Hioba

 2 „O, gdybym był jak w dawnych miesiącach księżycowych,+

jak w dniach, gdy Bóg mnie strzegł;+

 3 kiedy sprawiał, że świeciła na mą głowę jego lampa,

kiedy przy jego świetle przechodziłem przez ciemność;+

 4 tak jak bywałem w moich dniach najlepszych,+

gdy była w mym namiocie zażyła więź z Bogiem;+

 5 gdy jeszcze był ze mną Wszechmocny,

gdy wokół mnie byli moi słudzy!

 6 Gdy kroki swoje kąpałem w maśle,

a skała wypuszczała dla mnie strumienie oliwy;+

 7 gdy szedłem do bramy miejskiej,+

przygotowywałem sobie miejsce na placu!+

 8 Widzieli mnie chłopcy i się kryli,

a nawet sędziwi podnosili się, stali.+

 9 Książęta powstrzymywali się od słów

i dłoń kładli sobie na ustach.+

10 Krył się głos wodzów,

a ich język przylegał do podniebienia.+

11 Ucho bowiem słuchało i zwało mnie szczęśliwym,

a oko widziało i świadczyło na moją korzyść.

12 Bo ratowałem uciśnionego, który wołał o pomoc,+

a także chłopca nie mającego ojca i każdego, kto nie miał wspomożyciela.+

13 Błogosławieństwo+ ginącego zstępowało na mnie

i serce wdowy rozweselałem.+

14 Prawością się przyodziewałem i ona mnie odziewała.+

Sprawiedliwość moja była jak płaszcz bez rękawów — i zawój.

15 Oczami stałem się dla ślepego+

i nogami byłem dla kulawego.

16 Prawdziwym ojcem byłem dla biednych+

i badałem sprawę sądową tego, kogo nie znałem.+

17 I łamałem szczęki złoczyńcy,+

a z jego zębów wyrywałem zdobycz.

18 I mawiałem: ‚W swoim gnieździe wydam ostatnie tchnienie,+

a dni swoich namnożę jak ziarnek piasku.+

19 Korzeń mój jest otwarty dla wód+

i rosa zostanie przez noc na mym konarze.

20 Chwała moja jest u mnie świeża,

a mój łuk w mojej ręce będzie strzelał wielokrotnie’.

21 Mnie słuchali; i czekali,

i milczeli na moją radę.+

22 Po mym słowie już więcej nie mówili,

a me słowo na nich kropiło.+

23 I czekali na mnie jak na deszcz,+

a swe usta szeroko otwierali na deszcz wiosenny.+

24 Uśmiechałem się do nich — nie wierzyli —

a światła mego oblicza+ nie przygaszali.

25 Wybierałem im drogę i zasiadałem jako naczelnik;

i przebywałem jak król wśród swych wojsk,+

jak ktoś, kto pociesza pogrążonych w żałości.+