Zarys treści 2 Listu do Koryntian

A. WSTĘP (1:1-11)

• Przywitanie (1:1, 2)

• „Bóg wszelkiego pocieszenia” (1:3-7)

• Paweł ociera się o śmierć w prowincji Azja (1:8-11)

B. PAWEŁ ZAPEWNIA CHRZEŚCIJAN W KORYNCIE O SWOJEJ MIŁOŚCI DO NICH I OPISUJE SWOJĄ SŁUŻBĘ (1:12 do 7:16)

• 1. Paweł zmienia plany w sprawie podróży (1:12-24)

  • Opisuje swoje nastawienie wobec Koryntian (1:12-14)

  • Broni się przed zarzutem, że nie dotrzymuje obietnic (1:15-24)

• 2. Troska Pawła o duchową pomyślność chrześcijan w Koryncie (2:1-13)

  • Paweł nie chce, żeby Koryntianie się smucili (2:1-4)

  • Przebaczenie grzesznikowi i przyjęcie go z powrotem do zboru (2:5-11)

  • Paweł nie spotkał w Troadzie Tytusa, dlatego ‛nie zaznał spokoju ducha’ (2:12, 13)

• 3. Zaszczytna służba Pawła i jego współpracowników (2:14 do 4:6)

  • Służba porównana do pochodu tryumfalnego (2:14-17)

  • Listy polecające (3:1-3)

  • Bóg wykwalifikował chrześcijan, żeby byli „sługami nowego przymierza” (3:4-6)

  • Większa chwała służby związanej z nowym przymierzem (3:7-18)

  • Służba, która ‛oświetla serca wspaniałą wiedzą o Bogu’ (4:1-6)

• 4. Paweł i jego współpracownicy — „naczynia gliniane” — znoszą wiele trudności (4:7-18)

  • Niezwykła siła pochodząca od Boga pomaga znosić trudności (4:7-15)

  • ‛Ucisk jest chwilowy, a przynosi chwałę, która jest wieczna’ (4:16-18)

• 5. Paweł bardzo pragnie otrzymać nagrodę w niebie (5:1-10)

  • Wyższość ciała niebiańskiego nad ziemskim (5:1-5)

  • ‛Żyjąc w ciele’, chrześcijanie namaszczeni duchem ‛kierują się wiarą, a nie tym, co widzą’ (5:6-10)

• 6. Służba pojednania (5:11 do 6:2)

  • Chrześcijan ‛przymusza miłość Chrystusa’ (5:11-15)

  • Namaszczeni chrześcijanie, żyjący w jedności z Chrystusem, są „nowym stworzeniem” (5:16-19)

  • Ambasadorowie Chrystusa proszą: „Pojednajcie się z Bogiem” (5:20, 21)

  • Nie należy tracić z oczu celu niezasłużonej życzliwości Bożej (6:1, 2)

• 7. Opis służby Pawła (6:3-13)

  • Jak chrześcijanie rekomendują siebie jako sług Bożych (6:3-10)

  • Ciepłe uczucia Pawła wobec chrześcijan w Koryncie (6:11-13)

• 8. Ostrzeżenie przed nieczystością duchową i bałwochwalstwem (6:14 do 7:1)

  • „Nie wiążcie się z tymi, którzy nie mają wiary” (6:14-18)

  • „Oczyśćmy się ze wszystkiego, co zanieczyszcza ciało i ducha” (7:1)

• 9. Paweł cieszy się z postawy Koryntian (7:2-16)

  • Paweł jest dumny z braci w Koryncie (7:2-4)

  • Paweł cieszy się z obecności Tytusa i dobrych wiadomości, które mu przyniósł (7:5-7)

  • Smutek miły Bogu i skrucha prowadzą do wybawienia (7:8-13a)

  • Paweł jest zadowolony z dobrych stosunków między Tytusem a Koryntianami (7:13b-16)

C. POMOC DLA BIEDNYCH WSPÓŁWYZNAWCÓW W JUDEI (8:1 do 9:15)

• Szczodrość chrześcijan w Macedonii przykładem dla Koryntian (8:1-7)

• Paweł zachęca do szczodrości, „żeby nastąpiło wyrównanie” (8:8-15)

• Tytus zostaje wysłany do Koryntu, żeby pomóc w zbieraniu datków (8:16-24)

• Znaczenie gotowości do pomagania (9:1-5)

• Paweł zachęca do szczodrości: „Bóg kocha radosnego dawcę” (9:6-14)

• „Nieopisany dar” Boży (9:15)

D. PAWEŁ ODPIERA ZARZUTY FAŁSZYWYCH APOSTOŁÓW (10:1 do 12:21)

• 1. Paweł staje w obronie swojej służby (10:1-18)

  • „Broń, którą walczymy, nie jest cielesna”, jej siła pochodzi od Boga (10:1-6)

  • Paweł odpowiada tym, którzy krytykują jego umiejętności (10:7-12)

  • Paweł nie szczyci się tym, co zdziałano poza granicami przydzielonego mu terenu (10:13-18)

• 2. Paweł i „prześwietni apostołowie” (11:1-15)

  • Paweł jest zazdrosny o Koryntian Bożą zazdrością; chce ich przedstawić Chrystusowi jako „czystą dziewicę” (11:1-5)

  • Paweł nie chce być dla nikogo ciężarem (11:6-15)

• 3. Trudności, jakie znosił Paweł jako apostoł (11:16-33)

• 4. Wizje, które oglądał Paweł, i ‛cierń w jego ciele’ (12:1-21)

  • Wizja trzeciego nieba i raju (12:1-7a)

  • Paweł mówi o ‛cierniu w swoim ciele’ i niezasłużonej życzliwości Boga (12:7b-10)

  • Paweł nie jest gorszy od „prześwietnych apostołów” (12:11-13)

  • Troska Pawła o Koryntian (12:14-21)

E. KOŃCOWE SŁOWA PAWŁA DO KORYNTIAN (13:1-14)

• Paweł zachęca Koryntian do badania samych siebie (13:1-10)

• Końcowe zachęty i pozdrowienia (13:11-14)