De valse religie rijdt haar verwoesting tegemoet!

ALS wij erachter willen komen of het bijna gedaan is met de religies, doen wij er goed aan onze aandacht te richten op een van de meest dramatische profetieën van de bijbel. Het betreft een mysterieuze symbolische vrouw die beschreven wordt in het laatste boek van de bijbel, Openbaring.

Kunt u zich een beeld vormen van een vrouw die als een koningin over de naties heeft geheerst, en door alle tijden heen het leven van miljarden heeft beïnvloed — een rijke vrouw die schitterend uitgedost is in purper en scharlaken, behangen met goud, edelstenen en parels? Op haar voorhoofd staat een lange naam geschreven, een mysterie: „Babylon de Grote, de moeder van de hoeren en van de walgelijkheden der aarde.” Zij is onmiskenbaar getekend door haar losbandige, promiscue leven, waarin zij „hoererij” heeft gepleegd met de heersers der wereld. Haar zonden hebben zich tot de hemel opgehoopt. Zij rijdt op een monsterlijk, scharlakengekleurd wild beest met zeven koppen en tien horens. — Openbaring 17:1-6; 18:5.

Als u zich een voorstelling kunt maken van deze vrouw, dan hebt u een idee van de hoofdfiguur in het profetische drama dat Jezus’ apostel Johannes zag in een visioen dat hem door bemiddeling van een engel werd gegeven. Op levendige wijze beschrijft hij het in Openbaring hoofdstuk 17 en 18. Lees deze hoofdstukken eens in uw eigen bijbel. U zult dan in staat zijn de loop der gebeurtenissen te volgen vanaf de onthulling van de identiteit van deze mysterieuze vrouw tot aan haar noodlottige einde.

Het identificeren van de hoer

Een aanwijzing die ons helpt begrijpen wie zij is, vinden wij in de twee zaken waarop de hoer-koningin symbolisch zit. In Openbaring 17:18 wordt zij beschreven als „de grote stad, die een koninkrijk over de koningen der aarde heeft”. Dit stelt haar in staat op „vele wateren” te zitten — die „volken en scharen en natiën en talen” betekenen, zoals blijkt uit Openbaring 17:1, 15. Volgens vers 3 in datzelfde hoofdstuk ziet Johannes haar ook zitten op een zevenkoppig wild beest — waarbij beesten in de bijbel veelvuldig gebruikt worden als een symbool van wereldse politieke machten of organisaties.

Dit geeft te kennen dat de hoer, Babylon de Grote, de belichaming is van een hoger rijk dat boven andere autoriteiten en hun onderdanen staat. Dat kan alleen het rijk zijn van de valse religies van de wereld.

De invloed van religieuze leiders op staatszaken en politiek vormt een welbekend aspect van de geschiedenis. The World Book Encyclopedia verklaart: „Na de val van het Westromeinse Rijk [vijfde eeuw] had de paus meer autoriteit dan wie maar ook in Europa. . . . De paus oefende zowel politieke als geestelijke macht uit. In 800 kroonde paus Leo III de Frankische heerser Karel de Grote tot Rooms keizer. . . . Leo III had weten in te voeren dat de paus het recht bezat het gezag van een keizer wettig te maken.”

De autoriteit van de Katholieke Kerk en haar „vorsten” over heersers werd verder geïllustreerd door Thomas kardinaal Wolsey (1475?–1530). Hij wordt beschreven als „jarenlang de machtigste man in Engeland”. Onder de regering van koning Hendrik VIII was hij „al gauw de centrale figuur in alle staatszaken. . . . Hij leefde in koninklijke weelde en genoot van zijn macht.” Het verslag in de encyclopedie vervolgt: „Kardinaal Wolsey besteedde zijn grote bekwaamheden als staatsman en bestuurder hoofdzakelijk aan het voor Hendrik VIII behartigen van Engelands buitenlandse betrekkingen.”

Nog een opvallend voorbeeld van katholieke autoriteit over wereldlijke staatszaken vormt kardinaal Richelieu van Frankrijk (1585–1642), die „meer dan achttien jaar . . . de werkelijke heerser van Frankrijk was”. De reeds eerder aangehaalde bron verklaart: „Hij was buitengewoon ambitieus en verlangde al gauw naar een hoger ambt.” Hij werd in 1622 tot kardinaal benoemd „en spoedig was zijn invloed de belangrijkste in de Franse regering”. Kennelijk was hij een man van actie, want „hij voerde persoonlijk het koninklijke leger aan bij het beleg van La Rochelle”. Het artikel voegt eraan toe: „Richelieus grootste belangstelling ging uit naar buitenlandse zaken.”

De nog steeds bestaande bemoeienis van het Vaticaan met de politieke autoriteiten blijkt duidelijk uit de constante aankondigingen in de Vaticaanse krant L’Osservatore Romano dat buitenlandse diplomaten de paus in zijn hoedanigheid van soeverein hun geloofsbrieven komen aanbieden. Kennelijk heeft het Vaticaan een netwerk van loyale katholieken die de paus op de hoogte kunnen houden van politieke en diplomatieke ontwikkelingen overal ter wereld.

Er zouden nog veel meer voorbeelden gegeven kunnen worden om de krachtige invloed te illustreren die religieuze leiders — zowel binnen als buiten de christenheid — op de politieke aangelegenheden van deze wereld hebben. Het feit dat de symbolische hoer gezeten is op al de „vele wateren” („volken en scharen en natiën” voorstellend) en op het wilde beest (alle politieke wereldmachten voorstellend), duidt er ook op dat haar invloed op volken, naties en machten van een andere, hogere aard is dan louter politieke overheersing. Laten wij eens beschouwen wat voor invloed het is.

Een deel van de lange naam op haar voorhoofd luidde „Babylon de Grote”. Het is een verwijzing naar het oude Babylon, zo’n 4000 jaar geleden gesticht door Nimrod, een man „gekant tegen Jehovah”, de ware God (Genesis 10:8-10). Dat zij deze naam draagt, wijst erop dat zij een vergroot beeld is van het oude Babylon, met soortgelijke aspecten. Welke aspecten? Het oude Babylon was doordrongen van mystieke religie, ontaarde tradities, beeldenaanbidding, magie, astrologie en bijgeloof — allemaal zaken die door Jehovah’s Woord veroordeeld worden.

The New International Dictionary of New Testament Theology zegt dat in de achttiende eeuw v.G.T. Marduk tot „stadsgod van Babylon [gemaakt werd] en daarmee hoofd van het Sumerisch-Akkadische pantheon van zo’n 1300 godheden. Dit bracht alle religieuze tradities in één systeem samen. . . . In Gen. 11:1-9 wordt de bouw van de enorme tempel van Babylon getekend als de uiting van menselijke trots die de hemel wil bestormen.”

Zo was dus het oude Babylon het brandpunt van valse religie, die in de loop der tijd de hele wereld infecteerde. Babylonische religieuze praktijken, leerstellingen, tradities en symbolen zijn in alle delen van de aarde doorgedrongen en weerspiegelen zich in het ratjetoe van de vele duizenden religies die er in de wereld zijn. Politieke koninkrijken en keizerrijken zijn opgekomen en weer gevallen, maar de Babylonische religie heeft ze alle overleefd.

Waarom is de terechtstelling aanstaande?

Zoals reeds veelvuldig in voorgaande uitgaven van dit tijdschrift is uitgelegd, geven bijbelprofetieën en de wereldschokkende gebeurtenissen sinds 1914 onmiskenbaar aan dat wij ons nu in „het besluit van het samenstel van dingen” bevinden (Mattheüs 24:3). Dit betekent dat het einde van het beestachtige wereldstelsel snel nadert, en daarmee ook het einde van het ’scharlakengekleurde wilde beest’ met tien horens waarop de hoer thans rijdt (Openbaring 17:3). Dit beest vertegenwoordigt kennelijk het politieke conglomeraat van bijna alle naties op aarde — de Verenigde Naties. Het voorzegde einde betekent de eliminatie van verdeeldheid brengende, goddeloze politieke heerschappij over de mensheid. Maar hoe staat het met de hoer-koningin die op het beest rijdt?

Gods engel legt uit: „De tien horens die gij gezien hebt, en het wilde beest, die zullen de hoer haten en zullen haar woest en naakt maken, en ze zullen haar vleesdelen opeten en zullen haar geheel met vuur verbranden. Want God heeft het hun in het hart gegeven zijn gedachte uit te voeren, ja, hun ene gedachte uit te voeren door hun koninkrijk aan het wilde beest te geven, totdat de woorden van God volbracht zullen zijn.” — Openbaring 17:16, 17.

Aldus laat de profetie zien dat het politieke wilde beest kort voordat het vernietigd wordt, zijn berijdster begint te haten en zich tegen haar keert. Waarom? Heersers en regeringen zullen kennelijk vinden dat hun macht en autoriteit worden bedreigd door de binnen hun grenzen opererende georganiseerde religie. Plotseling, aangezet door een onbedwingbare kracht, zullen zij Gods „gedachte”, zijn beslissing, uitvoeren door zijn vonnis aan het overspelige met bloed bevlekte wereldrijk van valse religie te voltrekken.a — Vergelijk Jeremia 7:8-11, 34.

Het einde van de valse religies van deze wereld zal komen wanneer ze schijnbaar nog sterk en invloedrijk zijn. Ja, de profetie laat zien dat vlak voordat de hoer vernietigd wordt, zij nog in haar hart zal zeggen: „Ik zit als koningin, en ik ben geen weduwe, en ik zal nooit rouw zien” (Openbaring 18:7). Maar haar vernietiging komt — als een totale verrassing voor haar miljarden onderdanen. Het zal een van de meest onverwachte en catastrofale gebeurtenissen in de menselijke geschiedenis zijn.

Sinds de opkomst van het oude Babylon hebben valse religies een enorme invloed op de mensheid uitgeoefend door hun leiders en aanhangers, hun leerstellingen, tradities en praktijken, hun talrijke indrukwekkende gebouwen voor aanbidding en hun ongelofelijke rijkdommen. Ze zullen beslist niet onopgemerkt verdwijnen. Daarom windt de engel die de oordeelsboodschap voor de hoer moest overbrengen, er geen doekjes om wanneer hij verklaart: „Op één dag [zullen] haar plagen komen, dood en rouw en hongersnood, en ze zal geheel verbrand worden met vuur, want Jehovah God, die haar heeft geoordeeld, is sterk.” Het einde van Babylon de Grote zal dus komen als een donderslag uit heldere hemel en zal snel geschieden, als „op één dag”. — Openbaring 18:8; Jesaja 47:8, 9, 11.

De krachtige woorden van de engel roepen de vraag op of er nog wel enige religie zal overblijven, en zo ja, welke en waarom? Wat laten profetieën zien? Daar zal het volgende artikel over gaan.

[Voetnoten]

[Kader op blz. 6]

De bloedschuld van de christenheid in Afrika

In Openbaring 18:24 zegt de bijbel dat in Babylon de Grote het bloed wordt aangetroffen van „allen die op de aarde geslacht zijn”. Denk eens aan de oorlogen die gevoerd zijn vanwege religieuze verschillen of omdat religieuze leiders ze niet voorkwamen. Een sprekend voorbeeld was onlangs de genocide in Rwanda, waarin zo’n 500.000 mensen werden omgebracht — van wie een derde kinderen waren.

De Canadese auteur Hugh McCullum bericht uit Rwanda: „Een Hutu-priester in Kigali [Rwanda] zegt dat het onverklaarbaar is dat de kerk gefaald heeft in het verschaffen van moreel leiderschap. De positie van de bisschoppen in de Rwandese samenleving had enorm belangrijk moeten zijn. Zij wisten van de ophanden zijnde ramp lang voordat de moorden begonnen. Kansels hadden benut kunnen worden om bijna de hele bevolking een krachtige boodschap te laten horen die de genocide had kunnen afwenden. In plaats daarvan bleven de leiders zwijgen.”

Na het ergste bloedbad in 1994 zei Justin Hakizimana, een ouderling van zijn kerk, op een kleine bijeenkomst in een presbyteriaanse kerk in Kigali: „De kerk was heel nauw verbonden met de politiek van Habyarimana [de president van Rwanda]. Wij hebben wat er gebeurde niet veroordeeld, omdat wij gecorrumpeerd waren. Geen van onze kerken, speciaal de katholieken, heeft de bloedbaden veroordeeld.”

Aaron Mugemera, een voorganger van een kerk, zei na de genocide op een andere bijeenkomst in Kigali: „Het is beschamend voor de kerk. . . . Wij hebben hier moordpartijen gehad sinds 1959. Niemand veroordeelde ze. . . . Wij hebben onze stem niet laten horen omdat wij dat niet durfden, en omdat wij ons zelf geen zorgen hoefden te maken.”

[Illustratie op blz. 7]

Deze „hoer” beïnvloedt de hele wereld

[Verantwoording]

Aardbol: Mountain High Maps® Copyright © 1995 Digital Wisdom, Inc.