1 Koryntian
12 A jeśli chodzi o dary duchowe,+ bracia, nie chcę, abyście byli nieświadomi. 2 Wiecie, że gdy byliście ludźmi z narodów,+ byliście odwodzeni ku tym niemym+ bożkom,+ tak jak was prowadzono. 3 Dlatego chciałbym, abyście wiedzieli, że nikt, kto mówi za sprawą ducha Bożego, nie powie: „Jezus jest przeklęty!”+ i nikt nie może powiedzieć: „Jezus jest Panem!”, chyba że za sprawą ducha świętego.+
4 Są bowiem rozmaite rodzaje darów,+ ale ten sam duch;+ 5 i są rozmaite rodzaje usługiwań,+ lecz ten sam Pan;+ 6 i są rozmaite rodzaje działań,+ lecz ten sam Bóg,+ który we wszystkich dokonuje wszelkich działań.+ 7 Ale każdemu dano w pożytecznym celu przejaw ducha.+ 8 Na przykład jednemu jest dana poprzez ducha mowa mądrości,+ drugiemu mowa poznania+ według tego samego ducha, 9 innemu wiara+ przez tego samego ducha, innemu dary uzdrawiania+ przez tego jednego ducha, 10 jeszcze innemu działania potężnych czynów,+ innemu prorokowanie,+ innemu rozeznawanie+ natchnionych wypowiedzi,+ innemu różne języki,+ a innemu tłumaczenie+ języków. 11 Ale wszystkich tych działań dokonuje jeden i ten sam duch,+ udzielając+ każdemu z osobna, jak chce.+
12 Gdyż jak ciało jest jedno, ale ma wiele członków i wszystkie członki owego ciała — chociaż jest ich wiele — są jednym ciałem,+ tak i Chrystus.+ 13 Bo doprawdy za sprawą jednego ducha my wszyscy zostaliśmy ochrzczeni+ w jednym ciele, czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni+ jednym duchem.
14 Ciało bowiem nie jest przecież jednym członkiem, lecz wieloma.+ 15 Gdyby stopa rzekła: „Ponieważ nie jestem ręką, nie jestem częścią ciała”, nie przestaje z tego powodu być częścią ciała.+ 16 I gdyby ucho rzekło: „Ponieważ nie jestem okiem, nie jestem częścią ciała”, nie przestaje z tego powodu być częścią ciała.+ 17 Gdyby całe ciało było okiem, gdzie byłby słuch? Gdyby całe było słuchem, gdzie byłby węch? 18 Lecz oto Bóg umieścił członki w ciele, każdy z nich tak, jak mu się spodobało.+
19 Gdyby wszystkie były jednym członkiem,+ gdzie byłoby ciało? 20 Teraz zaś są one wieloma członkami,+ lecz jednym ciałem. 21 Oko nie może powiedzieć ręce: „Nie potrzebuję cię”; a znowu głowa nie może powiedzieć stopom: „Nie potrzebuję was”. 22 Ale o ileż bardziej jest tak, że te członki ciała, które wydają się słabsze,+ są niezbędne, 23 a te części ciała, o których myślimy jako o mniej szacownych, otaczamy większym szacunkiem,+ i tak nasze części wstydliwe tym większą przyzwoitość mają, 24 natomiast nasze części przyzwoite nie potrzebują niczego. Bóg jednak, zestawiając ciało, dał więcej szacunku tej części, której czegoś brakowało, 25 tak by nie było rozdźwięku w ciele, lecz by jego członki jednakowo troszczyły się o siebie nawzajem.+ 26 I jeśli jeden członek cierpi,+ cierpią z nim wszystkie inne członki, a jeśli któryś członek zostaje otoczony chwałą,+ radują się z nim wszystkie inne członki.+
27 A wy jesteście ciałem Chrystusa, z osobna zaś — członkami.+ 28 I Bóg tych umieścił w zborze:+ po pierwsze apostołów,+ po drugie proroków,+ po trzecie nauczycieli;+ potem potężne dzieła,+ potem dary uzdrawiania,+ pomocne usługi,+ zdolności kierowania,+ różne języki.+ 29 Czyż wszyscy są apostołami? Czyż wszyscy są prorokami? Czyż wszyscy są nauczycielami? Czyż wszyscy dokonują potężnych dzieł? 30 Czyż wszyscy mają dary uzdrawiania? Czyż wszyscy mówią językami?+ Czyż wszyscy są tłumaczami?+ 31 Ale wciąż gorliwie zabiegajcie o większe dary.+ A ja ukazuję wam wspanialszą drogę.+