Wees gereed voor Jehovah’s dag!

Hoogtepunten uit Eén Thessalonicenzen

JEHOVAH’S dag! De christenen in het oude Thessalonika meenden dat Jehovah’s dag ophanden was. Hadden zij het bij het rechte eind? Wanneer zou die dag komen? Dat was één uiterst belangrijke kwestie die aan de orde kwam in de eerste brief die de apostel Paulus aan de Thessalonicenzen schreef en welke hij omstreeks 50 G.T. vanuit Korinthe verzond.

Paulus en Silas hadden de gemeente in Thessalonika, de bestuurszetel van de Romeinse provincie Macedonië, opgericht (Handelingen 17:1-4). Later, in zijn eerste brief aan de Thessalonicenzen, prees en vermaande Paulus hen en sprak hij over Jehovah’s dag. Ook wij kunnen profijt trekken van deze brief, vooral omdat de dag van Jehovah nu zo nabij is.

Prijs en moedig aan

Paulus begon ermee de Thessalonicenzen te prijzen (1:1-10). Zij verdienden lof wegens hun getrouwe werk en volharding. Het was ook prijzenswaardig dat zij „het woord onder veel verdrukking met vreugde van heilige geest [hadden] aanvaard”. Prijst u anderen, zoals Paulus dat deed?

De apostel had een voortreffelijk voorbeeld gegeven (2:1-12). Hoewel hij in Filippi onbeschaamd behandeld was, had hij ’door bemiddeling van God vrijmoedigheid verzameld om het goede nieuws tot [de Thessalonicenzen] te spreken’. Hij had vleierij en hebzucht gemeden en geen heerlijkheid van mensen gezocht. Paulus was geen dure last geworden, maar was jegens hen net zo vriendelijk als een zogende moeder jegens haar kind. Wat een prachtig voorbeeld voor ouderlingen in deze tijd!

Paulus’ volgende woorden moedigden de Thessalonicenzen aan om onder vervolging standvastig te blijven (2:13–3:13). Zij hadden vervolging van de zijde van hun landgenoten verduurd, en Timotheüs had Paulus een goed bericht over hun geestelijke toestand uitgebracht. De apostel bad of zij overvloedig mochten zijn in liefde en of hun hart standvastig gemaakt mocht worden. Op overeenkomstige wijze bidden Jehovah’s Getuigen thans voor vervolgde medegelovigen, moedigen hen zo mogelijk aan en verheugen zich over berichten betreffende hun getrouwheid.

Blijf geestelijk wakker!

De Thessalonicenzen ontvingen vervolgens raad (4:1-18). Zij moesten in vollediger mate wandelen op een wijze die God behaagde, meer broederlijke liefde tentoonspreiden en met hun eigen handen werken om in hun behoeften te voorzien. Bovendien moesten zij elkaar vertroosten met de hoop dat ten tijde van Jezus’ tegenwoordigheid de door de geest verwekte gelovigen die gestorven waren, als eersten opgewekt en met hem verenigd zouden worden. Naderhand zouden de gezalfden die tot die tijd in leven waren gebleven, zich ten tijde van hun dood en opstanding bij Christus en degenen die reeds tot hemels leven waren opgewekt, voegen.

Paulus sprak vervolgens over de dag van Jehovah en gaf nog meer raad (5:1-28). Jehovah’s dag zou komen als een dief, met een stellige plotselinge vernietiging na de roep: „Vrede en zekerheid!” De Thessalonicenzen moesten daarom geestelijk wakker blijven, beschermd door het borstharnas van geloof en liefde en door de hoop der redding als helm. Zij moesten diep respect hebben voor degenen die de leiding hadden in de gemeente en moesten zich onthouden van goddeloosheid, evenals wij dat moeten doen.

Paulus’ eerste brief aan de Thessalonicenzen dient ons ertoe aan te zetten medegelovigen te prijzen en aan te moedigen. Zijn brief dient ons er ook toe te bewegen een voorbeeld in gedrag en houding te zijn. En de erin vervatte raad kan ons beslist helpen gereed te zijn voor Jehovah’s dag.

[Kader/Illustratie op blz. 22]

Borstharnas en helm: Aandringend op geestelijke waakzaamheid schreef Paulus: „Laten wij onze zinnen bij elkaar houden en het borstharnas van geloof en liefde aan hebben en als helm de hoop der redding” (1 Thessalonicenzen 5:8). Een borstharnas was een uit schubben, metalen ringetjes of metalen platen bestaand deel van de wapenrusting dat tot bescherming van het bovenlichaam van een krijger diende. Zo beschermt het borstharnas van geloof ons in geestelijk opzicht. En de helm dan? Dit was een, dikwijls van metaal gemaakt, hoofddeksel, ontworpen om een soldaat in de strijd te beschermen. Zoals een helm het hoofd beschermde, zo beschermt de hoop der redding de geestelijke vermogens, waardoor een christen in staat is zijn rechtschapenheid te bewaren. Hoe uiterst belangrijk is het dat Jehovah’s dienstknechten deze geestelijke wapenrusting dragen! — Efeziërs 6:11-17.