Waarom moeten wij God vrezen?

„VREEST God en geeft hem heerlijkheid, want het uur van het oordeel door hem is gekomen” (Openbaring 14:7). De bejaarde apostel Johannes heeft deze bezielende woorden als eerste gehoord, en wel in een visioen. Ze werden uitgesproken door een engel die in het midden van de hemel vloog en waren vooral gericht tot mensen in deze tijd van het einde, de beginperiode van „de dag des Heren”. — Openbaring 1:10.

Maar wat schijnen deze woorden sommigen misplaatst toe! Velen twijfelen zelfs aan het bestaan van God, laat staan dat zij hem vrezen. Verscheidene personen die christelijk beweren te zijn, vinden de gedachte aan vrees voor God schijnbaar ouderwets. De liefde voor God kunnen zij aanvaarden. Maar vrees voor hem schijnt meer naar de middeleeuwen te rieken. Denkt u hier ook zo over?

Jezus’ vrees voor God

Zo ja, beschouw dan eens wat het betekent een christen te zijn. Volgens de bijbel wil dit zeggen dat men nauwkeurig in de voetstappen van Jezus Christus treedt (1 Petrus 2:21). Welnu, hoewel er geen twijfel over bestaat dat Jezus God liefhad, toont de bijbel zeer duidelijk aan dat hij hem ook vreesde. Jesaja zei profetisch over Jezus dat hij „de geest van kennis en van de vrees voor Jehovah” zou bezitten (Jesaja 11:2). Het is echter interessant dat deze vrees geen last voor Jezus vormde. Die vrees dient ons niet te doen denken aan de angstgevoelens die een kind heeft voor een hardvochtige vader of die een bevolking heeft voor een onderdrukkende heerser die met de knoet regeert. Jesaja profeteerde namelijk ook over Jezus: „Hij zal vreugde scheppen in de vrees voor Jehovah” (Jesaja 11:3). Hoe zou angst voor iemand u vreugde kunnen schenken?

Het punt is dat het woord „vrees” in de bijbel verschillende betekenisnuances heeft. Zo is er het letterlijke gevoel van vrees of angst dat ons bekruipt als iemand ons schade wil berokkenen. De Israëlitische troepen waren bijvoorbeeld „zeer bevreesd” voor Goliath (1 Samuël 17:23, 24). Ook is er de vrees voor het schrikaanjagend onverwachte of onbekende, zoals de vrees die Zacharia overviel toen hij in de tempel plotseling tegenover Jehovah’s engel kwam te staan (Lukas 1:11, 12). De vrees die Jezus voor zijn Vader koesterde, verschilde echter van deze soorten van vrees.

Het oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse woord dat in de bijbel voor „vrees” gebruikt is, heeft vaak betrekking op een diepe eerbied en achting voor God. Dit was de godvruchtige vrees die Jezus bezat en die de engel iedereen in deze tijd wilde laten aankweken. Deze respectvolle achting, of vrees, wordt diep in ons hart geprent wanneer wij mediteren over Jehovah’s macht en kracht en die vergelijken met onze eigen absolute onbeduidendheid. Ze neemt toe wanneer wij nadenken over zijn machtige werken en wordt ook ontwikkeld door gebedsvol in gedachte te houden dat hij de Opperste Rechter is, met de macht om zowel leven te geven als met de eeuwige dood te straffen.

Deze vrees is uiterst belangrijk omdat ze ons ervan weerhoudt het verkeerde te doen en God als het ware buiten beschouwing te laten. Ze helpt ons het te vermijden een houding aan te nemen van: ’God zal mij vergeven. Hij weet dat ik zwak ben’, wanneer wij voor verleiding komen te staan en geneigd zijn te zwichten in plaats van te strijden. Spreuken 8:13 zegt ons in dit verband: „De vrees voor Jehovah betekent het kwade te haten.” En Spreuken 16:6 voegt hieraan toe: „In de vrees voor Jehovah keert men zich af van het kwaad.” Toen Adam en Eva Jehovah ongehoorzaam werden, bleven zij in gebreke deze juiste, gezonde vrees voor hem aan de dag te leggen. Het gevolg? Zij voelden een andere, negatieve soort van vrees en verborgen zich voor zijn tegenwoordigheid. Adam zei: „Uw stem hoorde ik in de tuin, maar ik was bevreesd.” — Genesis 3:10.

In tegenstelling tot Adam en Eva was Job een man die Jehovah ondanks de zwaarste beproevingen trouw bleef. Waarom? Jehovah zelf zei dat Job ’een man was die hem vreesde en daarom van het kwaad zou wijken’ (Job 1:8; 2:3). In deze tijd moeten wij ons ervan vergewissen dat Jehovah hetzelfde van ons kan zeggen! De vrees voor God is juist en moet deel uitmaken van onze denkwijze.

Vrees voor God en mensenvrees

Vrees voor God is een natuurlijk gevoel dat ons dezelfde soort van zekerheid geeft die kinderen voelen wanneer zij een vader hebben die diep respect inboezemt. Zo’n vrees draagt er ook toe bij de onaangename, negatieve mensenvrees, die een strik is, uit te bannen (Spreuken 29:25). Iemand die deze les niet geleerd had, was Uría, de zoon van Semaja, die in de periode vóór 607 v.G.T. samen met Jeremia in Jeruzalem predikte. In tegenstelling tot Jeremia liet Uría toe dat hij door vrees voor de koning werd verstrikt. Hij hield op met prediken en vluchtte uit zijn toewijzing weg. Uiteindelijk kreeg de koning hem te pakken en liet hij hem ter dood brengen (Jeremia 26:20-23). Hoe had Uría dat droeve lot kunnen vermijden? Door een vrees voor Jehovah te ontwikkelen die sterker was dan zijn vrees voor mensen.

Na zijn opstanding en hemelvaart gaf Jezus zijn volgelingen de raad: „Wees niet bevreesd voor de dingen die gij gaat lijden” (Openbaring 2:10). De geschiedenis toont aan hoe hard die raad nodig is, aangezien christenen — vanaf de tijd van de Romeinse arena’s tot die van de nazi-concentratiekampen — aan beangstigende situaties het hoofd hebben moeten bieden. Hoe hebben zij de vrees kunnen overwinnen die hun vijanden hun trachtten in te boezemen? Door Jezus’ woorden toe te passen: „Vreest niet hen die het lichaam doden en daarna niets meer kunnen doen. Ik zal u echter te kennen geven wie gij moet vrezen: Vreest hem die, nadat hij heeft gedood, autoriteit heeft om in Gehenna te werpen.” — Lukas 12:4, 5.

In Psalm 19:9 wordt ons geleerd: „De vrees voor Jehovah is zuiver, standhoudend voor eeuwig. De rechterlijke beslissingen van Jehovah zijn waarachtig; ze zijn alle te zamen rechtvaardig gebleken.” Er is dus niets negatiefs aan de vrees voor God. Ze is zuiver en beschermend en maakt een dienstknecht van God sterker dan zijn vijanden. Evenals bij Jezus het geval was, geeft deze vrees christenen voldoening en verheugen zij zich daar net zo in als in alle andere zegeningen van Jehovah. — Jesaja 11:3.

Het is dus alleszins juist dat de engel er bij de gehele thans levende mensheid op aandringt God te vrezen. Zonder een juiste godvruchtige vrees zullen wij waarschijnlijk aan verkeerde impulsen toegeven of voor mensenvrees zwichten. Als wij de juiste vorm van vrees aankweken, zullen wij geholpen worden wijs te handelen. „De vrees voor Jehovah is het begin van wijsheid” (Spreuken 9:10; Psalm 111:10). Ja, wij moeten God met geheel ons hart, onze ziel, ons verstand en onze kracht liefhebben (Markus 12:30). En wij moeten ook ontzag voor hem hebben en hem respecteren of, om het met de woorden van de engel te zeggen, ’God vrezen en hem heerlijkheid geven, want het uur van het oordeel door hem is gekomen’. — Openbaring 14:7.

[Illustratie op blz. 30]

Als Uría een krachtige vrees voor Jehovah had gehad, zou mensenvrees geen strik voor hem zijn geweest