31 Zarżnęli więc kozła, wzięli szatę Józefa i umoczyli ją we krwi. 32 Potem posłali tę szatę ojcu z taką wiadomością: „Zobacz, co znaleźliśmy. Zechciej sprawdzić, czy to jest szata twojego syna, czy też nie”+. 33 Gdy Jakub ją obejrzał, wykrzyknął: „To szata mojego syna! Na pewno zaatakowało go i rozszarpało jakieś dzikie zwierzę!”. 34 Następnie rozdarł swoje szaty, włożył na biodra wór* i przez wiele dni opłakiwał syna.