Groeit uw jonge kind op tot redding?
ALLE christelijke ouders zien graag dat hun kinderen opgroeien tot rijpe, christelijke volwassenen. Helaas gebeurt dit niet altijd. Het kind van een christelijke ouder groeit beslist niet automatisch en uit zichzelf tot een christen op. Hoe komt dit?
Eén reden wordt ons door Petrus’ woorden onthuld: „Vormt als pasgeboren baby’s een verlangen naar de onvervalste melk behorend tot het woord, opdat gij door middel daarvan tot redding moogt groeien” (1 Petrus 2:2, 3). De vermaning ’een verlangen te vormen’, suggereert dat onze kinderen niet van nature een verlangen naar geestelijke zaken zullen hebben. Het kan zijn dat wij zo’n verlangen in hen moeten vormen, of ontwikkelen. Maar zoals de tekst ook laat zien, is er redding bij betrokken. Net zoals kinderen moeten leren van gezond voedsel te houden om tot gezonde volwassenen op te groeien, moeten zij ook leren van geestelijk voedsel te genieten ten einde ’tot redding te groeien’.
Ouders — hebt u kinderen die nog geen tieners zijn? Heeft uw programma voor het grootbrengen en streng onderrichten van uw kinderen tot dusver goede resultaten afgeworpen? Zo ja, dan is dat voortreffelijk. Maar tijdens de tienerjaren kunnen de dingen veranderen. Ja, alhoewel de problemen van de adolescentie soms worden overdreven, waarschuwen ervaren ouders dat u gedurende die periode enkele angstige tijden dient te verwachten. Kunt u zich daar nu, terwijl uw kind nog jong is, op voorbereiden? Ja, er zijn definitieve stappen die u kunt doen. Wij moeten hen bijvoorbeeld helpen te werken aan . . .
Een intieme band met Jehovah
De jonge Samuël, die als antwoord op het gebed van zijn moeder Hanna werd geboren, ’groeide bij Jehovah op’ (1 Samuël 2:20, 21). Wat een wonderbaarlijke manier om te worden grootgebracht! Bedenk ook dat bij één gelegenheid ouders hun jonge kinderen bij Jezus brachten. Eerst werden zij door de discipelen berispt, maar „toen Jezus dit zag, werd hij verontwaardigd en zei tot hen: ’Laat de jonge kinderen tot mij komen; tracht niet hen tegen te houden, want aan hen die zijn zoals zij, behoort het koninkrijk Gods toe.’” Jezus keurde het goed dat de ouders hun kinderen bij hem brachten. Hij nam de kinderen in zijn armen en zegende hen. — Markus 10:13-16.
Kunnen ouders in deze tijd hun kinderen helpen ’bij Jehovah op te groeien’ en hen bij Jezus Christus brengen, ten einde hen aldus te helpen een band met Jehovah en Jezus op te bouwen? Dit kunnen zij inderdaad, maar het vergt tijd. Jezus was bereid tijd aan kinderen van andere mensen te besteden, dus kunnen wij beslist tijd aan onze eigen kinderen besteden. Indien mogelijk dienen wij net als Timótheüs’ moeder van kindsbeen af te beginnen (2 Timótheüs 3:15). Wij dienen over Jehovah en Jezus als werkelijke personen te spreken en onze kleintjes te leren enkele van hun wonderbaarlijke scheppingswerken te waarderen. Wanneer wij met hen naar het park of naar de dierentuin gaan, of naar buiten trekken, kunnen wij hen helpen Jehovah’s hand te zien in de wonderen die zij aanschouwen. Door middel van onze gesprekken kunnen wij in hen een verlangen aankweken te doen wat juist is omdat dit Jehovah God en Jezus Christus behaagt. (Vergelijk Deuteronomium 6:7.) Stel dit niet uit. De tijd dat onze kinderen klein zijn, is maar o zo kort. Zij groeien vlug op, dus is de tijd die wij met hen doorbrengen kostbaar. — Matthéüs 19:13-15.
Natuurlijk is een gezinsbijbelstudie de voornaamste manier om onze kinderen in de waarheid te onderwijzen en hen te helpen een intieme band met Jehovah te verwerven. Dit zal zeer succesvol zijn, maar dan moeten wij . . .
De studie prettig maken
Een moeder die wil dat haar kind van gezond voedsel gaat houden, dringt hem niet met geweld grote hoeveelheden ervan op. In plaats daarvan zal zij het smaakvol bereiden en hem aanmoedigen er elke keer een klein beetje van te eten, zodat hij het van lieverlede steeds lekkerder gaat vinden. Iets soortgelijks is in het geval van geestelijk voedsel nodig. Of u nu voor het eerst met een studieprogramma begint of dat u iets aan uw programma wilt doen omdat het uw kind gaat vervelen, het vereiste is hetzelfde. Streef ernaar het programma interessant te maken.
Met jonge kinderen hoeft u zich niet aan een formele vraag-en-antwoordmethode te houden, en ook hoeft u iedere studie niet een vol uur te laten duren. Pas de studie aan uw kind aan. Vertel hem verhalen over bijbelse figuren. Laat hem tekeningen maken van bijbelse taferelen. Laat de kinderen bijbelse gebeurtenissen en drama’s uitbeelden. Geef hun huiswerk om zich voor te bereiden. Maak de studie levendig en gevarieerd. U wilt dat uw kind ’een verlangen vormt’ naar het woord, dus maak het zo smakelijk mogelijk voor hem. — 1 Petrus 2:2, 3.
De resultaten zijn de moeite waard omdat ze duurzaam zijn. Indien uw kind in zijn jeugd liefde voor geestelijke zaken heeft, kan hij geholpen worden een intieme band met Jehovah op te bouwen die gedurende zijn hele leven blijft bestaan. „Leer een kind van jongsaf aan de juiste weg te volgen; ook als hij ouder wordt, zal hij er dan niet van afwijken” (Spreuken 22:6, Groot Nieuws Bijbel). Maar er is nog iets dat uw kind zal helpen liefde voor geestelijke zaken aan te kweken. Wat dan wel?
Een gelukkig, evenwichtig gezin
Ja, evenals een plant het beste groeit wanneer de bodem vruchtbaar en de atmosfeer precies juist is, zo zal een kind geestelijk gedijen in een gelukkige gezinssfeer. Wil er echter zo’n sfeer bestaan, dan moeten de gezinsleden tijd met elkaar doorbrengen. Ouders, zorgt u ervoor dat uw gezinsleden tijd met elkaar doorbrengen en met elkaar praten? Voert u een gezinsbeleid met betrekking tot tv-kijken, ontspanning, keuze van muziek, gezinsstudie en andere geestelijke activiteiten? Hoe is de gezinssfeer tijdens de avondmaaltijd? In veel gezinnen is de avondmaaltijd de beste tijd voor het gezin om samen te zijn. Het biedt de gelegenheid om de wederwaardigheden van de dag te bespreken en wat humoristische en ontspannen gesprekjes te voeren. Het kan goed zijn voor iedereen.
Bedenk ook dat alhoewel kinderen geestelijke activiteiten nodig hebben en zich van hun taken in huis moeten kwijten, zij ook tijd nodig hebben om te spelen. Charles R. Foster zei in zijn boek Psychology for Life Today: „In het besef dat ontspanning belangrijk is in het leven van hun kinderen, dienen ouders ervoor te zorgen dat de kinderen die ook krijgen. . . . Naarmate kinderen ouder worden en zich ontwikkelen, dienen zij in te gaan zien in welke verhouding deze activiteiten staan tot gezinsuitgaven en huishoudelijke taken. Indien zij deze verhoudingen beseffen, en ontspanning niet aangrijpen om onder huishoudelijke plichten en taken uit te komen, zal dit een gelukkiger huiselijke sfeer tot gevolg hebben.”
Ouders die hun kind helpen een evenwichtige houding ten aanzien van ontspanning, werk en geestelijke zaken te ontwikkelen, dragen er veel toe bij dat hij geestelijke zaken en zijn hechte band met Jehovah op prijs stelt. (Vergelijk 2 Timótheüs 3:4b; Titus 3:3.) Zulke vorderingen zullen hun veel vreugde verschaffen. En er is nog iets anders waarmee zij kunnen beginnen om hun kind in de vroege kinderjaren een grotere waardering voor geestelijke zaken bij te brengen:
Help hen zich waardevolle doeleinden te stellen
De wijze koning Salomo gaf goede raad in verband met het grootbrengen van kinderen toen hij zei: „Leid een knaap op overeenkomstig de weg voor hem; ook als hij oud wordt, zal hij er niet van afwijken” (Spreuken 22:6). „Overeenkomstig de weg voor hem” kan betekenen naar zijn vermogen of, en dat is waarschijnlijker, volgens de levenswijze, de weg, het doel in het leven waarnaar u graag zou zien dat zijn keus uitgaat. Derhalve is een van de belangrijkste manieren waarop een ouder tot het geluk en de geestelijke gezindheid van zijn kind kan bijdragen, hem te helpen zich zinvolle doeleinden te stellen. Deze doeleinden dienen de moeite waard en realistisch te zijn. Ze dienen ook binnen een redelijke tijdsperiode bereikbaar te zijn. Wanneer sommige doeleinden zijn bereikt, zal dit het kind vervolgens aanmoedigen andere, hogere doeleinden te stellen.
Een fout die vaak wordt begaan, is te wachten tot een kind zich zijn eigen doeleinden in het leven stelt. Een kind heeft te weinig ervaring. Als ouders hem niet helpen zich doeleinden te stellen, zal iemand anders dit doen — misschien de kinderen op school of de schooladviseurs. Christelijke ouders kunnen het kind helpen zich doeleinden te stellen die in overeenstemming zijn met zijn waardering voor geestelijke zaken. Jonge kinderen kunnen het zich ten doel stellen ervoor in aanmerking te komen ingeschreven te worden op de theocratische bedieningsschool. Goede doeleinden die in de velddienst één voor één bereikt kunnen worden, zouden kunnen zijn een strooibiljet aan de deur aan te bieden, een tijdschriftenaanbieding te doen, en vervolgens een eenvoudig toespraakje te houden. Er zouden studiedoeleinden gesteld kunnen worden. Kinderen zouden geleidelijk de volgorde van de bijbelboeken kunnen leren en bepaalde sleutelteksten uit het hoofd kunnen leren. Doeleinden met betrekking tot het kiezen van een carrière dienen reeds vroeg besproken te worden. Terwijl schooladviseurs één soort carrière in het vooruitzicht zullen stellen, kunnen christelijke ouders de nadruk leggen op doeleinden die zullen beantwoorden aan de groeiende belangstelling van het kind om Jehovah te dienen, zoals pionieren, Bethel en de zendingsdienst.
Ouders willen ook dat hun kind verantwoordelijkheidsgevoel ontwikkelt. Zij kunnen hem helpen zijn geweten te oefenen op grond van bijbelse beginselen. Naarmate hij zich ontwikkelt, dienen zij hem te laten weten dat zij erop vertrouwen dat hij het juiste doet. Met betrekking tot sommige dingen die hij onderneemt, kunnen zij hem beperkte vrijheid geven, en als het kind een fout begaat, kunnen zij hem helpen daar lering uit te trekken, in plaats van hem streng te kritiseren. Een reputatie van betrouwbaarheid verwerven, is iets waar kinderen trots op zullen zijn, en het zal ertoe bijdragen dat zij ’tot redding groeien’.
Naarmate het kind opgroeit, letten de ouders op veranderingen en passen zij de opleiding en discipline vlug aan nieuwe situaties aan. Zij zijn volkomen eerlijk en open met hem. Zij vertellen hoe zij over zijn handelwijze en de zich in hem voltrekkende veranderingen denken. Door eerlijk en open te zijn, hopen zij hem te helpen zich vrij tegenover hen te uiten — hij zal geen vreemde in het huis worden.
De jonge David kweekte een verlangen naar geestelijke zaken aan. De door hem geschreven psalmen onthullen een diepe waardering voor Jehovah’s liefde (Psalm 23:1-6). Dit vertrouwen in Jehovah kwam hem goed van pas toen hij oog in oog kwam te staan met een wilde beer, een leeuw en ten slotte de Filistijnse reus Goliath, die het hele Israëlitische leger de schrik om het hart had doen slaan. Denk eens aan hoe trots Isaï, Davids vader, geweest moet zijn vanwege Davids geloof! David ontwikkelde een intieme band met Jehovah die zijn hele leven bleef bestaan (1 Samuël 17:32-37, 45-50; Psalm 19:9, 10, 14; 15:1, 2; 24:3, 4). Onze kinderen kunnen een soortgelijke intieme band opbouwen en ons een soortgelijk gevoel van trots geven — omdat wij hen zo fijn hebben kunnen helpen. Maar wij kunnen het niet alleen.
Bid om hulp
Toen Manoah vernam dat hij vader zou worden, vroeg hij om leiding hoe hij het kind moest grootbrengen en hoe hij hem moest opleiden. Jehovah verhoorde zijn gebed (Rechters 13:8, 12, 24). Ouders in deze tijd dienen eveneens niet na te laten tot Jehovah te bidden in verband met hun kinderen en hem om wijsheid te smeken bij hun krachtsinspanningen hen de weg des levens te doen bewandelen. Samuël, een profeet van Jehovah, beschouwde het als een ’zonde tegen Jehovah’ indien hij verzuimde ten behoeve van Jehovah’s volk te bidden (1 Samuël 12:23; vergelijk Spreuken 1:24, 25). Wij dienen hetzelfde verantwoordelijkheidsgevoel ten opzichte van onze kinderen te bezitten. Wij willen graag dat zij geestelijk gezind worden. Geregeld gebed om hulp is onontbeerlijk.
Geef het niet op
Is dit allemaal gemakkelijk? Natuurlijk niet. Het is lonend maar niet gemakkelijk. Wanneer ons kind een tiener wordt, zullen er beslist problemen en crisissen rijzen. Wanneer dit gebeurt, raak dan niet in paniek. Behandel ze één voor één en verwacht geen wonderen. Wees ferm maar reageer niet te sterk; maak geen snijdende opmerkingen doch behandel het probleem geduldig. Als wij op deze wijze ons evenwicht bewaren, komen wij de crisis gewoonlijk te boven en kunnen wij ons weer in een intieme band met ons kind verheugen.
Alle godvrezende ouders willen het beste voor hun kinderen. Wij willen dat zij ’waardering hebben voor heilige dingen’, een verlangen vormen naar het woord van God, opdat zij daardoor ’tot redding mogen groeien’. Weliswaar gebeurt het soms dat christelijke ouders, ondanks veel hard werk, zien dat hun kinderen opgroeien en dan de waarheid verwerpen. Niettemin zullen naarstige inspanningen van onze zijde de waarschijnlijkheid dat dit gebeurt, verminderen. Met Jehovah’s hulp zullen wij er hard aan werken onze kinderen op te leiden overeenkomstig de weg voor hen. Moge het onze beloning zijn te zien dat zij hun leven lang op de weg der waarheid volharden. — Hebreeën 12:16; 1 Petrus 2:2; Spreuken 22:6.
[Inzet op blz. 28]
Jezus was bereid tijd aan kinderen van andere mensen te besteden. Wij kunnen beslist tijd aan onze eigen kinderen besteden
[Inzet op blz. 29]
Als u wilt dat uw kind ’een verlangen naar het woord vormt’, maak het dan zo smakelijk mogelijk voor hem