Księga Sofoniasza

1 Słowo Jehowy, które doszło do Sofoniasza, syna Kusziego, syna Gedaliasza, syna Amariasza, syna Ezechiasza, za dni Jozjasza,+ syna Amona,+ króla judzkiego:

2 „Niechybnie położę kres wszystkiemu, co jest na powierzchni ziemi” — brzmi wypowiedź Jehowy.+

3 „Położę kres ziemskiemu człowiekowi i zwierzęciu.+ Położę kres stworzeniu latającemu pod niebiosami i rybom morskim,+ a także przyczynom potknięcia wraz z niegodziwcami;+ i wytracę ludzi z powierzchni ziemi”+ — brzmi wypowiedź Jehowy. 4 „Wyciągnę też rękę przeciw Judzie i przeciw wszystkim mieszkańcom Jerozolimy+ i wytracę z tego miejsca tych, którzy pozostali Baalowi,+ imię kapłanów cudzoziemskich bogów wraz z kapłanami,+ 5 i tych, którzy na dachach kłaniają się zastępowi niebios,+ oraz tych, którzy się kłaniają,+ przysięgając Jehowie+ i przysięgając na Malkama;+ 6 również tych, którzy przestają podążać za Jehową+ i którzy już nie szukają Jehowy ani nie pytają o niego”.+

7 Milczcie przed Panem Wszechwładnym, Jehową,+ bo bliski jest dzień Jehowy,+ bo Jehowa przygotował ofiarę;+ uświęcił+ swych zaproszonych.

8 „I stanie się w dniu ofiary Jehowy, że zwrócę uwagę na książąt i synów królewskich,+ i na wszystkich noszących cudzoziemski strój.+ 9 I zwrócę uwagę na każdego, kto w tym dniu pnie się na podwyższenie, na tych, którzy dom swych panów napełniają przemocą i podstępem.+ 10 I w owym dniu — brzmi wypowiedź Jehowy — dobiegnie odgłos krzyku od Bramy Rybnej+ i zawodzenie z drugiej dzielnicy,+ i wielki trzask od wzgórz.+ 11 Wyjcie,+ mieszkańcy Machtesz, bo cały lud kupców został zmuszony do milczenia;+ wytracono wszystkich odważających srebro.

12 „I w owym czasie starannie przeszukam z lampami Jerozolimę,+ i zwrócę uwagę na mężów gęstniejących na swych osadach,+ którzy powiadają w sercu: ‚Jehowa nie będzie czynił dobrze ani źle’.+ 13 I bogactwo ich zostanie wydane na splądrowanie, a ich domy staną się bezludnym pustkowiem.+ I pobudują domy, lecz nie będą w nich mieszkać;+ zasadzą też winnice, lecz nie będą z nich pili wina.+

14 „Bliski jest wielki dzień+ Jehowy.+ Bliski jest i ogromnie się śpieszy.+ Odgłos dnia Jehowy jest gorzki.+ Tam mocarz będzie krzyczał.+ 15 Dzień ów to dzień strasznego gniewu, dzień udręki i uciśnienia,+ dzień burzy i spustoszenia, dzień ciemności i pomroki,+ dzień chmur i gęstego mroku, 16 dzień rogu i sygnału alarmowego+ — przeciwko miastom warownym oraz przeciw wysokim basztom narożnym.+ 17 I sprawię udrękę ludziom, i będą chodzili jak ślepi;+ bo zgrzeszyli przeciw Jehowie.+ I krew ich rozlana będzie jak proch,+ a trzewia — jak gnój.+ 18 Ani ich srebro, ani złoto nie zdoła ich uratować w dniu strasznego gniewu Jehowy;+ a ogień Jego gorliwości strawi całą ziemię,+ gdyż zagładę, doprawdy straszliwą, sprowadzi on na wszystkich mieszkańców ziemi”.+

2 Zbierzcie się, tak, zbierz się,+ narodzie nie blednący ze wstydu.+ 2 Zanim ustawa cokolwiek zrodzi,+ nim dzień uleci jak plewa, zanim na was przyjdzie płonący gniew Jehowy,+ zanim na was przyjdzie dzień gniewu Jehowy+ — 3 szukajcie Jehowy,+ wszyscy potulni ziemi,+ którzyście wprowadzili w czyn jego sądownicze rozstrzygnięcie. Szukajcie prawości,+ szukajcie potulności.+ Zapewne+ będziecie mogli zostać ukryci w dniu gniewu Jehowy.+ 4 Gaza bowiem stanie się miastem opuszczonym,+ a Aszkelon będzie bezludnym pustkowiem.+ Aszdod+ w samo południe będzie wypędzony,+ Ekron zaś zostanie wykorzeniony.+

5 „Biada mieszkańcom regionu nadmorskiego, narodowi Keretytów!+ Przeciwko wam jest słowo Jehowy. Kanaanie, ziemio Filistynów, ciebie również zniszczę, tak iż nie będzie żadnego mieszkańca.+ 6 I region nadmorski zamieni się w pastwiska+ — ze studniami dla pasterzy i kamiennymi zagrodami dla owiec. 7 I stanie się regionem dla pozostawionych z domu Judy.+ Na nich będą się paść. W domach Aszkelonu wieczorem będą się wylegiwać. Bo Jehowa, ich Bóg, zwróci na nich uwagę+ i z powrotem zbierze pojmanych spośród nich”.+

8 „Usłyszałem zniewagę ze strony Moabu+ i obelżywe słowa synów Ammona+ — to, czym znieważali mój lud i bardzo się pysznili przeciwko jego terytorium. 9 Dlatego jako żyję+ — brzmi wypowiedź Jehowy Zastępów, Boga Izraela — Moab stanie się po prostu jak Sodoma,+ a synowie Ammona+ jak Gomora, miejscem zarośniętym pokrzywami, dołem solnym i bezludnym pustkowiem aż po czas niezmierzony.+ Pozostawieni z mego ludu splądrują je, a ostatek mego narodu weźmie je w posiadanie.+ 10 Tak się im stanie za ich pychę,+ gdyż znieważali lud Jehowy Zastępów i bardzo się pysznili przeciw nim.+ 11 Jehowa będzie ich napawał lękiem;+ sprawi bowiem, że zmarnieją wszyscy bogowie ziemi,+ a ludzie będą mu się kłaniać,+ każdy ze swego miejsca — wszystkie wyspy narodów.+

12 „Także wy, Etiopczycy,+ zostaniecie wybici moim mieczem.+

13 „I wyciągnie rękę ku północy, i zniszczy Asyrię.+ Niniwę uczyni bezludnym pustkowiem,+ bezwodną okolicą przypominającą pustynię. 14 I będą się w niej wylegiwać stada, wszystkie dzikie zwierzęta jakiegoś narodu.+ Zarówno pelikan, jak i jeżozwierz+ będą nocować między głowicami jej kolumn.+ Głos będzie śpiewał w oknie. Na progu będzie spustoszenie; a on niechybnie pozrywa drewnianą okładzinę.+ 15 Oto rozradowane miasto, które się rozsiadło bezpiecznie,+ które mówiło w swym sercu: ‚Ja i nikt inny’.+ Jakże się stało dziwowiskiem, miejscem wylegiwania się dzikich zwierząt! Każdy przechodzący koło niego zagwiżdże; machnie ręką”.+

3 Biada ciemięskiemu miastu, które się buntuje i plugawi!+ 2 Nie posłuchało głosu;+ nie przyjęło skarcenia.+ Nie zaufało Jehowie.+ Nie przybliżyło się do swego Boga.+ 3 Książęta jego byli w nim ryczącymi lwami.+ Jego sędziowie byli wieczornymi wilkami, które nie ogryzały kości aż do rana.+ 4 Prorocy jego byli bezczelni, byli ludźmi zdradzieckimi.+ Jego kapłani sami bezcześcili to, co święte; zadawali gwałt prawu.+ 5 Jehowa był prawy pośród niego;+ nie dopuszczał się nieprawości.+ Co rano podawał swe sądownicze rozstrzygnięcie.+ Za dnia go nie brakowało.+ Ale nieprawy nie znał wstydu.+

6 „Wytraciłem narody; ich baszty narożne zostały spustoszone. Zrujnowałem ich ulice, tak iż nie było już przechodnia. Ich miasta opustoszały, tak iż nie było człowieka, tak iż nie było mieszkańca.+ 7 Rzekłem: ‚Z pewnością się mnie zlękniesz; przyjmiesz skarcenie’;+ żeby jego miejsce zamieszkania nie zostało usunięte+ — muszę je z tego wszystkiego rozliczyć.+ Doprawdy szybko doprowadzili do tego, że wszystkie ich poczynania stały się zgubne.+

8 „‚Dlatego wyczekujcie mnie+ — brzmi wypowiedź Jehowy — do dnia, gdy powstanę po zdobycz,+ bo moim sądowniczym rozstrzygnięciem jest to, by zebrać narody,+ bym zgromadził królestwa w celu wylania na nie mego potępienia,+ całego mojego płonącego gniewu; bo ogień mej gorliwości strawi całą ziemię.+ 9 Wtedy bowiem dokonam wśród ludów zmiany na czystą mowę,+ aby wszystkie wzywały imienia Jehowy+ i służyły mu ramię przy ramieniu’.+

10 „Z regionu rzek Etiopii ci, którzy mnie błagają — córa moich rozproszonych — przyniosą mi dar.+ 11 W owym dniu nie będziesz się wstydzić z powodu wszystkich swoich poczynań, którymi się dopuściłoś występku przeciwko mnie,+ bo wtedy usunę spośród ciebie wyniośle rozradowanych;+ i już nigdy nie będziesz wyniosłe na mej świętej górze.+ 12 Pozostawię też pośród ciebie lud pokorny i uniżony+ i ci znajdą schronienie w imieniu Jehowy.+ 13 Pozostali z Izraela+ nie będą się dopuszczać nieprawości+ ani mówić kłamstwa,+ ani nie znajdzie się w ich ustach język oszukańczy;+ będą się bowiem paść i wylegiwać,+ a nikt nie przyprawi ich o drżenie”.+

14 Zawołaj radośnie, córo syjońska! Wykrzykuj wesoło,+ Izraelu! Ciesz się i wielce się raduj z całego serca, córo jerozolimska!+ 15 Jehowa oddalił ciążące na tobie wyroki.+ Zawrócił twego nieprzyjaciela.+ Król Izraela, Jehowa, jest pośród ciebie.+ Już nie będziesz się bać nieszczęścia.+ 16 W owym dniu powie się do Jerozolimy: „Nie lękaj się, Syjonie.+ Niech nie opadają twoje ręce.+ 17 Pośród ciebie jest Jehowa, twój Bóg. On, jako Mocarz, wybawi.+ Będzie się wielce radował nad tobą z weselem.+ W swej miłości zamilknie. Będzie się radował nad tobą pośród okrzyków szczęścia.

18 „Pozbieram pogrążonych w smutku+ wskutek nieobecności podczas twego okresu świątecznego;+ bywali nieobecni u ciebie, gdyż z jego powodu znosili zniewagę.+ 19 Oto występuję przeciwko wszystkim uciskającym cię w tamtym czasie;+ i wybawię utykającą,+ a rozproszoną zgromadzę.+ Obdarzę ich sławą i imieniem w całej krainie ich pohańbienia. 20 W owym czasie was sprowadzę — w czasie, gdy będę was zgromadzał. Uczynię was bowiem imieniem i sławą pośród wszystkich ludów ziemi, gdy na waszych oczach zbiorę waszych pojmanych” — rzekł Jehowa.+