9 „Udaj się do Sarepty*, która znajduje się na terytorium Sydonu, i pozostań tam. Nakażę pewnej wdowie, żeby cię żywiła”+. 10 Eliasz udał się więc do Sarepty. Kiedy dotarł do bramy miasta, zobaczył wdowę, która zbierała kawałki drewna. Zawołał do niej: „Przynieś mi, proszę, trochę wody w kubku, żebym mógł się napić”+.

20 i zaczął wołać do Jehowy: „Jehowo, Boże mój+, czy również na tę wdowę, u której przebywam, sprowadzisz nieszczęście i pozwolisz, żeby jej syn umarł?”. 21 Następnie trzy razy pochylał się* nad dzieckiem i wołał do Jehowy: „Jehowo, Boże mój, proszę, przywróć życie* temu dziecku”. 22 Jehowa wysłuchał prośby Eliasza+ i dziecko powróciło do życia*+. 23 Eliasz zabrał dziecko z pokoju na dachu, zniósł je na dół do domu i dał matce. Powiedział: „Patrz, twój syn żyje”+.

8 Któregoś dnia Elizeusz poszedł do Szunem+, gdzie pewna znana kobieta nakłoniła go, żeby zjadł u niej posiłek+. I za każdym razem, gdy tamtędy przechodził, wstępował do niej, żeby coś zjeść.

13 Elizeusz rzekł do Gechaziego: „Powiedz jej, proszę: ‚Zdobyłaś się dla nas na duży wysiłek+. Co można dla ciebie zrobić?+ Czy mam wstawić się za tobą u króla+ albo dowódcy wojska?’”. Ale ona odrzekła: „Nie trzeba, bo mieszkam bezpiecznie wśród swojego ludu”. 14 Elizeusz spytał: „W takim razie co można by dla niej zrobić?”. Gechazi odpowiedział: „Nie ma syna+, a jej mąż jest stary”. 15 Natychmiast polecił: „Zawołaj ją”. I Gechazi ją zawołał. Kiedy stanęła w drzwiach, 16 Elizeusz rzekł: „Za rok o tej porze będziesz trzymała w objęciach syna”+. Ona jednak powiedziała: „Nie, mój panie, sługo prawdziwego Boga, nie rób swojej służebnicy złudnej nadziei!”.

17 Kobieta ta zaszła w ciążę i następnego roku o tej samej porze urodziła syna, tak jak jej zapowiedział Elizeusz.