22 Na to Abram rzekł do króla Sodomy: „Podnoszę rękę, przysięgając+ na Jehowę, Boga Najwyższego, Twórcę nieba i ziemi,

 8 Ale ty, Jehowo,+ jesteś na wysokości po czas niezmierzony.

17 Rzecz ta jest z postanowienia czuwających+ i z wypowiedzi świętych to życzenie — w tym celu, by żyjący poznali, że Najwyższy jest Władcą w królestwie ludzkim+ i że je daje, komu chce,+ a ustanawia nad nim choćby najuniżeńszego z ludzi”.+

4 Któż by się ciebie rzeczywiście nie bał,+ Jehowo,+ i nie wychwalał twego imienia,+ skoro ty sam jesteś lojalny?+ Bo wszystkie narody przyjdą i przed twoim obliczem oddadzą ci cześć,+ ponieważ zostały ujawnione twe prawe postanowienia”.+