ABU̱ I ʼBU̱I YÄ HE̱ʼMI HA INTERNET Watchtower
Watchtower
ABU̱ I ʼBU̱I YÄ HE̱ʼMI HA INTERNET
ñätho
  • BIBLIA
  • YÄ HE̱ʼMI
  • REUNIONES
  • w24 agosto yä nxí 20-25
  • Ankja kʼa Jehová i úhtite ge i huihki nihi i mädí ku̱ tó i o̱tehu̱ kʼa ra ndo̱ ntsʼo

Nuná video ko juähni hiʼbe i po̱ni

Hi i tso da nzu̱ni nuná video

  • Ankja kʼa Jehová i úhtite ge i huihki nihi i mädí ku̱ tó i o̱tehu̱ kʼa ra ndo̱ ntsʼo
  • La Atalaya. Anunciando el Reino de Jehová (estudio) 2024
  • Maʼra yä thuhu i po̱ni de kʼa me̱tʼo thuhu
  • Gehya hñä i ñä nihi de gehna tema
  • ANKJA YU̱ ANCIANO I FÖTSÍHU̱ KU̱ TÓ I O̱TEHU̱ KʼA RA NDO̱ NTSʼO
  • PETSITE DA THSIFÍ NU̱ HMUNTSI GE XI NKJÁ KʼA RA NDO̱ NTSʼO
  • “KʼA JEHOVÁ I NDO̱ HUIHKIGIHU̱ NIHI I NDO̱ MÄHKÍGIHU̱”
  • Ankja da zo da ʼbötsí ku̱ tó xi nkju̱hkí de nu̱ hmuntsi
    La Atalaya. Anunciando el Reino de Jehová (estudio) 2024
  • Kja di núhu̱ yu̱ kjäʼni i kjá kʼa ra ntsʼo ngu i nú kʼa Jehová
    La Atalaya. Anunciando el Reino de Jehová (estudio) 2024
  • Ankja ga pe̱fí nu̱ hmuntsi
    ¡Zäi da zo gi mpoho! Nuná da möxkí pa má gi pädi de nu̱ Biblia
  • ¿Kja gi ne gi nkja ʼna anciano?
    La Atalaya. Anunciando el Reino de Jehová (estudio) 2024
Ma da zo gi nú
La Atalaya. Anunciando el Reino de Jehová (estudio) 2024
w24 agosto yä nxí 20-25

NU̱ NXÖDI 34

TÚHU 107 Dios nos enseñó a amar

Ankja kʼa Jehová i úhtite ge i huihki nihi i mädí ku̱ tó i o̱tehu̱ kʼa ra ndo̱ ntsʼo

““Xo kʼa Tsi Mähkí Tá i mäʼkí, i föxkí pa gi tsogi ku̱ ra ntsʼo gi pe̱fí” (ROM. 2:4).

TEMA

Qué hacen los ancianos de la congregación para tratar de ayudar a quien ha cometido un pecado grave.

1. Mu̱ ʼna i o̱te kʼa ra ndo̱ ntsʼo, ¿té ʼbenkʼa da zo da me̱ʼ yu̱ anciano?

EN EL artículo anterior, vimos que el apóstol Pablo le dijo a la congregación de Corinto cómo atender el caso de un hombre que había cometido un pecado grave. Como no se había arrepentido, tuvieron que sacarlo de la congregación. Sin embargo, como indica el texto temático, es posible llevar a una persona al arrepentimiento (Rom. 2:4). ¿Cómo usa Jehová a los ancianos para tratar de ayudar a un pecador a arrepentirse?

2, 3. ¿Té petsite go pe̱hmu̱ mu̱ go pädihu̱ ge ʼna ma kuhu̱ xi o̱te kʼa ra ndo̱ ntsʼo, nihi ó petsite go kjáhu̱ nkjanu̱?

2 Supongamos que nos enteramos de que un hermano ha cometido un pecado grave, es decir, ha hecho algo por lo que podrían sacarlo de la congregación. ¿Qué deberíamos hacer en ese caso? Por supuesto, para que los ancianos puedan ayudarlo, primero tienen que conocer el asunto. Así que deberíamos animarlo a ir a los ancianos y pedirles ayuda (Is. 1:18; Hech. 20:28; 1 Ped. 5:2).

3 Pero ¿qué pasa si la persona no quiere contárselo a los ancianos? Como queremos asegurarnos de que reciba la ayuda que necesita, iríamos nosotros a hablar con ellos. Esa es una muestra de amor, porque no queremos perder a nuestro hermano. Si no cambia, dañará todavía más su amistad con Jehová y puede que también manche el buen nombre de la congregación. Por eso, aunque sea difícil, seremos valientes y hablaremos con los ancianos por amor a Jehová y al hermano (Sal. 27:14).

ANKJA YU̱ ANCIANO I FÖTSÍHU̱ KU̱ TÓ I O̱TEHU̱ KʼA RA NDO̱ NTSʼO

4. ¿Té ʼbenkʼa i ne da me̱ʼ yu̱ anciano mu̱ da ne da ñäui ko ʼna kjäʼni xi o̱te kʼa ra ndo̱ ntsʼo?

4 Cuando un hermano comete un pecado grave, el cuerpo de ancianos elige de entre ellos a tres ancianos capacitados para que formen un comitéa y se reúnan con él. Ellos deben ser modestos y humildes, y reconocer que aunque tratarán de ayudarlo a arrepentirse no pueden obligarlo a cambiar (Deut. 30:19). Comprenden que no todos los pecadores reaccionan de manera positiva, como sí lo hizo el rey David (2 Sam. 12:13). Hay quienes deciden no hacer caso a los consejos de Jehová (Gén. 4:6-8). Aun así, el objetivo de los ancianos es hacer todo lo posible por llevar al pecador al arrepentimiento. ¿Qué principios guían al comité de ancianos al reunirse con la persona?

5. ¿Té ʼbenkʼa hi petsite da däbeni yu̱ anciano mu̱ i ne da ñähu̱ ko ʼna ku xi o̱te kʼa ra ntsʼo? (2 Timoteo 2:24-26; nihi nú kʼa foto).

5 Los ancianos ven al pecador como una valiosa oveja de Jehová que se ha perdido (Luc. 15:4, 6). Esto se refleja en su actitud y en su manera de hablarle y de tratarlo cuando se reúnen con él. No son duros ni severos, ni ven esa reunión como un frío procedimiento o un simple trámite. Más bien, demuestran las cualidades que se mencionan en 2 Timoteo 2:24-26 (léalo). En todo momento se comportan con amabilidad, bondad y apacibilidad para tratar de llegarle al corazón.

Un pastor va con su rebaño y está buscando a una oveja que se ha perdido. La oveja está enredada en un arbusto espinoso y tiene una herida en una pata.

Al igual que los pastores de la antigüedad, los ancianos hacen todo lo posible por recuperar a las ovejas perdidas. (Vea el párrafo 5).


6. ¿Té ʼbenkʼa i o̱te yu̱ anciano ante da ñäui ko kʼa xi o̱te kʼa ra ndo̱ ntsʼo? (Romanos 2:4).

6 Los ancianos preparan su propio corazón. Tienen presentes las palabras de Pablo: “En su bondad Dios está tratando de llevarte hacia el arrepentimiento” (lea Romanos 2:4). Así que se esfuerzan por imitar la bondad con la que Jehová trata a los pecadores. Tienen que recordar que por encima de todo son pastores y que deben seguir las instrucciones y el ejemplo de Cristo (Is. 11:3, 4; Mat. 18:18-20). Antes de reunirse con el pecador, el comité le ora a Jehová para pedirle que los ayude a llevarlo al arrepentimiento. Buscan información en la Biblia y en nuestras publicaciones, y le piden a Jehová que les dé discernimiento para entender a la persona y la situación. Determinan lo que necesitan saber sobre los factores que han podido influir en la actitud y la manera de pensar y actuar de la persona (Prov. 20:5).

7, 8. ¿Ankja ku̱ anciano da zo da nkjahu̱ ngu kʼa Jehová mu̱ i ñähu̱ ko kʼa xi o̱te kʼa ra ndo̱ ntsʼo?

7 Los ancianos imitan la paciencia de Jehová. Tienen presente la manera como Jehová trató a los pecadores en el pasado. Por ejemplo, razonó pacientemente con Caín y le dijo que podía volver a tener su aprobación, pero le advirtió de lo que pasaría si no cambiaba (Gén. 4:6, 7). En otra ocasión, para corregir al rey David, Jehová envió al profeta Natán, y este utilizó un ejemplo para tocarle el corazón (2 Sam. 12:1-7). Además, Jehová le envió sus profetas “vez tras vez” a la desobediente nación de Israel (Jer. 7:24, 25). No esperó a que sus siervos primero se arrepintieran para después ayudarlos, sino que tomó la iniciativa y les pidió que se arrepintieran mientras todavía estaban pecando.

8 ¿Qué hacen los ancianos para seguir el ejemplo de Jehová al tratar de ayudar a quien ha cometido un pecado grave? Tal y como indica 2 Timoteo 4:2, es necesario que lo traten “con mucha paciencia”. Siempre deben controlarse y hablarle con calma para motivarlo a hacer lo que es correcto. Si los ancianos se dejaran llevar por el enojo o la frustración, la persona podría dejar de escuchar o incluso negarse a arrepentirse.

9, 10. ¿Té ʼbenkʼa da zo da me̱ʼ yu̱ anciano pa da mötsí kʼa ku xi o̱te kʼa ra ndo̱ ntsʼo pa da zo da mbeni kʼa xi me̱fí?

9 Los ancianos tratan de averiguar qué pasos llevaron al hermano a cometer el pecado. Por ejemplo, ¿se ha debilitado poco a poco porque ha dejado de estudiar o predicar con regularidad? ¿Ha ido descuidando la cantidad y la calidad de sus oraciones? ¿Ha ido dejando que los malos deseos echen raíces en su interior? ¿Puede ser que las malas compañías o el entretenimiento inapropiado hayan influido en su corazón? ¿Comprende el efecto que sus decisiones y sus actos han tenido en su Padre, Jehová?

10 Los ancianos le harán al hermano preguntas bien pensadas, pero sin pedirle detalles privados innecesarios. Al tratarlo con amabilidad, lo ayudarán a expresarse con libertad y a comprender qué fue lo que le llevó a pecar (Prov. 20:5). Además, tal como hizo Natán con David, pueden utilizar ejemplos para ayudar al hermano a ver por qué lo que hizo está mal. Es posible que durante la primera reunión con él empiece a lamentar sinceramente lo que hizo o incluso se arrepienta.

11. ¿Ankja mi nú kʼa Hesu ku̱ kjäʼni mi o̱tehu̱ kʼa ra ntsʼo?

11 Los ancianos se esfuerzan por imitar a Jesús. Por ejemplo, él le preguntó a Saulo de Tarso: “Saulo, Saulo, ¿por qué me persigues?”. Le hizo esta pregunta tan acertada para ayudarlo a comprender que lo que estaba haciendo estaba mal (Hech. 9:3-6). Y en Apocalipsis 2:20, 21 mencionó a una tal “Jezabel” y dijo: “Le di tiempo para que se arrepintiera”.

12, 13. ¿Té da zo da me̱ʼ yu̱ anciano pa da he̱gíhu̱ da mbödi yo nzahki ku̱ xi o̱tehu̱ kʼa ra ntsʼo? (Nihi nú yä foto).

12 Al igual que Jesús, los ancianos no se apresuran a llegar a la conclusión de que la persona no quiere arrepentirse. Hay quienes se arrepienten durante la primera reunión con el comité, pero otros necesitan más tiempo. Así que los ancianos pueden reunirse con el pecador más de una vez. Quizás después de la primera reunión se quede pensando seriamente en lo que le han dicho y le pida perdón humildemente a Jehová en una oración (Sal. 32:5; 38:18). Puede ser que en la siguiente reunión su actitud haya cambiado por completo.

13 Para ayudar a la persona a llegar al arrepentimiento, los ancianos deben mostrar empatía y bondad. Le piden a Jehová que bendiga los esfuerzos que están haciendo, con la esperanza de que la persona recobre el juicio y se arrepienta (2 Tim. 2:25, 26).

Serie de imágenes: 1. Tres ancianos están reunidos con un hermano. Ellos le están hablando, pero él mira hacia otro lado. 2. En otra ocasión, los ancianos se vuelven a reunir con el hermano. Ellos le están hablando, y él les presta atención.

Los ancianos pueden reunirse más de una vez con la persona que ha pecado a fin de darle tiempo para que se arrepienta. (Vea el párrafo 12).


14. Mu̱ ʼna ku i he̱gí kʼa ra ntsʼo xi o̱te, ¿tó genkʼa da zo da tʼuni kjamädí, nihi ó i nkjanu̱?

14 Si un pecador se arrepiente, este es un motivo para estar muy felices (Luc. 15:7, 10). Pero ¿de quién es el mérito? ¿De los ancianos? Recordemos que Pablo dijo que “quizás Dios les dé el arrepentimiento” a los pecadores (2 Tim. 2:25). Así que el mérito de este cambio tan importante de mentalidad y de actitud no es de ningún humano, sino de Jehová, que ayuda al cristiano que se ha descarriado a cambiar. A continuación, Pablo mencionó algunos de los excelentes resultados de ese arrepentimiento: lleva al pecador a conocer la verdad de manera más exacta, lo ayuda a recobrar el juicio y le permite escapar de las trampas de Satanás (2 Tim. 2:26).

15. ¿Té ʼbenkʼa da zo da me̱ʼ yu̱ anciano pa zäi da fötsí kʼa ku i ne da zogi kʼa ra ndo̱ ntsʼo?

15 Si la persona se arrepiente, los ancianos seguirán haciéndole visitas de pastoreo para ayudarla a fortalecer su fe, a resistir las tentaciones de Satanás y a hacer rectos los caminos para sus pies (Heb. 12:12, 13). Por supuesto, los ancianos no le van a revelar a nadie detalles de lo que hizo este hermano. Pero ¿qué podría ser necesario informar a la congregación?

PETSITE DA THSIFÍ NU̱ HMUNTSI GE XI NKJÁ KʼA RA NDO̱ NTSʼO

16. ¿Tó genku̱ mi no̱n kʼa Pablo a 1 Timoteo 5:20 mu̱ nga ñä de “ku̱ mi ʼbu̱hnu̱”?

16 (Lea 1 Timoteo 5:20). Pablo le dijo a Timoteo —que también era anciano— que censurara a los pecadores “delante de todos los presentes”. ¿A quiénes se refería? No necesariamente a toda la congregación, sino a los pocos hermanos que tal vez ya sepan lo que hizo el pecador, sea porque lo vieron con sus propios ojos o porque él mismo se lo confesó. De manera discreta, los ancianos les dirán solo a estos hermanos que el asunto se atendió y el pecador fue corregido.

17. Mu̱ ndunthi yä ku de nu̱ hmuntsi da bädihu̱ de kʼa ra ndo̱ ntsʼo xi nkjá, ¿té ʼbenkʼa petsite da hmä nihi ó da hmä ha nu̱ hmuntsi?

17 En algunos casos, el pecado es ampliamente conocido en la congregación o es probable que llegue a serlo. Entonces “los presentes” serían toda la congregación. Así que un anciano le anunciaría a la congregación que el hermano o hermana ha sido censurado. ¿Para qué? Pablo explicó: “Para que sirva de advertencia a los demás” y no cometan un pecado grave.

18. ¿Té da zo da me̱ʼ yu̱ anciano mu̱ ʼna ku hiʼbe i peʼtsi 18 yä kjea i o̱te kʼa ra ndo̱ ntsʼo? (Nihi nú kʼa foto).

18 ¿Qué pasa si el cristiano bautizado que cometió el pecado grave tiene menos de 18 años? El cuerpo de ancianos elegirá a dos ancianos para que se reúnan con el menor y con sus padres Testigos.b Estos ancianos averiguarán qué pasos han dado ya los padres para ayudar a su hijo a hacer los cambios necesarios y arrepentirse. Si el menor tiene una buena actitud y está aceptando la ayuda de sus padres, los dos ancianos pueden decidir que no es necesario que un comité se reúna con ellos. A fin de cuentas, Dios les ha dado a los padres la responsabilidad de corregir con amor a sus hijos (Deut. 6:6, 7; Prov. 6:20; 22:6; Efes. 6:2-4). Después, los ancianos hablarán de vez en cuando con los padres para asegurarse de que el menor sigue recibiendo la ayuda que necesita. Ahora bien, ¿qué pasa si el menor bautizado no se arrepiente y se niega a cambiar? En ese caso, un comité de ancianos se reunirá con él y con sus padres Testigos.

Dos ancianos reunidos con un menor bautizado y con sus padres en la casa de ellos. Uno de los ancianos les está leyendo un texto de la Biblia.

Si un menor de edad comete un pecado grave, dos ancianos se reunirán con él y con sus padres Testigos. (Vea el párrafo 18).


“KʼA JEHOVÁ I NDO̱ HUIHKIGIHU̱ NIHI I NDO̱ MÄHKÍGIHU̱”

19. ¿Ankja ku̱ anciano da zo da nkjahu̱ ngu kʼa Jehová ko ku̱ tó i o̱tehu̱ kʼa ra ndo̱ ntsʼo?

19 Los ancianos que sirven en comités quieren asegurarse de mantener limpia la congregación porque es una responsabilidad que les ha dado Jehová (1 Cor. 5:7). Pero también desean hacer todo lo posible para ayudar al cristiano que ha pecado a arrepentirse, y por eso mantienen una actitud optimista y positiva. De esa manera imitan a Jehová, que es “muy cariñoso y misericordioso” (Sant. 5:11). Fijémonos en estas afectuosas palabras que el apóstol Juan escribió cuando ya era muy mayor: “Hijitos míos, les escribo estas cosas para que no cometan un pecado. Pero, si alguno comete un pecado, tenemos un ayudante que está junto al Padre: Jesucristo, uno que es justo” (1 Juan 2:1).

20. ¿Té ʼbenkʼa go ma núhu̱ ha kʼa pi ʼna nxödi?

20 Lamentablemente, hay ocasiones en las que el cristiano que ha cometido un pecado grave se niega a arrepentirse. Si eso sucede, es necesario sacarlo de la congregación. ¿Cómo atienden los ancianos estos casos? Lo veremos en el último artículo de esta serie.

¿TÉ GI THÄDÍ?

  • Kjangu i mä Romanos 2:4, ¿té ʼbenkʼa i ne da me̱ʼ yu̱ anciano mu̱ i ñähu̱ ko ʼna kjäʼni xi o̱te kʼa ra ndo̱ ntsʼo?

  • ¿Ankja ku̱ anciano da zo da kjáhu̱ kʼa i mä 2 Timoteo 2:24-26?

  • ¿Té mi ne di mä kʼa Pablo mu̱ nga mä “gi xiʼ ku̱ i ʼbu̱hnu̱ ge xi nkjá kʼa ra ndo̱ ntsʼo”?

TÚHU 103 Nuestros pastores son un regalo de Dios

a En el pasado, llamábamos a estos grupos comités judiciales. Pero ya no los llamaremos así porque juzgar es solo una parte de su labor. A partir de ahora, los llamaremos sencillamente comités de ancianos.

b Lo que se dice sobre los padres también es aplicable a quienes sean tutores legales de un menor o tengan responsabilidad parental sobre él.

    Yä he̱ʼmi ga hñätho (2013-2025)
    Cerrar sesión
    Iniciar sesión
    • ñätho
    • Compartir
    • Toʼmiua mu̱ té gi ne gi pöhti
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • Yä ntʼidi pa gi ku̱ti
    • Política de privacidad
    • Configuración de privacidad
    • JW.ORG
    • Iniciar sesión
    Compartir