15 Poszła więc i zrobiła tak, jak polecił Eliasz. I przez długi czas on oraz ta wdowa i jej domownicy mieli co jeść+. 16 Mąka w wielkim dzbanie się nie wyczerpała i w dzbanku nie zabrakło oliwy, tak jak to Jehowa zapowiedział przez Eliasza.

22 Jehowa wysłuchał prośby Eliasza+ i dziecko powróciło do życia*+.

24 Wtedy kobieta rzekła do Eliasza: „Teraz wiem, że naprawdę jesteś sługą Bożym+ i że słowo Jehowy, które przekazujesz, jest prawdziwe”.

36 Kiedy nadeszła pora składania wieczornej ofiary zbożowej+, prorok Eliasz wyszedł do przodu i rzekł: „Jehowo, Boże Abrahama+, Izaaka+ i Izraela, niech dzisiaj stanie się wiadome, że Ty jesteś Bogiem w Izraelu, a ja jestem Twoim sługą i wszystko to uczyniłem z Twojego polecenia+.

38 Wówczas spadł ogień Jehowy, który strawił ofiarę całopalną+, drewno, kamienie i proch oraz sprawił, że woda w rowie wyschła+.

46 A Jehowa dodał Eliaszowi sił* i Eliasz podwinął swoją szatę, włożył ją za pas* i biegł przed Achabem aż do Jizreelu.

8 Wtedy Eliasz wziął swoją urzędową szatę+, zwinął ją i uderzył nią w wodę. A woda się rozstąpiła i obaj przeszli po suchej ziemi+.

11 Kiedy tak szli i rozmawiali, nagle pojawił się ognisty rydwan z ognistymi końmi+ i rozdzielił ich, a Eliasz zaczął unosić się w wichrze do nieba+.

17 Pójdzie też przed Nim z duchem i mocą Eliasza+, żeby sprawić, że serca ojców staną się jak serca dzieci+, a nieposłuszni zawrócą ku praktycznej mądrości prawych, i żeby przygotować Jehowie odpowiednio usposobiony lud”+.

19 Oto co zaświadczył Jan, gdy Żydzi wysłali do niego kapłanów i Lewitów z Jerozolimy, żeby go spytali: „Kim jesteś?”+.

21 Wtedy go zapytali: „Kim więc jesteś? Eliaszem?”+. Odrzekł: „Nie”+. „A może jesteś oczekiwanym Prorokiem?”+. Odparł: „Nie!”.