meekah
7 haaye mere te! mai os insaan varga ha
jis nu garmiya da fal ikattha hon to baad
atey angoora nu torran atey chugan to baad
khaan layi angoora da ik vi guchha nahi milda
atey na hi anjeer da pehla fal jis layi mai tarasda ha.
sare khoon-kharaba karan layi ghaat la ke baithde han.+
har koi apne hi bhra nu fasaun layi jaal vichhaunda hai.
3 ohna de hath burayi karan vich mahar han;+
aagu mang te mang rakhda hai,
niyakar rishvat mangda hai,+
rutbedar aadmi apnia ichhava dassda hai,+
is karke oh mil ke sazasha gharrde han.*
4 ohna vich sabh to changa insaan kandya vang hai,
ohna vich sabh to khara insaan kandyaali vaarr to vi bhairra hai.
oh din zaroor aavega jis bare tere pehredara ne dassya si,
os din tere to lekha lya javega.+
os vele oh ghabra jaange.+
5 tu apne saathi te vishvas na kar
ja apne jigri dost te bharosa na rakh.+
os naal vi soch-samajh ke gall kar jo teriya baha vich sutti payi hai.
6 kyoki puttar apne pita to ghin karda hai,
dhee apni maa de khilaf utthdi hai+
atey nooh apni sass de virudh hai;+
insaan de dushman os de ghar de hi han.+
7 par mai yahovah da raah takkda rahanga.+
mai dheeraj naal apne muktidate parmeshwar di udeek karanga.+
mera parmeshwar meri sunega.+
8 he meriye dushmne, khush na ho.
bhave mai dig gaya ha, par utth khalovanga;
bhave mai hanere vich vassda ha, par yahovah mera chanan hovega.
9 jad tak yahovah mera mukadma nahi larrda atey mera insaaf nahi karda
tad tak mai os da krodh sahanga
kyoki mai os de khilaf paap keeta hai.+
oh mainu chanan vich lyaavega;
mai os di bhalayi de kamm dekhanga.
10 meri dushman vi dekhegi
atey oh sharmindi hovegi jis ne mainu keha si:
“tera parmeshwar yahovah kithe hai?”+
meriya akkha meri dushman nu dekhangiya.
os nu galiya de chikkarr vang midhya javega.
11 os din teriya pathar diya kandha banaiya jaangiya;
os din teri sarhadd vadhayi javegi.
12 os din lok tere kol aaunge,
ha, ashoor atey misar de shehera to,
misar to lai ke darya* tak de ilake to;
samundar to samundar atey paharr to paharr tak de ilake to.+
13 atey desh apne vaasiya karke veeraan ho javega,
ohna kamma karke jo ohna ne keete san.*
14 apne dande naal apne lokaa di, ha, apni virasat de jhund di charvahi kar,+
jehrra jangal vich ikkala rehnda si, ha, fala de baag vich.
purane samya vang ohna nu bashan atey gilaad vich ghaah charan de.+
15 “mai tuhanu shaandar kamm dikhavanga,
jive ohna dina vich dikhaye san jad tusi misar to bahar aaye si.+
16 kauma dekhangiya atey takatvar hon de bavjood sharminda hongiya.+
oh apna hath apne muh te rakhangiya;
ohna de kann bole ho jaange.
17 oh sappa vang mitti chattange;+
oh dharti te ghisran vale jaanvara vang apne mazboot kilya vicho kambde hoye niklange.
oh khauf de maare sadde parmeshwar yahovah kol aaunge
atey oh tera dar mannange.”+
18 tere varga parmeshwar kaun hai,
jo apni virasat de baaki bache hoye lokaa+ diya galtiya maaf karda hai atey ohna de apradh chete nahi rakhda?+
oh hamesha gusse vich nahi rahega
kyoki os nu attal pyaar karan vich khushi mildi hai.+
19 oh dobara sadde te daya karega;+ oh sadde gunaha nu apne paira heth midhega.*
tu ohna de sare paapa nu samundar diya gehraiya vich sutt devenga.+
20 tu yakoob naal vafadari nibhavenga
atey abraham naal attal pyaar karenga,
jive tu purane same to sadde pyo-dadya naal soh khadhi si.+