ik begon Jane’s geloof in een heel ander licht te zien. Haar vrienden waren heel intelligente mensen die over zeer uiteenlopende onderwerpen konden meepraten.” Ook Dianes man kreeg een andere kijk op de waarheid. Toen de auto waarin hij reed het begaf, schoot een jonge Getuige hem te hulp. „Dat heeft echt indruk op mij gemaakt”, zegt hij.

Natuurlijk worden niet alle huwelijkspartners voor de waarheid gewonnen. Wat dan? Jehovah verschaft hulp om de getrouwen in staat te stellen te volharden (1 Korinthiërs 10:13). Beschouw eens de aanmoediging die Glenys geeft aan hen die in soortgelijke omstandigheden verkeren als zij: „Twijfel er nooit ofte nimmer aan dat Jehovah het huwelijk heeft ingesteld en dat hij wil dat een echtpaar bij elkaar blijft. Dus wat de man ook mag doen of wat voor tegenstand je ook van je omgeving krijgt, Jehovah zal nooit toelaten dat je wankelt.” Hoewel haar man Jehovah nog niet aanbidt, is zijn houding ten aanzien van haar en de waarheid milder geworden.

’Met tranen zaaien; met vreugde oogsten’

Ja, deze christelijke vrouwen zijn vastbesloten Jehovah te dienen. Als u in soortgelijke omstandigheden verkeert, neem dan hetzelfde besluit. Denk aan de vermaning: „Jehovah, uw God, dient gij te vrezen. Hem behoort gij te dienen, en hem dient gij aan te hangen.” — Deuteronomium 10:20.

„Wie zonder mankeren heengaat, al is het wenend, terwijl hij een zak vol zaad bij zich draagt, zal zonder mankeren met vreugdegeroep terugkomen, terwijl hij zijn schoven draagt”, verzekert de psalmist (Psalm 126:6). „Je vergiet heel wat tranen terwijl je probeert je partner hetzij in stilte of met woorden de waarheid te laten zien”, erkent een Getuige. „Maar uiteindelijk roep je het uit van vreugde, want zelfs als hij de waarheid niet aanvaardt, zegent Jehovah je wegens je krachtsinspanningen.”

Allen die, in weerwil van tegenstand thuis, Jehovah getrouw dienen, verdienen oprecht geprezen te worden. Zij zijn onze steun en liefde waard. Mogen zij zonder schipperen vasthouden aan hun standpunt, vastbesloten Jehovah te dienen!

[Voetnoten]

[Illustratie op blz. 28]

Gebedsvolle studie sterkt christelijke vastberadenheid