KSIĘGA JOZUEGO

1 Po śmierci Mojżesza, sługi Jehowy, Jehowa tak przemówił do jego pomocnika+ — do Jozuego*+, syna Nuna: 2 „Mój sługa Mojżesz umarł+. Wyrusz więc razem z całym ludem izraelskim i przeprawcie się przez Jordan do ziemi, którą wam daję+. 3 Dam wam każde miejsce, na którym postawicie swoją stopę, tak jak obiecałem Mojżeszowi+. 4 Wasze terytorium będzie się rozciągać od pustkowia aż po Liban i wielką rzekę Eufrat — obejmując całą ziemię Hetytów+ — i aż po Morze Wielkie* na zachodzie*+. 5 Przez całe twoje życie nikt nie zdoła ci się przeciwstawić+. Jak byłem z Mojżeszem, tak będę z tobą+. Nie opuszczę cię ani nie porzucę+. 6 Bądź odważny i silny+, bo to ty sprawisz, że posiądziecie tę ziemię zgodnie z przysięgą, którą złożyłem waszym przodkom+.

7 „Tylko bądź odważny, bardzo silny i ściśle trzymaj się całego Prawa, którego polecił ci przestrzegać mój sługa Mojżesz. Nie odstępuj od niego ani na prawo, ani na lewo+ — żeby móc działać mądrze, gdziekolwiek się udasz+. 8 Niech ta księga Prawa zawsze będzie na twoich ustach+ i uważnie ją czytaj* dniem i nocą, żeby ściśle trzymać się wszystkiego, co jest w niej napisane+. Wtedy odniesiesz sukces i będziesz działać mądrze+. 9 Mówię ci jeszcze raz: Bądź odważny i silny. Nie bój się ani się nie przerażaj, bo twój Bóg, Jehowa, jest z tobą wszędzie, dokądkolwiek idziesz”+.

10 Wtedy Jozue polecił zwierzchnikom ludu: 11 „Przejdźcie przez obóz i nakażcie ludziom: ‚Przygotujcie sobie żywność, bo za trzy dni przeprawicie się przez Jordan, żeby wziąć na własność ziemię, którą wam daje Jehowa, wasz Bóg’”+.

12 A do Rubenitów, Gadytów i połowy plemienia Manassesa Jozue rzekł: 13 „Pamiętajcie o tym, co nakazał wam Mojżesz, sługa Jehowy+: ‚Wasz Bóg, Jehowa, zapewnia wam wytchnienie i dał wam tę ziemię. 14 Wasze żony, dzieci i zwierzęta będą mieszkać w ziemi, którą Mojżesz dał wam po tej* stronie Jordanu+. Ale wy wszyscy, dzielni wojownicy+, macie się przeprawić w szyku bojowym przed swoimi braćmi+. Macie im pomagać, 15 aż Jehowa zapewni im wytchnienie, tak jak zapewnił je wam, i aż wezmą na własność ziemię, którą im daje wasz Bóg, Jehowa. Potem wrócicie do ziemi, którą Mojżesz, sługa Jehowy, dał wam po wschodniej stronie Jordanu, i w niej zamieszkacie’”+.

16 Ci odpowiedzieli Jozuemu: „Zrobimy wszystko, co nam każesz, i pójdziemy wszędzie tam, gdzie nas poślesz+. 17 Jak we wszystkim słuchaliśmy Mojżesza, tak będziemy słuchać ciebie. Oby tylko Jehowa, twój Bóg, był z tobą, tak jak był z Mojżeszem+. 18 Każdy, kto by się buntował przeciw twoim poleceniom i nie słuchał wszystkich twoich nakazów, poniesie śmierć+. Tylko bądź odważny i silny”+.

2 Potem Jozue, syn Nuna, potajemnie wysłał z Szittim+ dwóch zwiadowców z takim poleceniem: „Idźcie i obejrzyjcie tę ziemię, zwłaszcza Jerycho”. Poszli więc i przybyli do domu prostytutki o imieniu Rachab+, i tam się zatrzymali. 2 Wtedy królowi Jerycha doniesiono: „Wieczorem przyszli tu jacyś Izraelici, żeby przeszpiegować naszą ziemię”. 3 Król więc kazał powiedzieć Rachab: „Wydaj mężczyzn, którzy się u ciebie zatrzymali, bo przyszli przeszpiegować całą tę ziemię”.

4 Tymczasem ona ukryła ich obu, a posłańcom rzekła: „Rzeczywiście, przyszli do mnie jacyś mężczyźni, ale nie wiedziałam, skąd są. 5 A o zmroku, tuż przed zamknięciem bramy, wyszli. Nie wiem, dokąd poszli. Ale jak się pośpieszycie, to ich dogonicie”. 6 (Sama jednak zaprowadziła ich na dach i ukryła między ułożonymi w rzędach łodygami lnu). 7 Posłańcy ruszyli więc za nimi w pościg w kierunku brodów na Jordanie+. A gdy tylko wyszli, zamknięto bramę.

8 Zanim zwiadowcy położyli się spać, Rachab weszła do nich na dach 9 i powiedziała: „Wiem, że Jehowa da wam tę ziemię+. Ogarnął nas strach przed wami+ i z waszego powodu wszyscy mieszkańcy tej ziemi upadli na duchu+. 10 Bo słyszeliśmy, jak Jehowa przeprowadził was przez Morze Czerwone po suchym dnie, gdy wyszliście z Egiptu+, i jak po drugiej* stronie Jordanu rozgromiliście* dwóch amoryckich królów — Sychona+ i Oga+. 11 Kiedy o tym usłyszeliśmy, nasze serca struchlały* i z waszego powodu wszyscy stracili odwagę*, bo wasz Bóg, Jehowa, jest Bogiem zarówno w niebie, jak i na ziemi+. 12 Teraz więc proszę was, przysięgnijcie mi na Jehowę, że za życzliwość*, którą wam okazałam, wy też okażecie życzliwość* domowi mojego ojca. Dajcie mi jakiś znak, że dotrzymacie słowa*. 13 Zachowajcie przy życiu mojego ojca i matkę, moich braci i siostry oraz wszystkich ich domowników. Uratujcie nas* od śmierci”+.

14 Mężczyźni ci odrzekli: „Ręczymy za was swoim życiem!* Jeśli nie wyjawicie naszej misji, to gdy Jehowa da nam tę ziemię, na pewno okażemy ci życzliwość* i wierność”. 15 Potem spuściła ich po sznurze przez okno, bo jej dom przylegał do muru, a właściwie mieścił się w jego górnej części+. 16 Rachab powiedziała jeszcze: „Uciekajcie w góry i ukrywajcie się tam przez trzy dni, żeby ci, którzy was ścigają, nie znaleźli was. A gdy wrócą, będziecie mogli ruszyć dalej”.

17 Wtedy oni odpowiedzieli: „Będziemy związani złożoną ci przysięgą+ 18 pod warunkiem, że gdy wejdziemy do tej ziemi, uwiążesz ten sznur ze szkarłatnych nici w oknie, przez które nas spuściłaś. Masz zebrać u siebie swojego ojca, matkę, braci i wszystkich innych z jego domu+. 19 Każdy, kto wyjdzie z twojego domu na zewnątrz, sam będzie winny swojej krwi, a my będziemy niewinni. Ale jeśli krzywda spotka kogoś*, kto pozostanie u ciebie w domu, wtedy to my będziemy winni jego krwi. 20 Jeżeli jednak wyjawisz naszą misję+, będziemy wolni od złożonej ci przysięgi”. 21 Odrzekła: „Niech będzie tak, jak powiedzieliście”.

Wtedy ich odprawiła i ruszyli w drogę. Potem uwiązała w oknie szkarłatny sznur. 22 A oni udali się w góry i pozostawali tam przez trzy dni, dopóki nie wrócił pościg. Chociaż szukano ich na każdej drodze, to nigdzie ich nie znaleziono. 23 Później zeszli z gór, przeprawili się przez rzekę i przyszli do Jozuego, syna Nuna. Opowiedzieli mu o wszystkim, co ich spotkało, 24 i rzekli do niego: „Jehowa dał nam całą tę ziemię+. Wszyscy jej mieszkańcy z naszego powodu upadli na duchu”+.

3 Potem Jozue oraz wszyscy Izraelici* wstali wcześnie rano i wyruszyli z Szittim+. Przybyli nad Jordan, ale się nie przeprawili, tylko postanowili spędzić tam noc.

2 Po trzech dniach zwierzchnicy+ ludu przeszli przez obóz 3 z takim poleceniem: „Gdy tylko zobaczycie Arkę Przymierza Jehowy, swojego Boga, niesioną przez kapłanów lewickich+, wyruszcie za nią z miejsca, w którym obozujecie. 4 Tylko nie podchodźcie do niej bliżej niż na odległość około 2000 łokci*. Będziecie wtedy wiedzieć, którędy macie iść, bo jeszcze nie szliście tą drogą”.

5 A Jozue rzekł do ludu: „Przygotujcie się*+, bo jutro Jehowa dokona pośród was zdumiewających rzeczy”+.

6 Następnie Jozue polecił kapłanom: „Weźcie Arkę+ Przymierza i idźcie na czele ludu”. Wzięli ją więc i poszli przodem.

7 Wtedy Jehowa powiedział Jozuemu: „Dzisiaj zacznę cię wywyższać w oczach Izraela+, żeby wszyscy wiedzieli, że jak byłem z Mojżeszem+, tak będę z tobą+. 8 Daj polecenie kapłanom niosącym Arkę Przymierza: ‚Gdy tylko dojdziecie do wód Jordanu, zatrzymajcie się w nich’”+.

9 Potem Jozue zwrócił się do Izraelitów: „Podejdźcie tu i posłuchajcie, co ma wam do powiedzenia wasz Bóg, Jehowa”. 10 Następnie przemówił: „Po tym poznacie, że żywy Bóg jest pośród was+ i że ze względu na was na pewno wypędzi Kananejczyków, Hetytów, Chiwwitów, Peryzzytów, Girgaszytów, Amorytów i Jebusytów+. 11 Arka Przymierza Pana całej ziemi idzie przed wami do Jordanu. 12 Wybierzcie więc 12 mężczyzn spośród plemion Izraela, po jednym z każdego plemienia+. 13 A gdy tylko stopy kapłanów niosących Arkę Jehowy, Pana całej ziemi, znajdą się w wodzie*, wody Jordanu płynące z góry zostaną zatrzymane i będą stać jak ściana*”+.

14 Kiedy więc lud wyruszył ze swoich namiotów, żeby przekroczyć Jordan, kapłani nieśli na przedzie Arkę+ Przymierza. 15 Gdy tylko dotarli do Jordanu i ich stopy zanurzyły się w wodzie (a przez cały okres żniw Jordan występuje z brzegów)+, 16 wody płynące z góry się zatrzymały i bardzo daleko — koło Adamu, miasta w pobliżu Caretanu — spiętrzyły się niczym ściana*. Natomiast wody spływające do Morza Araby, czyli Morza Słonego*, zupełnie odpłynęły. Wtedy lud przekroczył Jordan naprzeciw Jerycha. 17 Kiedy wszyscy przechodzili na drugi brzeg po suchym dnie+, kapłani niosący Arkę Przymierza Jehowy stali+ na środku suchego koryta Jordanu, dopóki cały naród nie zakończył przeprawy.

4 Kiedy tylko cały naród zakończył przeprawę przez Jordan, Jehowa przemówił do Jozuego: 2 „Wezwijcie 12 mężczyzn spośród ludu, po jednym z każdego plemienia+, 3 i nakażcie im: ‚Weźcie 12 kamieni ze środka Jordanu, z miejsca, gdzie stali kapłani+. Przynieście je ze sobą i ułóżcie tam, gdzie będziecie nocować’”+.

4 Jozue wezwał więc 12 mężczyzn, których wyznaczył spośród Izraelitów, po jednym z każdego plemienia, 5 i powiedział: „Przejdźcie przed Arkę Jehowy, swojego Boga, na środek Jordanu i niech każdy z was weźmie na ramię po jednym kamieniu, według liczby plemion izraelskich, 6 żeby służyły wam za znak. Gdyby w przyszłości wasze dzieci* zapytały: ‚Czemu tu stoją te kamienie?’+, 7 powiecie im: ‚Te kamienie mają zawsze przypominać Izraelitom, że gdy przez Jordan przenoszono Arkę Przymierza Jehowy, wody Jordanu zostały zatrzymane’”+.

8 Izraelici zrobili więc to, co im polecił Jozue. Wzięli ze środka Jordanu 12 kamieni, stosownie do liczby plemion izraelskich — tak jak Jehowa powiedział Jozuemu. Zanieśli je na miejsce swojego noclegu i tam ułożyli.

9 Jozue ustawił też 12 kamieni na środku Jordanu, w miejscu, gdzie stali kapłani niosący Arkę Przymierza+. Kamienie te znajdują się tam po dziś dzień.

10 Kapłani niosący Arkę stali pośrodku Jordanu, dopóki nie wykonano wszystkiego, co Jozue na polecenie Jehowy powiedział ludowi. Było to zgodne ze wszystkim, co wcześniej Jozuemu nakazał Mojżesz. Przez cały ten czas lud śpiesznie się przeprawiał. 11 Gdy tylko cały lud zakończył przeprawę, na jego oczach przeprawili się kapłani razem z Arką Jehowy+. 12 A Rubenici i Gadyci oraz połowa plemienia Manassesa zgodnie z poleceniem Mojżesza przeprawili się w szyku bojowym+ przed innymi Izraelitami+. 13 Jakieś 40 000 uzbrojonych wojowników przeprawiło się na pustynne równiny Jerycha, a Jehowa był z nimi.

14 Tego dnia Jehowa wywyższył Jozuego w oczach całego Izraela+ i do końca jego życia odnoszono się do niego z wielkim respektem*, tak jak z wielkim respektem odnoszono się do Mojżesza+.

15 I Jehowa rzekł do Jozuego: 16 „Nakaż kapłanom niosącym Arkę+ Świadectwa, żeby wyszli z Jordanu”. 17 Jozue polecił więc kapłanom, żeby to zrobili. 18 A gdy kapłani niosący Arkę+ Przymierza Jehowy wyszli ze środka Jordanu i stanęli na suchym lądzie, wody Jordanu znów zaczęły płynąć i wystąpiły z brzegów+ tak jak wcześniej.

19 Lud przekroczył Jordan 10 dnia miesiąca pierwszego i rozłożył się obozem w Gilgal+ przy wschodniej granicy Jerycha.

20 W Gilgal Jozue ustawił 12 kamieni zabranych z Jordanu+. 21 Następnie przemówił do Izraelitów: „Gdy w przyszłości wasze dzieci zapytają: ‚Co to za kamienie?’+, 22 wtedy im wyjaśnijcie: ‚Izrael przeprawił się przez Jordan po suchym dnie+. 23 Bo wasz Bóg, Jehowa, wysuszył wody Jordanu na czas naszej przeprawy, tak jak wasz Bóg, Jehowa, na czas naszej przeprawy wysuszył Morze Czerwone+. 24 Zrobił to, żeby wszystkie narody ziemi wiedziały, jak potężna jest ręka Jehowy+, i żebyście się zawsze bali Jehowy, swojego Boga’”.

5 Kiedy tylko wszyscy królowie Amorytów+, którzy byli po zachodniej stronie Jordanu*, i wszyscy królowie Kananejczyków+, którzy byli nad morzem, usłyszeli, że Jehowa wysuszył wody Jordanu na czas przeprawy Izraela na drugą stronę, ich serca struchlały*+ i z powodu Izraelitów zupełnie stracili odwagę*+.

2 W tym czasie Jehowa rzekł do Jozuego: „Wykonaj krzemienne noże i ponownie, po raz drugi, dokonaj obrzezania+ wśród mężczyzn izraelskich”. 3 Jozue wykonał więc krzemienne noże i obrzezał mężczyzn izraelskich w Gibeat-Haaralot*+. 4 A oto powód, dla którego to zrobił: Wszyscy mężczyźni, którzy wyszli z Egiptu, wszyscy wojownicy*, pomarli w czasie wędrówki po pustkowiu+. 5 Gdy lud wychodził z Egiptu, wszyscy byli obrzezani, ale urodzeni podczas wędrówki po pustkowiu nie zostali obrzezani. 6 Izraelici chodzili po pustkowiu 40 lat+, aż wymarli wszyscy wojownicy, którzy wyszli z Egiptu, a którzy nie byli posłuszni Jehowie+. Jehowa im przysiągł, że nigdy nie da im zobaczyć tej ziemi+ mlekiem i miodem płynącej+ — ziemi, którą Jehowa obiecał nam dać zgodnie z przysięgą złożoną praojcom+. 7 Sprawił więc, że ich miejsce zajęli ich synowie+. I to tych Jozue obrzezał, bo nie zostali obrzezani w trakcie wędrówki.

8 Kiedy już ich wszystkich obrzezano, pozostawali oni w obozie, dopóki nie odzyskali sił.

9 A Jehowa rzekł do Jozuego: „Dzisiaj zdjąłem z was hańbę Egiptu”. Dlatego miejsce to po dziś dzień nosi nazwę Gilgal*+.

10 Izraelici obozowali w Gilgal i wieczorem 14 dnia tego miesiąca na pustynnych równinach Jerycha obchodzili Paschę+. 11 A następnego dnia po Passze zaczęli jeść plony ziemi — przaśny chleb+ i prażone ziarno. 12 Dzień po tym, jak już zjedli część plonów tej ziemi, manna przestała się pojawiać+. W tym roku Izraelici zaczęli jeść plony ziemi Kanaan+.

13 Kiedy Jozue był niedaleko Jerycha, zobaczył jakiegoś mężczyznę+ stojącego z mieczem w ręku+. Podszedł więc do niego i spytał: „Czy jesteś po naszej stronie, czy po stronie naszych wrogów?”. 14 Na to on rzekł: „Przychodzę raczej jako książę* wojska Jehowy”+. Wtedy Jozue padł twarzą do ziemi, pokłonił się i zapytał: „Co mój pan chce powiedzieć swojemu słudze?”. 15 Książę wojska Jehowy odrzekł: „Zdejmij z nóg sandały, bo miejsce, na którym stoisz, jest święte”. Jozue od razu tak zrobił+.

6 Tymczasem ze strachu przed Izraelitami bramy Jerycha szczelnie zamknięto — nikt z miasta nie wychodził ani nikt do niego nie wchodził+.

2 Wtedy Jehowa powiedział Jozuemu: „Ja wydałem w twoje ręce Jerycho, jego króla i jego dzielnych wojowników+. 3 Niech wszyscy wasi wojownicy maszerują wokół miasta. Macie je obchodzić raz dziennie przez sześć dni. 4 A siedmiu kapłanów niech idzie przed Arką i dmie w siedem baranich rogów. Siódmego dnia macie obejść miasto siedem razy, a kapłani niech dmą w rogi+. 5 Gdy tylko usłyszycie dźwięk baranich rogów*, niech wszyscy wydadzą potężny okrzyk wojenny, a wtedy mur miasta runie+. Następnie niech każdy ruszy prosto przed siebie”.

6 Jozue, syn Nuna, zebrał więc kapłanów i im polecił: „Weźcie Arkę Przymierza i niech siedmiu kapłanów niesie przed Arką Jehowy siedem baranich rogów”+. 7 Potem nakazał wszystkim: „Idźcie i okrążajcie miasto. Zbrojni+ niech idą przed Arką Jehowy”. 8 I stało się tak, jak powiedział Jozue: siedmiu kapłanów niosło przed Jehową siedem baranich rogów i dęło w nie, a za nimi niesiono Arkę Przymierza Jehowy. 9 Zbrojni szli przed kapłanami grającymi na rogach, a za Arką szła tylna straż, przy czym cały czas dęto w rogi.

10 Jozue nakazał ludziom: „Nie wznoście okrzyków. Niech nie będzie słychać waszego głosu. Niech z waszych ust nie wyjdzie ani jedno słowo aż do dnia, gdy wam powiem: ‚Krzyczcie!’. Wtedy macie krzyczeć”. 11 Na polecenie Jozuego miasto okrążono z Arką Jehowy jeden raz, po czym wszyscy wrócili do obozu i tam przenocowali.

12 Następnego dnia Jozue wstał wcześnie rano, a kapłani wzięli Arkę+ Jehowy. 13 Siedmiu kapłanów niosło przed Arką Jehowy siedem baranich rogów i nieprzerwanie na nich grało. Przed nimi szli zbrojni, a za Arką Jehowy szła tylna straż, przy czym cały czas dęto w rogi. 14 W tym drugim dniu też okrążyli miasto jeden raz, po czym wrócili do obozu. Robili tak przez sześć dni+.

15 Siódmego dnia wstali wcześnie, o świcie, i okrążyli miasto w ten sam sposób, tyle że siedem razy. Zrobili tak tylko w tym dniu+. 16 A za siódmym razem, gdy kapłani zadęli w rogi, Jozue polecił wszystkim: „Krzyczcie+, bo Jehowa dał wam to miasto! 17 Miasto to oraz wszystko, co w nim jest, ma być przeznaczone na zagładę*+. Należy to do Jehowy. Tylko prostytutka Rachab+ może pozostać przy życiu — ona i każdy, kto jest w jej domu — bo ukryła zwiadowców, których wysłaliśmy+. 18 Wystrzegajcie się rzeczy przeznaczonych na zagładę+, żebyście czegoś takiego nie zapragnęli i sobie nie wzięli+, i nie sprawili, że obóz izraelski też zostanie przeznaczony na zagładę, i tym samym nie sprowadzili na niego nieszczęścia*+. 19 Całe srebro i złoto oraz przedmioty miedziane i żelazne są święte, należą do Jehowy+. Mają trafić do skarbca Jehowy”+.

20 Kiedy więc zadęto w rogi, wszyscy wydali okrzyk+. Gdy tylko dało się słyszeć dźwięk rogu i zabrzmiał potężny okrzyk wojenny, mur runął+. Potem ruszyli do miasta, każdy prosto przed siebie, i je zdobyli. 21 Wszystko, co było w mieście — mężczyzn i kobiety, młodych i starych, a także byki, owce i osły — zabili* mieczem+.

22 A do dwóch mężczyzn, którzy przeszpiegowali tę ziemię, Jozue rzekł: „Wejdźcie do domu tamtej prostytutki i wyprowadźcie stamtąd ją oraz wszystkich, którzy się u niej zebrali, tak jak jej przysięgliście”+. 23 Ci młodzi zwiadowcy poszli więc i wyprowadzili Rachab oraz całą jej rodzinę — jej ojca, matkę, braci, a także wszystkich innych, którzy u niej byli+. Bezpiecznie zaprowadzili ich do pewnego miejsca poza obozem izraelskim.

24 Miasto i wszystko, co w nim było, spalono. Ale srebro i złoto oraz przedmioty miedziane i żelazne przekazano do skarbca domu Jehowy+. 25 Jozue zachował przy życiu tylko prostytutkę Rachab, domowników jej ojca i wszystkich innych, którzy u niej byli+. Mieszka ona wśród Izraelitów po dziś dzień+, bo ukryła zwiadowców, których Jozue wysłał w celu przeszpiegowania Jerycha+.

26 Wtedy też Jozue złożył* taką przysięgę: „Przeklęty niech będzie przed Jehową człowiek, który podejmie się odbudowy Jerycha. Jego fundament położy kosztem życia swojego pierworodnego, a jego bramy postawi kosztem życia swojego najmłodszego”+.

27 Jehowa był więc z Jozuem+ i jego* imię stało się sławne na całej ziemi+.

7 Izraelici dopuścili się jednak niewierności w związku z rzeczami przeznaczonymi na zagładę*, bo Achan+, syn Karmiego, syna Zabdiego, syna Zeracha z plemienia Judy, wziął sobie nieco z tych rzeczy+. W rezultacie Jehowa bardzo się rozgniewał na Izraelitów+.

2 Tymczasem Jozue wysłał ludzi z Jerycha do Aj+, które leży blisko Bet-Awen, na wschód od Betel+, z takim poleceniem: „Idźcie przeszpiegować tę ziemię”. Poszli więc i przeszpiegowali Aj. 3 Po powrocie rzekli Jozuemu: „Nie ma potrzeby wysyłać wszystkich. Dwa lub trzy tysiące ludzi wystarczy, żeby pokonać Aj. Nie fatyguj wszystkich, bo jest tam niewielu mieszkańców”.

4 Wyruszyło więc jakieś 3000 mężczyzn, musieli jednak uciekać przed mieszkańcami Aj+. 5 Ci zabili 36 spośród nich. Ścigali Izraelitów sprzed bramy miasta aż do Szebarim* i zabijali ich na zboczu. Wskutek tego lud zupełnie stracił odwagę*.

6 Wtedy Jozue i starsi Izraela rozdarli swoje szaty i padli twarzami do ziemi przed Arką Jehowy. Leżeli tak do samego wieczora i posypywali sobie głowy prochem. 7 Jozue rzekł: „Ach, Wszechwładny Panie, Jehowo, czemu przyprowadziłeś ten lud aż za Jordan? Czy jedynie po to, żeby nas wydać w ręce Amorytów i żebyśmy zostali zgładzeni? Gdybyśmy tylko pozostali po tamtej* stronie Jordanu! 8 Wybacz mi, Jehowo, ale co mogę powiedzieć, skoro Izrael rzucił się do ucieczki* przed swoimi wrogami? 9 Gdy usłyszą o tym Kananejczycy i inni mieszkańcy tej krainy, otoczą nas i wymażą nasze imię z ziemi. Co wtedy będzie z Twoim wielkim imieniem?”+.

10 Jehowa odrzekł Jozuemu: „Wstań! Czemu leżysz twarzą do ziemi? 11 Izraelici zgrzeszyli. Złamali moje przymierze+, którego kazałem im dotrzymać. Wzięli coś z rzeczy przeznaczonych na zagładę+. Ukradli+ to i potajemnie włożyli między swoje rzeczy+. 12 Dlatego nie zdołają stawić czoła swoim wrogom. Będą przed nimi uciekać*, bo sami stali się czymś przeznaczonym na zagładę. Nie będę z wami, dopóki tego, co przeznaczono na zagładę, nie usuniecie spośród siebie+. 13 Wstań więc i przygotuj* lud!+ Powiedz wszystkim: ‚Przygotujcie się* na jutro, bo Jehowa, Bóg Izraela, mówi: „Jest pośród ciebie, Izraelu, coś przeznaczonego na zagładę. Dopóki nie usuniesz tego spośród siebie, nie zdołasz stawić czoła swoim wrogom. 14 Rano ma się zjawić plemię za plemieniem. Z plemienia, które Jehowa wskaże+, ma podejść rodzina za rodziną. Z rodziny, którą Jehowa wskaże, ma podejść dom za domem. Z domu, który Jehowa wskaże, ma podejść mężczyzna za mężczyzną. 15 A ten, u kogo znajdzie się coś przeznaczonego na zagładę, zostanie spalony+ razem ze wszystkim, co do niego należy, bo złamał przymierze+ Jehowy i dopuścił się w Izraelu rzeczy haniebnej”’”.

16 Nazajutrz Jozue wstał wcześnie rano i kazał podejść Izraelowi — plemieniu za plemieniem. I zostało wskazane plemię Judy. 17 Następnie kazał podejść rodzinom Judy. I została wskazana rodzina Zerachitów+. Potem kazał podejść rodzinie Zerachitów — mężczyźnie za mężczyzną. I został wskazany Zabdi. 18 W końcu kazał podejść domowi Zabdiego — mężczyźnie za mężczyzną. I został wskazany+ Achan, syn Karmiego, syna Zabdiego, syna Zeracha z plemienia Judy. 19 Wtedy Jozue rzekł do Achana: „Mój synu. Proszę, oddaj chwałę Jehowie, Bogu Izraela, i wyznaj przed Nim, co zrobiłeś. Powiedz mi o tym, proszę. Nie ukrywaj tego przede mną”.

20 Achan odpowiedział Jozuemu: „Rzeczywiście, to ja zgrzeszyłem przeciw Jehowie, Bogu Izraela. Zrobiłem tak: 21 Gdy zobaczyłem wśród łupów piękną urzędową szatę z Szinearu+ oraz 200 syklów* srebra i jedną sztabę złota ważącą 50 syklów*, zapragnąłem ich i je wziąłem. Są ukryte w ziemi w moim namiocie. Pieniądze leżą pod spodem”.

22 Jozue natychmiast wysłał posłańców. Pobiegli oni do namiotu Achana i znaleźli tam ukrytą szatę, a pod spodem pieniądze. 23 Wzięli więc te rzeczy z namiotu, przynieśli do Jozuego oraz wszystkich Izraelitów i złożyli przed Jehową. 24 Następnie Jozue i cały Izrael wzięli Achana+, syna Zeracha, oraz srebro, urzędową szatę i sztabę złota+, a także jego synów i córki, jak również jego byki, osły, owce i kozy oraz jego namiot i wszystko, co do niego należało, i zaprowadzili ich do doliny* Achor+. 25 Jozue rzekł: „Czemu sprowadziłeś na nas nieszczęście*?+ Dzisiaj Jehowa sprowadzi nieszczęście na ciebie”. Wówczas cały Izrael ukamienował Achana i wszystkich innych+, po czym ich spalono+. 26 A nad Achanem ułożono wielki stos kamieni, który istnieje aż do dzisiaj. Wtedy Jehowa przestał płonąć gniewem+. Dlatego miejsce to po dziś dzień nosi nazwę dolina Achor*.

8 Potem Jehowa rzekł do Jozuego: „Nie bój się ani się nie przerażaj+. Weź ze sobą wszystkich wojowników i wyrusz przeciw Aj. Ja wydałem w twoje ręce króla Aj, jego lud, miasto i ziemię+. 2 Postąp z Aj i jego królem tak, jak postąpiłeś z Jerychem i jego królem+, z tą tylko różnicą, że łup i zwierzęta możecie wziąć dla siebie. Na tyłach miasta przygotuj zasadzkę”.

3 Tak więc Jozue i wszyscy wojownicy wyruszyli przeciw Aj. Jozue wybrał 30 000 dzielnych wojowników i wysłał ich nocą 4 z takim poleceniem: „Macie się skryć w zasadzce na tyłach miasta. Nie odchodźcie od niego zbyt daleko i wszyscy bądźcie w pogotowiu. 5 Ja i ludzie, którzy będą ze mną, podejdziemy pod miasto. Gdy tamci wyjdą i ruszą przeciwko nam jak poprzednio+, uciekniemy przed nimi. 6 Wtedy puszczą się za nami w pogoń, myśląc, że uciekamy jak wcześniej, a my odciągniemy ich od miasta+. Kiedy będziemy przed nimi uciekać, 7 wyjdziecie z zasadzki i zajmiecie miasto. Jehowa, wasz Bóg, wyda je w wasze ręce. 8 Gdy tylko zdobędziecie miasto, macie je podpalić+. Zróbcie tak, jak powiedział Jehowa. Takie wam daję rozkazy”.

9 Potem Jozue ich wysłał i poszli na miejsce zasadzki. Zajęli pozycje między Betel i Aj, na zachód od Aj. A Jozue spędził tę noc z resztą wojowników.

10 Wcześnie rano wstał, zebrał* wojsko i razem ze starszymi Izraela poprowadził je przeciw Aj. 11 Wszyscy wojownicy+, którzy z nim wyruszyli, stanęli pod miastem. Rozłożyli się obozem na północ od Aj, tak iż między nimi a miastem była dolina. 12 Tymczasem jakieś 5000 wojowników na rozkaz Jozuego ustawiło się w zasadzce+ między Betel+ i Aj, na zachód od miasta. 13 Tak więc główny obóz znajdował się na północ od miasta+, a ludzie ukryci w zasadzce — na zachód od miasta+. W nocy Jozue udał się na środek doliny*.

14 Gdy tylko król Aj to zobaczył, wcześnie rano wyruszył szybko z ludźmi z miasta, żeby stoczyć z Izraelem bitwę w miejscu, które wychodzi na pustynną równinę. Nie wiedział jednak, że na tyłach miasta urządzono na niego zasadzkę. 15 Kiedy wojownicy z Aj przypuścili atak, Jozue oraz Izraelici, którzy z nim byli, rzucili się do ucieczki drogą w kierunku pustkowia+. 16 Wtedy wezwano z miasta wszystkich ludzi i ruszono w pościg za Izraelitami. Tak ścigający zostali odciągnięci od miasta. 17 W Aj oraz w Betel nie było mężczyzny, który by nie puścił się w pogoń. Miasto zostawili szeroko otwarte, a sami ścigali Izraelitów.

18 Wtedy Jehowa polecił Jozuemu: „Wyciągnij swój oszczep w kierunku Aj+, bo wydam je w twoje ręce”+. Jozue więc wyciągnął swój oszczep w kierunku miasta. 19 Gdy to zrobił, wojownicy ukryci w zasadzce zerwali się, wbiegli do miasta, zdobyli je i od razu podpalili+.

20 Kiedy wojownicy z Aj się odwrócili, spostrzegli, że nad miastem unosi się dym, i nie mieli już siły uciec w jakimkolwiek kierunku. Wtedy Izraelici, którzy uciekali w stronę pustkowia, zwrócili się przeciw ścigającym. 21 Gdy Jozue i ci, którzy byli przy nim, zobaczyli, że tamci z zasadzki zdobyli miasto i że nad miastem unosi się dym, zawrócili i zaatakowali wojowników z Aj. 22 A ci, którzy zdobyli miasto, wyszli z niego, tak iż wojownicy z Aj znaleźli się w pułapce — po jednej i po drugiej stronie mieli Izraelitów. Izraelici ich zabijali i nikt z nich nie ocalał, nikt nie zdołał uciec+. 23 Ale króla Aj schwytali żywcem+ i przyprowadzili do Jozuego.

24 Gdy wszyscy mężczyźni z Aj zginęli na otwartym polu — na pustkowiu, gdzie prowadzono pościg — gdy co do jednego ponieśli śmierć od miecza, Izrael wrócił do Aj i zabił mieczem pozostałych mieszkańców miasta. 25 Wszystkich mężczyzn i kobiet, którzy zginęli tego dnia, było ogółem 12 000 — cała ludność Aj. 26 A Jozue nie cofnął ręki z wyciągniętym oszczepem+, dopóki nie zabito* wszystkich mieszkańców Aj+. 27 Ale zwierzęta i łup z tego miasta Izrael wziął dla siebie zgodnie z poleceniem, które Jehowa dał Jozuemu+.

28 Potem Jozue spalił Aj i na zawsze obrócił je w rumowisko+. I tak jest aż do dnia dzisiejszego. 29 A króla Aj powiesił na palu* i jego ciało wisiało tam aż do wieczora. Tuż przed zachodem słońca Jozue wydał rozkaz, żeby zdjęto je z pala+. Potem rzucono je przy bramie miasta i usypano nad nim wielki stos kamieni, który stoi tam po dziś dzień.

30 Wtedy to Jozue zbudował na górze Ebal ołtarz+ dla Jehowy, Boga Izraela, 31 zgodnie z tym, co nakazał Izraelitom sługa Jehowy Mojżesz, a co jest zapisane w księdze Prawa+ Mojżeszowego: „Ołtarz z całych kamieni, które nie zostały ociosane żadnym żelaznym narzędziem”+. Izraelici złożyli na nim całopalenia dla Jehowy oraz ofiary współuczestnictwa*+.

32 Potem Jozue wypisał na tych kamieniach treść Prawa+, które Mojżesz spisał w obecności Izraelitów+. 33 A cały Izrael, jego starsi, zwierzchnicy i sędziowie stanęli po obu stronach Arki przed kapłanami lewickimi, którzy trzymali Arkę Przymierza Jehowy. Byli tam zarówno rodowici Izraelici, jak i mieszkający wśród nich cudzoziemcy+. Połowa stanęła u stóp góry Garizim, a druga połowa u stóp góry Ebal+ (tak jak wcześniej nakazał sługa Jehowy Mojżesz)+, żeby lud Izraela został pobłogosławiony. 34 Potem Jozue odczytał na głos wszystkie słowa Prawa+, błogosławieństwa+ i przekleństwa+, zgodnie ze wszystkim, co napisano w księdze Prawa. 35 Nie opuścił ani jednego słowa ze wszystkiego, co Mojżesz nakazał — odczytał je na głos w obecności całego zboru Izraela+, w tym kobiet i dzieci, a także cudzoziemców+, którzy mieszkali* wśród Izraelitów+.

9 Gdy tylko usłyszeli o tym wszyscy królowie po zachodniej stronie Jordanu+ — w regionie górzystym, w Szefeli oraz wzdłuż całego wybrzeża Morza Wielkiego*+ aż do Libanu — czyli królowie Hetytów, Amorytów, Kananejczyków, Peryzzytów, Chiwwitów i Jebusytów+, 2 stworzyli koalicję przeciw Jozuemu i Izraelowi, żeby z nimi walczyć+.

3 Również mieszkańcy Gibeonu+ usłyszeli, jak Jozue postąpił z Jerychem+ i Aj+. 4 Wykazali się więc sprytem. Włożyli na osły zniszczone wory z prowiantem oraz zużyte bukłaki na wino — popękane i połatane. 5 Włożyli też na nogi schodzone, połatane sandały, a na siebie zniszczone ubrania. Chleb, w który się zaopatrzyli, był suchy i pokruszony. 6 Potem udali się do Jozuego do obozu w Gilgal+ i powiedzieli do niego i innych Izraelitów: „Przybyliśmy z odległej krainy. Zawrzyjcie z nami przymierze”. 7 Ale Izraelici zapytali Chiwwitów+: „A może mieszkacie w pobliżu? Jak więc możemy zawrzeć z wami przymierze?”+. 8 Wtedy oni powiedzieli do Jozuego: „Będziemy twoimi sługami*”.

Ale on dociekał: „Kim jesteście i skąd przybywacie?”. 9 Odrzekli mu: „Twoi słudzy przyszli z bardzo dalekiej krainy+ ze względu na imię Jehowy, twojego Boga, bo słyszeliśmy o Jego sławie i o wszystkim, czego dokonał w Egipcie+, 10 oraz o tym, jak po drugiej* stronie Jordanu postąpił z dwoma amoryckimi królami — Sychonem+, królem Cheszbonu, i Ogiem+, królem Baszanu, który mieszkał w Asztarot. 11 Dlatego nasi starsi i wszyscy mieszkańcy naszej krainy zwrócili się do nas: ‚Weźcie prowiant na drogę i idźcie się z nimi spotkać. Powiedzcie im: „Będziemy waszymi sługami+. Zawrzyjcie z nami przymierze”’+. 12 Ten chleb był jeszcze gorący, gdy zabieraliśmy go z domu na drogę, a teraz, jak widzicie, jest suchy i pokruszony+. 13 Te bukłaki na wino były nowe, gdy je napełnialiśmy, a teraz są popękane+. Również ubrania i sandały się nam zniszczyły, bo nasza podróż była bardzo długa”.

14 Wtedy Izraelici sprawdzili* część ich prowiantu, ale nie poradzili się Jehowy+. 15 Jozue zawarł z nimi pokój+ oraz przymierze, że pozostawi ich przy życiu. A naczelnicy ludu potwierdzili to przysięgą+.

16 Trzy dni po zawarciu z nimi przymierza Izraelici dowiedzieli się o nich, że mieszkają niedaleko, w sąsiedztwie. 17 Wyruszyli więc i trzeciego dnia przybyli do ich miast — do Gibeonu+, Kefiry, Beerot i Kiriat-Jearim+. 18 Ale ich nie zaatakowali, bo naczelnicy ludu przysięgli im na Jehowę+, Boga Izraela. Cały lud zaczął więc szemrać przeciw naczelnikom. 19 Wtedy wszyscy naczelnicy powiedzieli do ludu: „Przecież przysięgliśmy im na Jehowę, Boga Izraela. Dlatego nie wolno nam ich skrzywdzić. 20 Zrobimy tak: Darujemy im życie, żeby nie ściągnąć na siebie gniewu Bożego — bo złożyliśmy im przysięgę”+. 21 Dodali jeszcze: „Niech pozostaną przy życiu, ale niech zbierają* drewno i czerpią wodę dla całego ludu”. Właśnie tak obiecali im naczelnicy.

22 Wtedy Jozue ich wezwał i rzekł do nich: „Dlaczego nas oszukaliście, że jesteście z bardzo daleka, skoro w rzeczywistości mieszkacie tak blisko?+ 23 Od tej pory będziecie przeklęci+. Już na zawsze pozostaniecie niewolnikami i będziecie zbierać drewno oraz czerpać wodę na potrzeby domu mojego Boga”. 24 Oni odrzekli Jozuemu: „Twoim sługom wyraźnie powiedziano, że Jehowa, twój Bóg, nakazał swojemu słudze Mojżeszowi, by dał wam całą tę ziemię i ze względu na was wytracił wszystkich jej mieszkańców+. Z waszego powodu baliśmy się więc o swoje życie*+ i dlatego tak postąpiliśmy+. 25 Teraz jesteśmy zdani na twoją łaskę*. Zrób z nami to, co uznasz za słuszne”. 26 I Jozue właśnie tak zrobił. Uratował ich z rąk Izraelitów i ci ich nie zabili. 27 W tym dniu wyznaczył ich jednak do zbierania drewna i czerpania wody dla ludu+ i na ołtarz Jehowy w miejscu, które On sam wybierze+. I robią to po dziś dzień+.

10 Gdy tylko Adoni-Cedek, król Jerozolimy, usłyszał, że Jozue zdobył Aj i je zniszczył*, że postąpił z Aj i jego królem+ jak z Jerychem i jego królem+ oraz że Gibeonici zawarli z Izraelitami pokój+ i mieszkają wśród nich, 2 bardzo się przestraszył+, bo Gibeon był wielki jak jedno z miast królewskich, większy niż Aj+, a wszyscy mieszkający tam mężczyźni byli wojownikami. 3 Wysłał więc do Hohama, króla Hebronu+, do Pirama, króla Jarmutu, do Jafii, króla Lachisz, i do Debira, króla Eglonu+, następującą wiadomość: 4 „Przyjdźcie mi z pomocą. Zaatakujmy Gibeon, bo zawarł pokój z Jozuem i Izraelitami”+. 5 W rezultacie król Jerozolimy, król Hebronu, król Jarmutu, król Lachisz i król Eglonu — w sumie pięciu amoryckich+ królów — zebrali się razem ze swoimi wojskami, po czym wyruszyli i rozłożyli się obozem pod Gibeonem, żeby na niego uderzyć.

6 Wówczas Gibeonici wysłali wiadomość do Jozuego do obozu w Gilgal+: „Nie odwracaj się* od swoich niewolników+. Przybądź szybko! Pomóż nam i nas wyratuj! Bo zebrali się przeciw nam wszyscy królowie Amorytów z górzystego regionu”. 7 Jozue wyruszył więc z Gilgal z całym wojskiem i wszystkimi dzielnymi wojownikami+.

8 Wtedy Jehowa rzekł do Jozuego: „Nie bój się ich+, bo wydałem ich w twoje ręce+. Nikt z nich nie zdoła ci się przeciwstawić”+. 9 Jozue uderzył więc na nich znienacka po całonocnym marszu z Gilgal. 10 Jehowa wywołał wśród nich zamieszanie+ i Izraelici zadali im pod Gibeonem dotkliwą klęskę. Ścigali ich drogą po zboczu Bet-Choron i zabijali ich aż do Azeki i Makkedy. 11 Gdy Amoryci uciekali przed Izraelitami po zboczu Bet-Choron, Jehowa sprawił, że aż po Azekę zaczęły spadać na nich z nieba wielkie bryły gradu, tak iż ponieśli śmierć. W rzeczywistości więcej było tych, którzy zginęli od gradu, niż tych, których Izraelici zabili mieczem.

12 Wtedy to — w dniu, gdy Jehowa rozgromił Amorytów na oczach Izraela — Jozue zwrócił się do Jehowy. Powiedział w obecności Izraelitów:

13 Tak więc słońce się zatrzymało i księżyc stał w miejscu, dopóki naród nie zemścił się na swoich wrogach. Jest to opisane w Księdze Jaszara+. Mniej więcej przez cały dzień słońce stało pośrodku nieba, nie posuwając się ku zachodowi. 14 I nigdy — ani przedtem, ani potem — nie było dnia, w którym Jehowa w taki sposób wysłuchałby głosu człowieka+. Bo Jehowa walczył wtedy za Izraela+.

15 Potem Jozue wrócił z całym Izraelem do obozu w Gilgal+.

16 W międzyczasie pięciu wspomnianych królów uciekło i ukryło się w jaskini pod Makkedą+. 17 Wtedy powiadomiono Jozuego: „Znaleziono tych pięciu królów. Ukryli się w jaskini pod Makkedą”+. 18 Na to Jozue rzekł: „Przytoczcie przed wejście do jaskini wielkie kamienie i postawcie ludzi na straży. 19 A reszta niech nie przestaje ścigać wrogów. Niech uderzy na nich od tyłu+. Nie pozwólcie im wejść do ich miast, bo wasz Bóg, Jehowa, wydał ich w wasze ręce”.

20 Gdy Jozue i Izraelici zadali im już dotkliwą klęskę, tak iż zabili niemal wszystkich z wyjątkiem tych, którzy uciekli do warownych miast, 21 cały lud wrócił bezpiecznie do Jozuego do obozu pod Makkedą. I nikt nie śmiał powiedzieć nawet słowa* przeciw Izraelitom. 22 Potem Jozue polecił: „Odsłońcie wejście do jaskini i przyprowadźcie do mnie tych pięciu królów”. 23 Przyprowadzili więc do niego z jaskini tych pięciu królów: króla Jerozolimy, króla Hebronu, króla Jarmutu, króla Lachisz i króla Eglonu+. 24 Gdy tylko to zrobili, Jozue zwołał wszystkich mężczyzn izraelskich i rzekł do dowódców wojskowych, którzy z nim wyruszyli: „Podejdźcie tutaj. Postawcie nogi na karkach tych królów”. Podeszli więc i postawili nogi na ich karkach+. 25 Następnie Jozue powiedział: „Nie bójcie się ani się nie przerażajcie+. Bądźcie odważni i silni, bo właśnie tak Jehowa postąpi ze wszystkimi waszymi wrogami, z którymi walczycie”+.

26 Potem Jozue zabił tych królów i zawiesił na pięciu palach*, na których wisieli aż do wieczora. 27 O zachodzie słońca na rozkaz Jozuego zdjęto ich z pali+ i wrzucono do jaskini, gdzie się wcześniej ukryli. Następnie przy wejściu do jaskini położono wielkie kamienie, które są tam aż po dziś dzień.

28 W tym dniu Jozue zdobył Makkedę+ i zabił mieczem jej mieszkańców. Uśmiercił* jej króla i wszystkich innych*. Nikogo nie pozostawił przy życiu+. Z królem Makkedy+ postąpił tak jak wcześniej z królem Jerycha.

29 Potem Jozue wyruszył z całym Izraelem z Makkedy do Libny+ i walczył przeciwko niej. 30 Również to miasto i jego króla+ Jehowa wydał w ręce Izraelitów. Zaatakowali Libnę i zabili mieczem wszystkich jej mieszkańców*. Nikogo nie pozostawili przy życiu. Z jej królem postąpili tak jak wcześniej z królem Jerycha+.

31 Następnie Jozue wyruszył z całym Izraelem z Libny do Lachisz+. Rozłożył się tam obozem i walczył przeciw temu miastu. 32 Jehowa wydał Lachisz w ręce Izraelitów i na drugi dzień zdobyli to miasto. Zaatakowali je i zabili mieczem wszystkich jego mieszkańców*+ — tak samo, jak wcześniej postąpili z Libną.

33 Wtedy to Horam, król Gezeru+, ruszył na pomoc Lachisz, ale Jozue walczył z Horamem oraz jego ludźmi, aż nikt z nich nie pozostał przy życiu.

34 Potem Jozue wyruszył z całym Izraelem z Lachisz do Eglonu+. Rozłożył się tam obozem i walczył przeciw temu miastu. 35 Tego dnia Izraelici zdobyli Eglon i zabili mieczem jego mieszkańców. Uśmiercili* wszystkich* — tak samo jak wcześniej w Lachisz+.

36 Następnie Jozue wyruszył z całym Izraelem z Eglonu do Hebronu+ i walczył przeciw temu miastu. 37 Izraelici zdobyli Hebron i zabili mieczem jego króla oraz wszystkich mieszkańców* tego miasta i przyległych miejscowości. Nikogo nie pozostawili przy życiu. Jozue uśmiercił* wszystkich* — tak samo jak wcześniej w Eglonie.

38 W końcu Jozue wyruszył z całym Izraelem w kierunku Debiru+ i walczył przeciw temu miastu. 39 Zdobył je i zabił mieczem jego króla oraz mieszkańców tego miasta i przyległych miejscowości. Uśmiercił* wszystkich*+. Nikogo nie pozostawił przy życiu+. Z Debirem i jego królem postąpił tak jak z Hebronem i tak jak z Libną i jej królem.

40 Jozue podbił cały ten górzysty region i jego zbocza, a także Negeb i Szefelę+. Pokonał wszystkich ich królów. Nikogo nie pozostawił przy życiu+. Uśmiercił* wszystkich*, tak jak nakazał Jehowa+, Bóg Izraela. 41 Podbił obszar od Kadesz-Barnei+ po Gazę+ i od ziemi Goszen*+ po Gibeon+. 42 Pokonał wszystkich tych królów i zdobył ich ziemie w czasie jednej wyprawy, bo to Jehowa, Bóg Izraela, walczył za swój naród+. 43 Potem Jozue wrócił z całym Izraelem do obozu w Gilgal+.

11 Gdy tylko usłyszał o tym wszystkim Jabin, król Chacoru, wysłał wiadomość do Jobaba, króla Madonu+, do króla Szimronu, do króla Achszafu+, 2 do królów w górzystym regionie na północy, królów na równinach* na południe od Kinneret, królów w Szefeli i na zboczach Dor+ na zachodzie, 3 do Kananejczyków+ na wschodzie i na zachodzie, do Amorytów+, Hetytów, Peryzzytów i Jebusytów w górzystym regionie, a także do Chiwwitów+ u stóp Hermonu+ w ziemi Micpa. 4 Wyruszyli więc wszyscy ci królowie razem ze swoimi wojskami — tak liczni jak ziarnka piasku na brzegu morza — z mnóstwem koni i rydwanów wojennych. 5 Tak jak się umówili, zeszli się i rozłożyli obozem u wód Meromu, żeby walczyć z Izraelem.

6 Wtedy Jehowa rzekł do Jozuego: „Nie bój się ich+, bo jutro mniej więcej o tej porze wydam ich wszystkich Izraelowi i zostaną zabici. Ich koniom podetniesz ścięgna+, a ich rydwany spalisz”. 7 Jozue więc i wszyscy jego wojownicy zaatakowali ich znienacka nad wodami Meromu. 8 A Jehowa wydał ich w ręce Izraelitów+ i ci zadali im klęskę. Ścigali ich aż do Wielkiego Sydonu+, do Misrefot-Maim+ i do doliny Micpe na wschodzie. Zabijali ich, dopóki wszystkich nie wytracili+. 9 Potem Jozue postąpił tak, jak mu powiedział Jehowa: ich koniom podciął ścięgna, a ich rydwany spalił+.

10 Później zawrócił i zdobył Chacor, bo miasto to stało na czele wszystkich tych królestw. Jego króla zabił mieczem+. 11 W ten sam sposób Izraelici uśmiercili* wszystkich jego mieszkańców*+. Nikogo* nie pozostawili przy życiu+. Następnie Jozue spalił Chacor. 12 Zdobył wszystkie miasta tych królów, a ich samych pokonał mieczem+. Przeznaczył ich na zagładę+, tak jak nakazał sługa Jehowy Mojżesz. 13 Jednak z wyjątkiem Chacoru, spalonego przez Jozuego, Izraelici nie spalili żadnego z miast położonych na wzgórzach. 14 Cały łup z tych miast i zwierzęta zabrali dla siebie+. Ale ludzi zabili mieczem, wytracili wszystkich+. Nikogo* nie pozostawili przy życiu+. 15 To, co Jehowa nakazał swojemu słudze Mojżeszowi, Mojżesz nakazał Jozuemu+ i Jozue tak zrobił. Nie pominął niczego, co Jehowa nakazał Mojżeszowi+.

16 Jozue podbił więc całą tę ziemię: górzysty region Judy, cały Negeb+, całą ziemię Goszen*, Szefelę+, Arabę+ oraz górzysty region Izraela i jego pogórze* — 17 od góry Chalak, wznoszącej się w stronę Seiru, aż do Baal-Gad+ w Dolinie Libanu, u stóp góry Hermon+. Pojmał wszystkich tamtejszych królów i ich uśmiercił. 18 Walczył z nimi dość długo. 19 Żadne miasto oprócz Gibeonu, w którym mieszkali Chiwwici, nie zawarło pokoju z Izraelitami+. Wszystkie te miasta zdobyli oni w walce+. 20 Jehowa pozwolił ich wrogom zaciąć się w uporze+ i walczyć z Izraelem — tak żeby mógł ich przeznaczyć na zagładę bez okazania im miłosierdzia+. Mieli zostać unicestwieni, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi+.

21 W tym czasie Jozue wytracił Anakitów+ z terenów górskich: z Hebronu, Debiru, Anabu i z całego górzystego regionu Judy, a także z całego górzystego regionu Izraela. Ich oraz ich miasta przeznaczył na zagładę+. 22 W ziemi izraelskiej nie pozostał żaden z Anakitów. Pozostali+ tylko w Gazie+, Gat+ i Aszdodzie+. 23 Jozue opanował więc całą tę ziemię, tak jak Jehowa obiecał Mojżeszowi+. Następnie dał ją jako dziedzictwo plemionom izraelskim+, żeby każde z nich otrzymało swój dział. I walki w tej ziemi ustały+.

12 Oto królowie, których Izraelici rozgromili, po czym wzięli na własność ich ziemie po wschodniej stronie Jordanu, od Doliny Arnonu*+ aż po górę Hermon+ i całą wschodnią część Araby+: 2 Sychon+, król Amorytów, który mieszkał w Cheszbonie, a który panował nad terytorium ciągnącym się od Aroeru+, leżącego na skraju Doliny Arnonu*+, a w zasadzie od środka tej doliny, przez połowę Gileadu aż po Dolinę Jabboku*, stanowiącą granicę z Ammonitami. 3 Panował też we wschodniej części Araby — od jeziora Kinneret*+ aż po Morze Araby, czyli Morze Słone*, na wschód w kierunku Bet-Jeszimot i na południe aż do zboczy góry Pisga+.

4 Również Og+, król Baszanu, jeden z ostatnich Refaitów+, który mieszkał w Asztarot i Edrei, 5 a który panował od góry Hermon po Salchę i w całym Baszanie+ aż do granicy z Geszurytami i Maakatytami+, a także nad połową Gileadu aż po terytorium Sychona, króla Cheszbonu+.

6 Gdy Mojżesz, sługa Jehowy, oraz Izraelici rozgromili tych królów+, sługa Jehowy Mojżesz dał ich ziemie na własność Rubenitom, Gadytom i połowie plemienia Manassesa+.

7 A oto królowie, których Jozue i Izraelici rozgromili po zachodniej stronie Jordanu — od Baal-Gad+ w Dolinie Libanu+ aż po górę Chalak+, wznoszącą się w stronę Seiru+ — i których ziemie Jozue dał potem na własność plemionom izraelskim stosownie do ich działów+, 8 czyli tereny górskie, Szefelę, Arabę, zbocza, pustkowie i Negeb+, innymi słowy ziemie Hetytów, Amorytów+, Kananejczyków, Peryzzytów, Chiwwitów i Jebusytów+:

13 Kiedy Jozue był już w podeszłym wieku+, Jehowa rzekł do niego: „Ty się zestarzałeś, a trzeba jeszcze podbić* dużą część tej ziemi. 2 Pozostały następujące tereny+: wszystkie terytoria Filistynów i Geszurytów+ 3 (ziemie od odnogi Nilu*, która znajduje się na wschód od* Egiptu, do granicy Ekronu, która jest bardziej na północ, uznawane kiedyś za kananejskie)+, w tym terytoria pięciu władców filistyńskich+ — ziemie Gazejczyków, Aszdodytów+, Aszkelonitów+, Gittytów+ i Ekronitów+; ponadto terytorium Awwijczyków+ 4 na południu; cała ziemia Kananejczyków; Meara Sydończyków+ aż po Afek i aż do granicy z Amorytami; 5 ziemia Gebalitów+ i cała wschodnia część Libanu, od Baal-Gad u stóp góry Hermon aż po Lebo-Chamat*+; 6 wszyscy mieszkańcy górzystego regionu od Libanu+ po Misrefot-Maim+, a także wszyscy Sydończycy+. Ja sam ich wypędzę* ze względu na Izraelitów+. Ty tylko przydziel Izraelowi całą tę ziemię jako dziedzictwo, tak jak ci nakazałem+. 7 Rozdziel ją jako dziedzictwo między dziewięć plemion i połowę plemienia Manassesa”+.

8 Druga połowa plemienia Manassesa oraz Rubenici i Gadyci wzięli jako dziedzictwo ziemie po wschodniej stronie Jordanu, które dał im sługa Jehowy Mojżesz+: 9 od Aroeru+, leżącego na skraju Doliny Arnonu*+, łącznie z miastem położonym w środku tej doliny, przez cały płaskowyż Medeby, rozciągający się aż do Dibonu, 10 i wszystkie miasta amoryckiego króla Sychona, który panował z Cheszbonu, aż do granicy z Ammonitami+; 11 ponadto Gilead, terytorium Geszurytów i Maakatytów+, całą górę Hermon i cały Baszan+ aż po Salchę+; 12 w Baszanie cały obszar podległy władzy królewskiej Oga, który panował z Asztarot i Edrei. (Był on jednym z ostatnich Refaitów)+. Mojżesz pokonał i wypędził* mieszkańców tych ziem+. 13 Tylko Geszurytów i Maakatytów Izraelici nie wypędzili*+, dlatego mieszkają oni wśród Izraelitów po dziś dzień.

14 Mojżesz nie dał dziedzictwa jedynie Lewitom+. Ich dziedzictwem są ofiary spalane w ogniu dla Jehowy+, Boga Izraela, tak jak im obiecał+.

15 A plemieniu Rubena, według rodzin tego plemienia, Mojżesz dał następujące dziedzictwo: 16 terytorium od Aroeru, leżącego na skraju Doliny Arnonu*, łącznie z miastem położonym w środku tej doliny, po cały płaskowyż przy Medebie — 17 Cheszbon i wszystkie pobliskie miejscowości+ na płaskowyżu, Dibon, Bamot-Baal, Bet-Baal-Meon+, 18 Jahac+, Kedemot+, Mefaat+, 19 Kiriataim, Sibmę+, Ceret-Haszszachar na górze wznoszącej się ponad doliną*, 20 Bet-Peor, zbocza góry Pisga+, Bet-Jeszimot+, 21 wszystkie miasta na płaskowyżu oraz obszar w całości podległy władzy amoryckiego króla Sychona, który panował z Cheszbonu+. Mojżesz pokonał Sychona+, a także naczelników Midianu: Ewiego, Rekema, Cura, Chura i Rebę+ — władców, którzy mieszkali w tej ziemi, a byli zależni od Sychona. 22 Od miecza Izraelitów zginął razem z innymi wróżbita+ Balaam+, syn Beora. 23 Granicą terytorium Rubenitów był Jordan. Właśnie to terytorium — z miastami i przyległymi osadami — zostało dziedzictwem Rubenitów, według ich rodzin.

24 Również Gadytom, według ich rodzin, Mojżesz dał dziedzictwo. 25 Ich terytorium obejmowało: Jazer+, wszystkie miasta Gileadu, połowę ziemi Ammonitów+ aż po Aroer, który leży naprzeciw Rabby+; 26 ziemie od Cheszbonu+ po Ramat-Micpe i Betonim oraz od Machanaim+ do granicy Debiru; 27 a w dolinie* — Bet-Haram, Bet-Nimrę+, Sukkot+ i Cafon, czyli pozostałą część obszaru podległego władzy Sychona, króla Cheszbonu+, przy czym od południowego krańca jeziora Kinneret*+ granicą była wschodnia strona Jordanu. 28 Całe to terytorium — z miastami i przyległymi osadami — zostało dziedzictwem Gadytów, według ich rodzin.

29 Mojżesz dał też dziedzictwo Manassesytom — połowie tego plemienia — według ich rodzin+. 30 Ich terytorium zaczynało się od Machanaim+ i rozciągało się na cały Baszan, czyli cały obszar podległy władzy Oga, króla Baszanu, w tym na wszystkie wioski namiotowe Jaira+ w Baszanie — w sumie 60 miejscowości. 31 Połowa Gileadu, a także Asztarot i Edrei+ — miasta na obszarze podległym władzy Oga w Baszanie — przypadły potomkom Machira+, syna Manassesa, a w zasadzie połowie potomków Machira, według ich rodzin.

32 Właśnie te ziemie Mojżesz dał im jako dziedzictwo na pustynnych równinach moabskich za Jordanem, na wschód od Jerycha+.

33 Ale Lewitom Mojżesz nie dał dziedzictwa+. Ich dziedzictwem jest Jehowa, Bóg Izraela, tak jak im obiecał+.

14 Oto co Izraelici otrzymali jako dziedzictwo w ziemi Kanaan od kapłana Eleazara, od Jozuego, syna Nuna, i od głów rodów plemion izraelskich+. 2 Dziedzictwo przypadło im w wyniku losowania+, tak jak Jehowa nakazał za pośrednictwem Mojżesza co do dziewięciu i pół plemienia+. 3 Pozostałym dwóm i pół plemienia Mojżesz dał dziedzictwo po drugiej* stronie Jordanu+. Lewitom jednak nie dał wśród nich dziedzictwa+. 4 Potomków Józefa uznawano za dwa plemiona+: plemię Manassesa i plemię Efraima+. A Lewitom nie przyznano działu w tej ziemi z wyjątkiem miast+, w których mieli mieszkać, oraz pastwisk, na których mieli trzymać swoje stada i dobytek+. 5 Izraelici podzielili więc tę ziemię tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

6 W Gilgal+ podeszli do Jozuego mężczyźni z plemienia Judy. Kaleb+, syn Kenizzyty Jefunnego, rzekł Jozuemu: „Sam dobrze wiesz, co w Kadesz-Barnei+ prawdziwy Bóg, Jehowa, powiedział+ swojemu słudze Mojżeszowi+ o tobie i o mnie. 7 Miałem 40 lat, gdy Mojżesz, sługa Jehowy, wysłał mnie z Kadesz-Barnei, żebym przeszpiegował tę ziemię+. Po powrocie szczerze opowiedziałem o wszystkim, co zobaczyłem*+. 8 Chociaż moi bracia, którzy wyruszyli ze mną, sprawili, że serce ludu struchlało*, to ja całym sercem* podążałem za swoim Bogiem, Jehową+. 9 Wtedy Mojżesz złożył przysięgę: ‚Ziemia, po której chodziłeś, przypadnie tobie i twoim synom jako trwałe dziedzictwo, bo całym sercem podążałeś za Jehową, moim Bogiem’+. 10 I Jehowa zachował mnie przy życiu+ zgodnie ze swoją obietnicą+. Minęło 45 lat, odkąd Jehowa złożył tę obietnicę Mojżeszowi, gdy Izrael wędrował po pustkowiu+. Dzisiaj mam 85 lat i nadal żyję. 11 Jestem tak silny jak w dniu, w którym wysłał mnie Mojżesz. Mam tyle samo siły co wtedy — do walki i do innych zadań. 12 Daj mi więc ten górzysty region zgodnie z obietnicą, którą Jehowa złożył w tamtym dniu. Chociaż — jak wtedy słyszałeś — są tam Anakici+ i wielkie warowne miasta+, to Jehowa na pewno* będzie ze mną+ i ich wypędzę*, tak jak Jehowa obiecał”+.

13 Jozue pobłogosławił więc Kaleba, syna Jefunnego, i jako dziedzictwo dał mu Hebron+. 14 Dlatego Hebron po dziś dzień stanowi dziedzictwo Kaleba, syna Kenizzyty Jefunnego — bo całym sercem podążał on za Jehową, Bogiem Izraela+. 15 Przedtem Hebron nosił nazwę Kiriat-Arba+ (Arba był wśród Anakitów ważną osobistością). I walki w tej ziemi ustały+.

15 Terytorium przydzielone*+ plemieniu Judy, według rodzin tego plemienia, ciągnęło się do granicy z Edomem+, do pustkowia Cin, do południowego krańca Negebu. 2 Południowa granica zaczynała biec od krańca Morza Słonego*+, od zatoki zwróconej na południe, 3 i ciągnęła się na południe ku stokowi Akrabbim+, potem do Cin, a następnie od południa wznosiła się do Kadesz-Barnei+, dochodziła do Checronu, wznosiła się do Addaru, skręcała w kierunku Karki, 4 biegła do Acmonu+ i dalej w stronę Doliny Potoku Egipskiego*+, a jej końcem było morze*. To była południowa granica plemienia Judy.

5 Wschodnią granicą było Morze Słone* aż po ujście Jordanu, przy czym na krańcu północnym biegła ona przy zatoce morskiej, niedaleko ujścia Jordanu+. 6 Następnie wznosiła się do Bet-Chogli+, przechodziła na północ od Bet-Araby+ i pięła się aż do kamienia Bohana+, syna Rubena. 7 Dalej biegła w górę do Debiru w dolinie* Achor+ i kierowała się na północ w stronę Gilgal+, które leży naprzeciw stoku Adummim, znajdującego się na południe od doliny potoku*. Potem ciągnęła się ku wodom En-Szemesz+ i aż do En-Rogel+. 8 Następnie wznosiła się ku Dolinie Syna Hinnoma+, do stoku Jebusyty+ na południu, czyli do Jerozolimy+, po czym pięła się do szczytu góry leżącej po zachodniej stronie Doliny Hinnoma, na północnym skraju doliny* Refaim. 9 Od szczytu góry prowadziła do źródła Neftoach+, do miast położonych na górze Efron i aż po Baalę, czyli Kiriat-Jearim+. 10 Od Baali biegła okrężnie na zachód do góry Seir, a potem do północnego stoku góry Jearim, czyli do Kesalonu. Schodziła do Bet-Szemesz+ i ciągnęła się do Timny+. 11 Następnie biegła do północnego stoku Ekronu+ i do Szikkeronu, przechodziła ku górze nazywanej Baala i do Jabneelu, a jej końcem było morze.

12 Zachodnią granicą było wybrzeże Morza Wielkiego*+. Tak przebiegała ze wszystkich stron granica potomków Judy, według ich rodzin.

13 A Kalebowi+, synowi Jefunnego, Jozue dał na polecenie Jehowy ziemię pośród potomków Judy. Przydzielił mu Kiriat-Arbę, czyli Hebron (Arba był ojcem Anaka)+. 14 Kaleb wypędził z tego miasta trzech synów Anaka+, jego potomków: Szeszaja, Achimana i Talmaja+. 15 Stamtąd wyruszył przeciwko mieszkańcom Debiru+ (przedtem Debir nazywał się Kiriat-Sefer). 16 Wtedy powiedział: „Temu, kto zaatakuje Kiriat-Sefer i je zdobędzie, dam za żonę swoją córkę, Achsę”. 17 I zdobył je Otniel+, syn Kenaza+, brata Kaleba. Kaleb dał mu więc za żonę swoją córkę, Achsę+. 18 A w drodze do domu Achsa namawiała Otniela, żeby poprosił jej ojca o jakieś pole. Gdy zsiadła z osła*, Kaleb zapytał: „Co byś chciała?”+. 19 Odrzekła: „Daj mi, proszę, dowód swojego błogosławieństwa. Podarowałeś mi suchą ziemię na południu*, to daj mi też Gullot-Maim*”. Dał jej więc Gullot Górne i Gullot Dolne.

20 Takie było dziedzictwo plemienia Judy, według rodzin tego plemienia.

21 Na południowym skraju terytorium plemienia Judy, w kierunku granicy z Edomem+, leżały następujące miasta: Kabceel, Eder, Jagur, 22 Kina, Dimona, Adada, 23 Kedesz, Chacor, Itnan, 24 Zif, Telem, Bealot, 25 Chacor-Chadatta, Keriot-Checron, czyli Chacor, 26 Amam, Szema, Molada+, 27 Chacar-Gadda, Cheszmon, Bet-Pelet+, 28 Chacar-Szual, Beer-Szeba+, Bizjotia, 29 Baala, Ijim, Ecem, 30 Eltolad, Kesil, Chorma+, 31 Ciklag+, Madmanna, Sansanna, 32 Lebaot, Szilchim, Ain i Rimmon+ — w sumie 29 miast i przyległe osady.

33 W Szefeli+ były: Esztaol, Cora+, Aszna, 34 Zanoach, En-Gannim, Tappuach, Enam, 35 Jarmut, Adullam+, Socho, Azeka+, 36 Szaaraim+, Aditaim, Gedera i Gederotaim* — 14 miast oraz przyległe osady.

37 Cenan, Chadasza, Migdal-Gad, 38 Dilean, Micpe, Jokteel, 39 Lachisz+, Bockat, Eglon, 40 Kabbon, Lachmas*, Kitlisz, 41 Gederot, Bet-Dagon, Naama i Makkeda+ — 16 miast oraz przyległe osady.

42 Libna+, Eter, Aszan+, 43 Jiftach, Aszna, Necib, 44 Keila, Achzib i Maresza — dziewięć miast oraz przyległe osady.

45 Ekron, okoliczne* miejscowości i przyległe osady. 46 Na zachód od Ekronu — wszystkie miejscowości koło Aszdodu oraz przyległe osady.

47 Aszdod+, okoliczne* miejscowości i przyległe osady. Gaza+, okoliczne miejscowości i przyległe osady — aż do Doliny Potoku Egipskiego*. Morze Wielkie* oraz jego wybrzeże+.

48 W regionie górzystym były: Szamir, Jattir+, Socho, 49 Danna, Kiriat-Sanna, czyli Debir, 50 Anab, Esztemo+, Anim, 51 Goszen+, Cholon i Gilo+ — 11 miast oraz przyległe osady.

52 Arab, Duma, Eszan, 53 Janim, Bet-Tappuach, Afeka, 54 Chumta, Kiriat-Arba, czyli Hebron+, i Cijor — dziewięć miast oraz przyległe osady.

55 Maon+, Karmel, Zif+, Jutta, 56 Jizreel, Jokdeam, Zanoach, 57 Kajin, Gibea i Timna+ — 10 miast oraz przyległe osady.

58 Chalchul, Bet-Cur, Gedor, 59 Maarat, Bet-Anot i Eltekon — sześć miast oraz przyległe osady.

60 Kiriat-Baal, czyli Kiriat-Jearim+, i Rabba — dwa miasta oraz przyległe osady.

61 Na pustkowiu były: Bet-Araba+, Middin, Sechacha, 62 Nibszan, Miasto Soli i En-Gedi+ — sześć miast oraz przyległe osady.

63 Judejczycy nie zdołali jednak wypędzić Jebusytów+ mieszkających w Jerozolimie+, dlatego po dziś dzień mieszkają tam oni pośród Judejczyków.

16 A terytorium wyznaczone przez losowanie*+ potomkom Józefa+ rozciągało się od Jordanu na wysokości Jerycha do wód po wschodniej stronie Jerycha i dalej przez pustkowie wznoszące się przy Jerychu aż po górskie okolice Betel+. 2 Od Betel należącego do Luz ciągnęło się do Atarot, granicy terytorium Arkijczyków. 3 Następnie schodziło na zachód ku granicy terytorium Jafletytów aż do granicy Bet-Choron Dolnego+ i do Gezeru+, a jego krańcem było morze.

4 Potomkowie Józefa+ — Manassesyci i Efraimici — wzięli więc przydzieloną im ziemię na własność+. 5 Tak wyglądało terytorium potomków Efraima, według ich rodzin: Granicą ich dziedzictwa na wschodzie było Atarot-Addar+. Stamtąd ciągnęła się ona aż po Bet-Choron Górne+, 6 a dalej — ku morzu. Na północy był Michmetat+, skąd granica biegła okrężnie na wschód ku Taanat-Szilo, a na wschodzie do Janoachu. 7 Od Janoachu schodziła do Atarot i Naary, sięgała Jerycha+ i ciągnęła się aż do Jordanu. 8 Od Tappuachu+ biegła na zachód ku Dolinie Kany*, a jej końcem było morze+. Takie było dziedzictwo plemienia Efraima, według rodzin tego plemienia. 9 Potomkowie Efraima mieli też miasta-enklawy pośród dziedzictwa Manassesytów+ wraz z przyległymi osadami.

10 Efraimici nie wypędzili jednak Kananejczyków mieszkających w Gezerze+, dlatego po dziś dzień mieszkają oni pośród Efraimitów+ i zostali obarczeni pracą przymusową+.

17 Następnie wyznaczono przez losowanie+ terytorium przypadające plemieniu Manassesa+, bo Manasses był pierworodnym Józefa+. Ponieważ Machir+, pierworodny Manassesa, a zarazem ojciec Gileada, był wojownikiem, już wcześniej otrzymał Gilead i Baszan+. 2 Teraz wylosowano terytorium dla pozostałych potomków Manassesa, według ich rodzin — dla synów Abiezera+, synów Cheleka, synów Asriela, synów Szechema, synów Chefera i synów Szemidy. Byli to potomkowie Manassesa, syna Józefa — mężczyźni wymienieni według swoich rodzin+. 3 A Celofchad+, syn Chefera, syna Gileada, syna Machira, syna Manassesa, nie miał synów, tylko córki. Ich imiona to: Machla, Noa, Chogla, Milka i Tirca. 4 Stawiły się one przed kapłanem Eleazarem+ i Jozuem, synem Nuna, oraz przed naczelnikami i powiedziały: „Jehowa polecił Mojżeszowi, żeby dał nam dziedzictwo wśród naszych braci”+. Tak więc na rozkaz Jehowy otrzymały dziedzictwo wśród braci swojego ojca+.

5 Oprócz Gileadu i Baszanu, które były po drugiej* stronie Jordanu, Manassesytom przypadło jeszcze 10 części ziemi+, 6 bo córki Manassesa otrzymały dziedzictwo razem z jego synami, a ziemia Gilead stała się własnością reszty potomków Manassesa.

7 Terytorium Manassesytów ciągnęło się od terytorium Aszerytów po Michmetat+, który jest naprzeciw Szechem+. Stamtąd granica biegła na południe* do ziemi będącej kiedyś własnością mieszkańców En-Tappuach. 8 Ziemia mieszkańców Tappuachu+ przypadła Manassesytom, lecz sam Tappuach, który znajdował się przy granicy ich terytorium, należał do potomków Efraima. 9 Dalej granica schodziła ku Dolinie Kany* po jej południowej stronie. Na tym obszarze wśród miast Manassesytów leżały miasta Efraimitów+. Następnie granica biegła po północnej stronie tej doliny*, a jej końcem było morze+. 10 Ziemia na południe od niej należała do Efraimitów, a na północ — do Manassesytów. Terytorium Manassesytów rozciągało się do morza+. Na północy ciągnęło się do terytorium Aszerytów, a na wschodzie — do terytorium Issacharytów.

11 Na terytoriach Issacharytów i Aszerytów Manassesytom przydzielono: Bet-Szean, Ibleam+, Dor+, En-Dor+, Taanach+ i Megiddo z ich mieszkańcami i okolicznymi* miejscowościami, trzy wyżyny.

12 Potomkowie Manassesa nie zdołali jednak przejąć tych miast na własność, dlatego Kananejczycy dalej mieszkali w tej ziemi+. 13 Gdy Izraelici urośli w siłę, obarczyli Kananejczyków pracą przymusową+, ale nie wypędzili* ich całkowicie+.

14 Potomkowie Józefa zwrócili się do Jozuego: „Jesteśmy* licznym ludem, bo Jehowa aż dotąd nam błogosławi+. Dlaczego więc wyznaczyłeś nam przez losowanie tylko jedną część ziemi?”+. 15 Jozue im odrzekł: „Skoro jesteście tacy liczni i górzysty region Efraima+ jest dla was za mały, to idźcie do lasu w ziemi Peryzzytów+ i Refaitów+ i tam wykarczujcie sobie teren”. 16 Wtedy potomkowie Józefa powiedzieli: „To prawda, że ten górzysty region nam nie wystarcza, ale wszyscy Kananejczycy, którzy mieszkają w tej dolinie*, mają rydwany wojenne+ z żelaznymi kosami* — zarówno ci w Bet-Szean+ i w okolicznych* miejscowościach, jak i ci w dolinie* Jizreel”+. 17 Jozue rzekł więc do potomków Józefa — do Efraimitów i Manassesytów: „Rzeczywiście jesteście licznym ludem. I macie wielką siłę. Nie otrzymacie tylko jednej części ziemi+, 18 ale ten górzysty region również będzie wasz+. Jest tam las, ale go wykarczujecie i będzie to kraniec waszego terytorium. Bo wypędzicie Kananejczyków, mimo że są silni i mają rydwany wojenne z żelaznymi kosami*”+.

18 Potem cały lud Izraela zgromadził się w Szilo+ i ustawił tam namiot spotkania+, bo Izrael podbił tę ziemię+. 2 Ale siedem jego plemion nadal nie otrzymało dziedzictwa. 3 Jozue rzekł więc do Izraelitów: „Jak długo jeszcze będziecie zwlekać? Kiedy weźmiecie na własność ziemię, którą dał wam Jehowa, Bóg waszych przodków?+ 4 Wybierzcie po trzech mężczyzn z każdego plemienia. Wyślę ich, żeby przeszli tę ziemię i ją opisali, tak by można było dokonać podziału na poszczególne dziedzictwa. Następnie niech do mnie wrócą. 5 Mają rozdzielić ziemię między siebie na siedem części+. Potomkowie Judy pozostaną na swoim terytorium na południu+, a potomkowie Józefa — na swoim terytorium na północy+. 6 Gdy już sporządzicie opis tej ziemi z podziałem na siedem części, przynieście go do mnie, a ja rzucę dla was losy+ przed naszym Bogiem, Jehową. 7 Lewici jednak nie otrzymają wśród was działu+, bo ich dziedzictwem jest kapłaństwo Jehowy+. A Gadyci i Rubenici oraz połowa plemienia Manassesa+ otrzymali już swoje dziedzictwo po wschodniej stronie Jordanu, przydzielone im przez sługę Jehowy Mojżesza”.

8 Kiedy wybrani mężczyźni byli gotowi wyruszyć w drogę, Jozue im nakazał: „Idźcie, przejdźcie tę ziemię i sporządźcie jej opis. Potem do mnie wróćcie, a ja tu, w Szilo, rzucę dla was losy przed Jehową”+. 9 Wyruszyli więc, przeszli tę ziemię, sporządzili w zwoju jej opis, dzieląc ją na siedem części, i spisali miasta, które tam były. Potem wrócili do Jozuego do obozu w Szilo, 10 a on rzucił tam dla nich losy przed Jehową+. I rozdzielił ziemię między Izraelitów. Każde plemię otrzymało swój dział+.

11 Najpierw wylosowano część dla Beniaminitów, według ich rodzin. Wylosowane dla nich terytorium znajdowało się między terytorium potomków Judy+ a terytorium potomków Józefa+. 12 Północna granica zaczynała się przy Jordanie, wznosiła się do północnego stoku Jerycha+, po czym pięła się przez góry w kierunku zachodnim aż do pustkowia w pobliżu Bet-Awen+. 13 Stamtąd biegła przez południowy stok Luz, czyli Betel+, i schodziła do Atarot-Addar+, które leżało na górze wznoszącej się na południe od Bet-Choron Dolnego+. 14 Od góry na południe od Bet-Choron zaczynała się granica zachodnia i biegła w kierunku południowym, a jej końcem było Kiriat-Baal, czyli Kiriat-Jearim+, miasto Judejczyków. Taka była strona zachodnia.

15 Południowa granica zaczynała się od krańca Kiriat-Jearim i biegła na zachód. Ciągnęła się do źródła Neftoach+. 16 Następnie schodziła na skraj góry znajdującej się naprzeciw Doliny Syna Hinnoma+, na północy doliny* Refaim+, potem ku Dolinie Hinnoma, do stoku Jebusyty+ na południu, i dalej — do En-Rogel+. 17 Potem skręcała na północ, dochodziła do En-Szemesz i do Gelilot, które znajduje się naprzeciw stoku Adummim+, a następnie biegła w dół do kamienia+ Bohana+, syna Rubena, 18 i dalej ku północnemu stokowi naprzeciw Araby, po czym schodziła do Araby. 19 Jeszcze dalej ciągnęła się w kierunku północnego stoku Bet-Chogli+, a jej końcem była północna zatoka Morza Słonego*+, niedaleko południowego krańca Jordanu. Tak przebiegała granica południowa. 20 Z kolei Jordan stanowił granicę od strony wschodniej. W takich granicach zamykało się dziedzictwo potomków Beniamina, według ich rodzin.

21 A miastami plemienia Beniamina, według rodzin tego plemienia, były: Jerycho, Bet-Chogla, Emek-Kecic, 22 Bet-Araba+, Cemaraim, Betel+, 23 Awwim, Para, Ofra, 24 Kefar-Ammoni, Ofni i Geba+ — 12 miast oraz przyległe osady.

25 Gibeon+, Rama, Beerot, 26 Micpe, Kefira, Moca, 27 Rekem, Jirpeel, Tarala, 28 Cela+, Ha-Elef, Jebus, czyli Jerozolima+, Gibea+ i Kiriat — 14 miast oraz przyległe osady.

Takie było dziedzictwo potomków Beniamina, według ich rodzin.

19 Potem wylosowano drugą część+, przypadającą Symeonitom+, według ich rodzin. Dziedzictwo przypadło im pośród dziedzictwa Judejczyków+. 2 Ich dziedzictwem były: Beer-Szeba+ razem z Szebą, Molada+, 3 Chacar-Szual+, Bala, Ecem+, 4 Eltolad+, Betul, Chorma, 5 Ciklag+, Bet-Markabot, Chacar-Susa, 6 Bet-Lebaot+ i Szaruchen — 13 miast oraz przyległe osady. 7 Ain, Rimmon, Eter i Aszan+ — cztery miasta oraz przyległe osady. 8 Poza tym wszystkie osady wokół tych miast aż po Baalat-Beer, czyli Ramę na południu. Takie było dziedzictwo plemienia Symeona, według rodzin tego plemienia. 9 Dziedzictwo potomków Symeona wydzielono z części należącej do potomków Judy, bo część przypadająca potomkom Judy była dla nich zbyt duża. Potomkowie Symeona otrzymali więc dział pośród ich dziedzictwa+.

10 Następnie wylosowano trzecią część+, przypadającą potomkom Zebulona+, według ich rodzin. Granica ich dziedzictwa sięgała aż po Sarid. 11 Wznosiła się na zachód do Marealu, sięgała po Dabbeszet i dochodziła do doliny* naprzeciw Jokneamu. 12 Od Saridu ciągnęła się na wschód do granicy Kislot-Tabor i dalej do Daberatu+, po czym wznosiła się do Jafii. 13 Stamtąd ciągnęła się na wschód do Gat-Chefer+ i do Et-Kacin, a dalej do Rimmonu i do Nei. 14 Następnie zakręcała i po stronie północnej biegła do Channatonu, a jej końcem była dolina Jiftach-El; 15 były tam też: Kattat, Nahalal, Szimron+, Idala i Betlejem+ — w sumie 12 miast oraz przyległe osady. 16 Takie było dziedzictwo potomków Zebulona, według ich rodzin+ — miasta oraz przyległe osady.

17 Wylosowano też czwartą część+, przypadającą potomkom Issachara+, według ich rodzin. 18 Granica ich terytorium sięgała po Jizreel+, Kesulot, Szunem+, 19 Chafaraim, Szion, Anacharat, 20 Rabbit, Kiszion, Ebec, 21 Remet, En-Gannim+, En-Chaddę i Bet-Paccec, 22 dalej biegła do Taboru+, Szachacimy i Bet-Szemesz, a jej końcem był Jordan — 16 miast oraz przyległe osady. 23 Takie było dziedzictwo plemienia Issachara, według rodzin tego plemienia+ — miasta oraz przyległe osady.

24 Potem wylosowano piątą część+, przypadającą Aszerytom+, według ich rodzin. 25 A granicą ich terytorium były: Chelkat+, Chali, Beten, Achszaf, 26 Alammelech, Amad i Miszal. W kierunku zachodnim sięgała ona Karmelu+ i Szichor-Libnat, 27 następnie zawracała na wschód do Bet-Dagon, dochodziła do terytorium Zebulona i północnego skraju doliny Jiftach-El, a także do Bet-Emek i Nejelu. Ciągnęła się na lewo od Kabulu 28 i biegła do Ebronu, Rechobu, Chammonu, Kany i aż do Wielkiego Sydonu+. 29 Następnie wracała do Ramy, biegła aż po warowne miasto Tyr+ i dalej do Chosy, a jej końcem było morze w rejonie Achzibu, 30 Ummy, Afeku+ i Rechobu+. W sumie były to 22 miasta i przyległe osady. 31 Takie było dziedzictwo plemienia Aszera, według rodzin tego plemienia+ — miasta oraz przyległe osady.

32 Wylosowano też szóstą część+, przypadającą potomkom Naftalego, według ich rodzin. 33 A granica ich terytorium biegła od Chelefu, od wielkiego drzewa w Caanannim+, przez Adami-Nekeb i Jabneel aż do Lakkum, a jej końcem był Jordan. 34 W kierunku zachodnim skręcała do Aznot-Tabor, stamtąd biegła do Chukkoku, na południu dochodziła do terytorium Zebulona, na zachodzie — do terytorium Aszera, a na wschodzie — do ziemi Judy* nad Jordanem. 35 Warownymi miastami były: Ciddim, Cer, Chammat+, Rakkat, Kinneret, 36 Adama, Rama, Chacor+, 37 Kedesz+, Edrei, En-Chacor, 38 Jireon, Migdal-El, Chorem, Bet-Anat i Bet-Szemesz+ — w sumie 19 miast oraz przyległe osady. 39 Takie było dziedzictwo plemienia Naftalego, według rodzin tego plemienia+ — miasta oraz przyległe osady.

40 Wylosowano też siódmą część+, przypadającą Danitom+, według ich rodzin. 41 Granica ich dziedzictwa przebiegała przez Corę+, Esztaol, Ir-Szemesz, 42 Szaalabbin+, Ajjalon+, Itlę, 43 Elon, Timnę+, Ekron+, 44 Elteke, Gibbeton+, Baalat, 45 Jehud, Bene-Berak, Gat-Rimmon+, 46 Me-Hajjarkon i Rakkon oraz naprzeciw Joppy+. 47 Ale terytorium Danitów było dla nich za małe+. Wyruszyli więc i walczyli przeciw Leszem+, zdobyli je, a jego mieszkańców zabili mieczem. Potem wzięli je na własność i w nim zamieszkali. Nadali mu też nazwę Dan — od imienia Dana, swojego przodka+. 48 Takie było dziedzictwo plemienia Dana, według rodzin tego plemienia — miasta oraz przyległe osady.

49 Tak zakończono podział tej ziemi na poszczególne terytoria, które stały się dziedzictwem Izraelitów. Potem Izraelici dali pośród siebie dziedzictwo Jozuemu, synowi Nuna. 50 Na rozkaz Jehowy dali mu miasto, o które prosił — Timnat-Serach+ w górzystym regionie Efraima. Odbudował je i w nim zamieszkał.

51 Właśnie te terytoria Izraelici otrzymali jako dziedzictwo. Kapłan Eleazar i Jozue, syn Nuna, oraz głowy rodów plemion izraelskich przydzielili im+ je przez losowanie w Szilo+ przed Jehową, u wejścia do namiotu spotkania+. Tak zakończono podział tej ziemi.

20 Potem Jehowa powiedział Jozuemu, 2 żeby polecił Izraelitom: „Wyznaczcie sobie miasta schronienia+, o których mówiłem wam przez Mojżesza — 3 żeby zabójca, który nieumyślnie* kogoś zabije*, mógł tam uciec. Będą wam one służyć za schronienie przed mścicielem krwi+. 4 Zabójca ma uciec do jednego z tych miast+, stanąć przy wejściu do jego bramy+ i przedstawić swoją sprawę tamtejszym starszym. Wtedy oni przyjmą go do miasta, wyznaczą dla niego jakieś miejsce i będzie wśród nich mieszkał. 5 Gdyby go ścigał mściciel krwi, nie wydadzą go w ręce mściciela, bo zabił swojego bliźniego nieumyślnie*, a przedtem nie żywił do niego nienawiści+. 6 Będzie mieszkał w tym mieście, dopóki nie stanie przed zborem na sąd+. I pozostanie tam aż do śmierci urzędującego arcykapłana+. Potem może wrócić do swojego miasta, z którego uciekł, i do swojego domu”+.

7 Status miejsca uświęconego* otrzymały więc: w górzystym regionie Naftalego — Kedesz+ w Galilei; w górzystym regionie Efraima — Szechem+; w górzystym regionie Judy — Kiriat-Arba+, czyli Hebron. 8 A w regionie nadjordańskim, na wschód od Jerycha, wyznaczono: na terytorium plemienia Rubena — Becer+ na pustkowiu, na płaskowyżu; na terytorium plemienia Gada — Ramot+ w Gileadzie; na terytorium plemienia Manassesa — Golan+ w Baszanie+.

9 Właśnie te miasta wyznaczono dla wszystkich Izraelitów i dla cudzoziemców, którzy osiedlili się wśród nich — żeby mógł tam uciec każdy, kto zabił kogoś* nieumyślnie+, i żeby nie zginął z ręki mściciela krwi, dopóki nie stanie przed zborem na sąd+.

21 Wtedy do kapłana Eleazara+ i do Jozuego, syna Nuna, oraz do głów rodów plemion izraelskich podeszli mężczyźni będący głowami rodów lewickich. 2 Było to w Szilo+ w ziemi Kanaan. Mężczyźni ci powiedzieli: „Jehowa polecił przez Mojżesza, żeby dano nam miasta do zamieszkania oraz ich pastwiska dla naszych zwierząt”+. 3 Izraelici więc na polecenie Jehowy dali Lewitom te miasta+ oraz ich pastwiska ze swojego dziedzictwa+.

4 Najpierw wylosowano część dla rodzin Kehatytów+. Lewitom będącym potomkami kapłana Aarona wyznaczono przez losowanie* 13 miast — od plemienia Judy+, plemienia Symeona+ i plemienia Beniamina+.

5 Pozostałym Kehatytom przydzielono* 10 miast — od rodzin z plemienia Efraima+, plemienia Dana oraz połowy plemienia Manassesa+.

6 Gerszonitom+ przydzielono 13 miast — od rodzin z plemienia Issachara, plemienia Aszera, plemienia Naftalego i połowy plemienia Manassesa w Baszanie+.

7 Merarytom+, według ich rodzin, przypadło 12 miast — od plemienia Rubena, plemienia Gada i plemienia Zebulona+.

8 Izraelici dali Lewitom przez losowanie te miasta oraz ich pastwiska zgodnie z poleceniem Jehowy przekazanym przez Mojżesza+.

9 Z plemienia Judy i plemienia Symeona wydzielono następujące miasta+, 10 które przypadły potomkom Aarona — należącym do lewickich rodzin Kehatytów — bo oni otrzymali pierwszy los. 11 Dano im Kiriat-Arbę+, czyli Hebron+, w górzystym regionie Judy, jak również okoliczne pastwiska (Arba był ojcem Anaka). 12 Z kolei ziemie wokół miasta oraz jego osady już wcześniej dano na własność Kalebowi, synowi Jefunnego+.

13 Potomkowie kapłana Aarona otrzymali więc Hebron+ — miasto schronienia dla zabójcy+ — oraz jego pastwiska, a poza tym Libnę+ i jej pastwiska, 14 Jattir+ i jego pastwiska, Esztemoę+ i jej pastwiska, 15 Cholon+ i jego pastwiska, Debir+ i jego pastwiska, 16 Ain+ i jego pastwiska, Juttę+ i jej pastwiska oraz Bet-Szemesz i jego pastwiska — dziewięć miast od tych dwóch plemion.

17 Od plemienia Beniamina otrzymali Gibeon+ i jego pastwiska, Gebę i jej pastwiska+, 18 Anatot+ i jego pastwiska oraz Almon i jego pastwiska — cztery miasta.

19 Tak więc potomkom Aarona, kapłanom, przydzielono w sumie 13 miast razem z ich pastwiskami+.

20 Pozostałe lewickie rodziny Kehatytów otrzymały w losowaniu następujące miasta od plemienia Efraima: 21 Szechem+ — miasto schronienia dla zabójcy+, które było w górzystym regionie Efraima — oraz jego pastwiska, Gezer+ i jego pastwiska, 22 Kibcaim i jego pastwiska oraz Bet-Choron+ i jego pastwiska — cztery miasta.

23 Od plemienia Dana otrzymały Elteke i jego pastwiska, Gibbeton i jego pastwiska, 24 Ajjalon+ i jego pastwiska oraz Gat-Rimmon i jego pastwiska — cztery miasta.

25 Od połowy plemienia Manassesa otrzymały Taanach+ i jego pastwiska oraz Gat-Rimmon i jego pastwiska — dwa miasta.

26 Tak więc pozostałym rodzinom Kehatytów przydzielono w sumie 10 miast razem z ich pastwiskami.

27 Lewickie rodziny Gerszonitów+ otrzymały od połowy plemienia Manassesa Golan+ w Baszanie — miasto schronienia dla zabójcy — oraz jego pastwiska, a także Beeszterę i jej pastwiska — dwa miasta.

28 Od plemienia Issachara+ otrzymały Kiszion i jego pastwiska, Daberat+ i jego pastwiska, 29 Jarmut i jego pastwiska oraz En-Gannim i jego pastwiska — cztery miasta.

30 Od plemienia Aszera+ otrzymały Miszal i jego pastwiska, Abdon i jego pastwiska, 31 Chelkat+ i jego pastwiska oraz Rechob+ i jego pastwiska — cztery miasta.

32 Od plemienia Naftalego otrzymały Kedesz+ w Galilei — miasto schronienia+ dla zabójcy — oraz jego pastwiska, Chammot-Dor i jego pastwiska oraz Kartan i jego pastwiska — trzy miasta.

33 Tak więc Gerszonitom, według ich rodzin, przydzielono w sumie 13 miast razem z ich pastwiskami.

34 Rodziny Merarytów+ — czyli pozostali Lewici — otrzymały od plemienia Zebulona+ Jokneam+ i jego pastwiska, Kartę i jej pastwiska, 35 Dimnę i jej pastwiska oraz Nahalal+ i jego pastwiska — cztery miasta.

36 Od plemienia Rubena otrzymały Becer+ i jego pastwiska, Jahac i jego pastwiska+, 37 Kedemot i jego pastwiska oraz Mefaat i jego pastwiska — cztery miasta.

38 Od plemienia Gada+ otrzymały Ramot w Gileadzie+ — miasto schronienia dla zabójcy — oraz jego pastwiska, Machanaim+ i jego pastwiska, 39 Cheszbon+ i jego pastwiska oraz Jazer+ i jego pastwiska — razem cztery miasta.

40 Tak więc Merarytom, według ich rodzin — pozostałym rodzinom lewickim — przydzielono w sumie 12 miast.

41 Lewici otrzymali ogółem 48 miast razem z ich pastwiskami. Były to miasta wydzielone spośród własności Izraelitów+. 42 Każde z nich było otoczone pastwiskami.

43 Jehowa dał więc Izraelitom całą tę ziemię, tak jak przysiągł ich praojcom+. Wzięli ją na własność i w niej zamieszkali+. 44 Ponadto Jehowa zapewnił im wytchnienie ze wszystkich stron, zgodnie z tym, co przysiągł ich praojcom+. Żaden z ich wrogów nie zdołał im się przeciwstawić+. Jehowa wydał ich wszystkich w ręce Izraelitów+. 45 Nie zawiodła ani jedna dobra obietnica*, którą Jehowa złożył Izraelowi. Wszystkie się spełniły+.

22 Potem Jozue zwołał Rubenitów, Gadytów i połowę plemienia Manassesa 2 i powiedział: „Zrobiliście wszystko, co wam polecił sługa Jehowy Mojżesz+, i byliście posłuszni wszystkiemu, co wam nakazałem+. 3 Przez cały czas aż do dzisiaj+ nie opuściliście swoich braci i spełnialiście polecenie Jehowy, waszego Boga+. 4 Teraz wasz Bóg, Jehowa, zapewnił waszym braciom wytchnienie, tak jak im obiecał+. Możecie więc wrócić do swoich namiotów w ziemi, którą Mojżesz, sługa Jehowy, dał wam na własność po drugiej* stronie Jordanu+. 5 Tylko starannie przestrzegajcie nakazów i Prawa, które dał wam Mojżesz, sługa Jehowy+ — kochajcie swojego Boga, Jehowę+, chodźcie wszystkimi Jego drogami+, przestrzegajcie Jego przykazań+, przylgnijcie do Niego+ i służcie Mu+ całym sercem i całą duszą*”+.

6 Następnie Jozue pobłogosławił ich i odesłał. Poszli więc do swoich namiotów. 7 Wcześniej połowie plemienia Manassesa Mojżesz dał dziedzictwo w Baszanie+. Potem drugiej połowie Manassesytów Jozue przydzielił ziemię pośród ich braci po zachodniej stronie Jordanu+. Kiedy Jozue ich odsyłał, pobłogosławił ich 8 i im powiedział: „Wracajcie do swoich namiotów z wielkim bogactwem, licznymi stadami, srebrem, złotem, miedzią, żelazem i z mnóstwem odzieży+. Zabierzcie swoją część łupu+ zdobytego na wrogach i podzielcie się ze swoimi braćmi”.

9 Rubenici, Gadyci i połowa plemienia Manassesa pozostawili więc w Szilo w ziemi Kanaan innych Izraelitów i wrócili do Gileadu+ — do ziemi, którą otrzymali na własność i w której już wcześniej osiedlili się na rozkaz Jehowy dany za pośrednictwem Mojżesza+. 10 Gdy przybyli w okolice Jordanu w ziemi Kanaan, zbudowali nad rzeką wielki, okazały ołtarz. 11 Później inni Izraelici usłyszeli, jak mówiono+: „Rubenici, Gadyci i połowa plemienia Manassesa zbudowali ołtarz na granicy ziemi Kanaan, w okolicach Jordanu, po stronie należącej do nas”. 12 Na tę wiadomość cały lud Izraela zgromadził się w Szilo+, żeby wyruszyć do walki przeciwko tamtym.

13 Następnie do Gileadu — do Rubenitów, Gadytów i połowy plemienia Manassesa — Izraelici wysłali Pinechasa+, syna kapłana Eleazara, 14 a z nim 10 naczelników, którzy byli głowami rodów wśród tysięcy* Izraela, po jednym naczelniku z każdego plemienia izraelskiego+. 15 Kiedy wszyscy dotarli do Gileadu — do Rubenitów, Gadytów i połowy plemienia Manassesa — odezwali się do nich:

16 „Tak mówi cały lud Jehowy: ‚Co znaczy ten akt niewierności+, której dopuściliście się przeciw Bogu Izraela? Dzisiaj odwróciliście się od Jehowy, bo zbudowaliście sobie ołtarz i podnieśliście bunt przeciw Jehowie+. 17 Czy mało nam jeszcze tego, że zgrzeszyliśmy koło Peoru? Do dziś się z tego nie oczyściliśmy, chociaż na lud Jehowy spadła plaga+. 18 A wy teraz odwracacie się od Jehowy! Jeżeli dzisiaj zbuntujecie się przeciw Jehowie, to jutro On oburzy się na cały lud Izraela+. 19 Jeśli uważacie, że ziemia, którą macie na własność, jest nieczysta, to przeprawcie się do ziemi będącej własnością Jehowy+, gdzie znajduje się przybytek Jehowy+, i zamieszkajcie między nami. Ale nie buntujcie się przeciw Jehowie ani nie róbcie buntowników z nas, budując sobie jakiś ołtarz oprócz ołtarza Jehowy, naszego Boga+. 20 Czy Bóg nie oburzył się na cały lud Izraela, gdy Achan+, syn Zeracha, dopuścił się niewierności w związku z tym, co było przeznaczone na zagładę*?+ I nie tylko on jeden zginął za swój grzech’”+.

21 Na to Rubenici, Gadyci i połowa plemienia Manassesa odpowiedzieli mężczyznom będącym zwierzchnikami tysięcy* Izraela+: 22 „Jehowa to Bóg bogów!* Jehowa to Bóg bogów!+ On wie i Izrael też się dowie. Jeśli zbuntowaliśmy się przeciw Jehowie i dopuściliśmy się niewierności wobec Niego, to niech nas dzisiaj nie oszczędzi. 23 Jeśli zbudowaliśmy sobie ołtarz, żeby odwrócić się od Jehowy i składać na nim całopalenia, ofiary zbożowe* i ofiary współuczestnictwa*, to Jehowa wymierzy nam karę+. 24 Ale tak nie jest. Zrobiliśmy to z innego powodu. Powiedzieliśmy sobie: ‚W przyszłości wasi synowie odezwą się do naszych synów: „Jakie macie prawo wielbić razem z nami Jehowę*, Boga Izraela? 25 Jehowa uczynił Jordan granicą między nami a wami, Rubenici i Gadyci. Nie macie nic wspólnego z Jehową”. I wasi synowie spowodują, że nasi synowie przestaną wielbić* Jehowę’.

26 „Dlatego powiedzieliśmy: ‚Koniecznie zbudujmy ołtarz — nie na całopalenia czy inne ofiary, 27 ale żeby był świadkiem między wami a nami+ i naszymi potomkami*, że będziemy pełnić służbę dla Jehowy, składając całopalenia, ofiary współuczestnictwa i inne ofiary+, tak by wasi synowie nigdy w przyszłości nie powiedzieli naszym synom: „Nie macie nic wspólnego z Jehową”’. 28 I rzekliśmy: ‚A gdyby w przyszłości powiedzieli tak nam i naszym potomkom*, to my odpowiemy: „Spójrzcie na replikę ołtarza Jehowy. Nasi przodkowie wykonali ją nie po to, żebyśmy składali tu całopalenia czy inne ofiary, ale żeby służyła jako świadek między wami a nami”’. 29 Jest dla nas nie do pomyślenia, żebyśmy zbuntowali się przeciw Jehowie i odwrócili się dziś od Jehowy+, budując jakiś ołtarz na całopalenia, ofiary zbożowe i inne ofiary oprócz ołtarza Jehowy, naszego Boga, który jest przed Jego przybytkiem!”+.

30 Kiedy kapłan Pinechas i naczelnicy ludu — mężczyźni będący zwierzchnikami tysięcy* Izraela, którzy z nim byli — usłyszeli wyjaśnienia potomków Rubena, Gada i Manassesa, uznali je za zadowalające+. 31 Pinechas, syn kapłana Eleazara, rzekł więc do potomków Rubena, Gada i Manassesa: „Teraz wiemy, że Jehowa jest pośród nas, bo nie dopuściliście się przeciw Jehowie tej niewierności. I wyzwoliliście Izraelitów z rąk Jehowy”.

32 Wtedy Pinechas, syn kapłana Eleazara, oraz naczelnicy wrócili z Gileadu — od Rubenitów i Gadytów — do Kanaanu i przynieśli wiadomość pozostałym Izraelitom. 33 To sprawozdanie zadowoliło Izraelitów. I zaczęli wysławiać Boga, i już więcej nie mówili, że wyruszą do walki przeciw Rubenitom i Gadytom, żeby spustoszyć zamieszkaną przez nich ziemię.

34 Rubenici i Gadyci nadali więc temu ołtarzowi nazwę*, bo powiedzieli: „Jest on świadkiem między nami, że Jehowa to prawdziwy Bóg”.

23 Minęło wiele dni, odkąd Jehowa dał Izraelitom wytchnienie+ od wszystkich okolicznych wrogów. Jozue, który był już wtedy w podeszłym wieku+, 2 zwołał całego Izraela+, jego starszych, naczelników, sędziów i innych zwierzchników+ i rzekł: „Ja się już zestarzałem, 3 ale sami widzieliście, jak Jehowa, wasz Bóg, postąpił ze względu na was ze wszystkimi tymi narodami, bo to Jehowa, wasz Bóg, walczył za was+. 4 Zobaczcie, waszym plemionom jako dziedzictwo wyznaczyłem przez losowanie*+ ziemię narodów, które jeszcze nie zostały podbite+, jak również ziemię wszystkich narodów, które już wytraciłem+ — od Jordanu do Morza Wielkiego* na zachodzie*. 5 Wasz Bóg, Jehowa, zmuszał je do ucieczki przed wami+ i ze względu na was je wypędził*, i wzięliście ich ziemię na własność, tak jak wam obiecał Jehowa, wasz Bóg+.

6 „Bądźcie bardzo odważni, by przestrzegać wszystkiego, co jest zapisane w księdze Prawa+ Mojżeszowego — nigdy od tego nie odstępujcie ani na prawo, ani na lewo+ 7 i nigdy nie bratajcie się z narodami+, które wśród was pozostają. Nie wolno wam nawet wspominać imion ich bogów+ ani na nich przysięgać. Nigdy nie wolno wam też im służyć ani się im kłaniać+. 8 Macie natomiast lgnąć do swojego Boga, Jehowy+, jak to robiliście do tej pory. 9 Ze względu na was Jehowa na pewno wypędzi wielkie i potężne narody+, bo aż do dzisiaj nikt nie zdołał się wam przeciwstawić+. 10 Zaledwie jeden z was będzie ścigał tysiąc+, bo to Jehowa, wasz Bóg, walczy za was+, tak jak wam obiecał+. 11 Kochajcie więc swojego Boga, Jehowę+, a dzięki temu stale będziecie się mieć na baczności*+.

12 „Ale jeśli się od Niego odwrócicie i przylgniecie do ludzi z narodów, które wśród was pozostały+, i jeśli będziecie zawierać z nimi małżeństwa+ i utrzymywać z nimi bliskie kontakty, 13 to bądźcie pewni, że wasz Bóg, Jehowa, nie będzie już wypędzał* tych narodów+. Staną się dla was pułapką i sidłem oraz biczem na wasze plecy+ i kolcami w waszych oczach, aż wyginiecie z tej wspaniałej ziemi, którą dał wam Jehowa, wasz Bóg.

14 „Ja już wkrótce umrę*, ale dobrze wiecie — całym sercem i całą duszą* — że nie zawiodło ani jedno słowo ze wszystkich dobrych obietnic, które wam złożył wasz Bóg, Jehowa. Wszystkie się spełniły. Ani jedno z nich nie zawiodło+. 15 Jak jednak spełniły się na was wszystkie dobre obietnice, które wam złożył wasz Bóg, Jehowa+, tak też Jehowa sprowadzi na was wszystkie nieszczęścia, które zapowiedział*, i wasz Bóg, Jehowa, wytraci was z tej wspaniałej ziemi, którą wam dał+. 16 Jeśli naruszycie przymierze Jehowy, swojego Boga — przymierze, którego kazał wam się trzymać — i jeśli pójdziecie służyć innym bogom i się im kłaniać, to Jehowa bardzo się na was rozgniewa+ i szybko wyginiecie z tej wspaniałej ziemi, którą wam dał”+.

24 Potem Jozue zgromadził w Szechem wszystkie plemiona Izraela i zwołał jego starszych, naczelników, sędziów i innych zwierzchników+. I stanęli przed prawdziwym Bogiem. 2 Wtedy Jozue przemówił do całego ludu: „Tak mówi Jehowa, Bóg Izraela: ‚Wasi przodkowie+ — w tym Terach, ojciec Abrahama i Nachora — mieszkali dawno temu+ po drugiej stronie Eufratu* i służyli innym bogom+.

3 „‚Po jakimś czasie zabrałem zza Eufratu* waszego praojca Abrahama+ i prowadziłem go po całej ziemi Kanaan, i pomnożyłem jego potomstwo+. Dałem mu Izaaka+, 4 a Izaakowi — Jakuba i Ezawa+. Potem Ezawowi przydzieliłem na własność górę Seir+, a Jakub i jego synowie udali się do Egiptu+. 5 Później wysłałem wam Mojżesza i Aarona+ i uderzyłem Egipt plagami+, po czym was stamtąd wyprowadziłem. 6 Kiedy wyprowadzałem waszych ojców z Egiptu+ i kiedy przyszli nad Morze Czerwone, Egipcjanie aż do morza ścigali ich z rydwanami wojennymi i jeźdźcami+. 7 Wasi ojcowie zaczęli wtedy wołać do Jehowy+. Umieściłem więc ciemny obłok między wami a Egipcjanami i sprawiłem, że zakryło ich morze+. Na własne oczy widzieliście, czego dokonałem w Egipcie+. Potem przez wiele lat* mieszkaliście na pustkowiu+.

8 „‚Stamtąd zaprowadziłem was do ziemi Amorytów, którzy mieszkali po drugiej* stronie Jordanu. I walczyli z wami+, ale ja wydałem ich w wasze ręce i ich wytraciłem, żebyście wzięli ich ziemię na własność+. 9 Później do walki z Izraelem wyruszył król Moabu Balak, syn Cyppora. I wezwał Balaama, syna Beora, żeby was przeklął+. 10 Ale ja nie zamierzałem słuchać Balaama+, dlatego raz po raz was błogosławił+. I wyzwoliłem was z jego rąk+.

11 „‚Potem przeprawiliście się przez Jordan+ i przyszliście do Jerycha+. A władcy* Jerycha oraz Amoryci, Peryzzyci, Kananejczycy, Hetyci, Girgaszyci, Chiwwici i Jebusyci walczyli z wami, ale ja wydałem ich w wasze ręce+. 12 Sprawiłem, że ogarnęła ich bezsilność*, i właśnie to ich zmusiło — tak jak zmusiło dwóch amoryckich królów — do ucieczki przed wami+, a nie wasz miecz ani łuk+. 13 Tak oto dałem wam ziemię, w związku z którą się nie trudziliście, i miasta, których nie budowaliście+, i zamieszkaliście w nich. Jecie z winnic i sadów oliwnych, których nie sadziliście’+.

14 „Dlatego bójcie się Jehowy i służcie Mu, zachowując nieskazitelność i wierność*+. Usuńcie bogów, którym służyli wasi przodkowie po drugiej stronie Eufratu* i w Egipcie+, a służcie Jehowie. 15 A jeśli się wam wydaje, że źle jest służyć Jehowie, to wybierzcie sobie dzisiaj, komu będziecie służyć+: czy bogom, którym służyli wasi przodkowie po drugiej stronie Eufratu*+, czy bogom Amorytów, w których ziemi mieszkacie+. Ale ja i mój dom będziemy służyć Jehowie”.

16 Wtedy lud odpowiedział: „Jest nie do pomyślenia, żebyśmy porzucili Jehowę i służyli innym bogom. 17 To Jehowa, nasz Bóg, wyprowadził nas i naszych ojców z ziemi egipskiej+, z domu niewoli+, i na naszych oczach dokonał wielkich cudów*+. Strzegł nas przez całą drogę, którą szliśmy, ochraniał nas wśród wszystkich ludów, przez których ziemie przechodziliśmy+. 18 Jehowa wypędził Amorytów i wszystkie inne ludy, które mieszkały w tej ziemi przed nami. Dlatego my też będziemy służyć Jehowie, bo jest naszym Bogiem”.

19 Na to Jozue rzekł do ludu: „Czy naprawdę będziecie w stanie służyć Jehowie? Przecież jest On Bogiem świętym+, Bogiem, który wymaga wyłącznego oddania+. Nie przebaczy waszych wykroczeń* ani waszych grzechów+. 20 Jeśli porzucicie Jehowę i będziecie służyć cudzoziemskim bogom, to On też zwróci się przeciwko wam i was wytraci, chociaż wcześniej wyświadczał wam dobro”+.

21 A lud odpowiedział Jozuemu: „Tak się nie stanie. Będziemy służyć Jehowie!”+. 22 Na to Jozue rzekł do ludu: „Jesteście przeciwko sobie świadkami, że sami postanowiliście służyć Jehowie”+. Wtedy lud odrzekł: „Jesteśmy świadkami”.

23 „W takim razie usuńcie spośród siebie cudzoziemskich bogów i zwróćcie swoje serca ku Jehowie, Bogu Izraela”. 24 Wtedy lud powiedział do Jozuego: „Będziemy służyć swojemu Bogu, Jehowie, i będziemy Mu posłuszni!”.

25 Tego dnia Jozue zawarł więc z Izraelitami przymierze i w Szechem nadał ich słowom rangę przepisu i zarządzenia. 26 Następnie zapisał te słowa w księdze Prawa Bożego+, po czym wziął wielki kamień+ i ustawił go pod okazałym drzewem przy sanktuarium Jehowy.

27 I przemówił do całego ludu: „Ten kamień będzie służył za świadka przeciwko nam+, bo słyszał wszystko, co Jehowa nam powiedział, i będzie służył za świadka przeciwko wam, żebyście się nie wyparli swojego Boga”. 28 Później Jozue odesłał wszystkich, każdego do jego dziedzictwa+.

29 Po tych wydarzeniach Jozue, syn Nuna, sługa Jehowy, umarł w wieku 110 lat+. 30 Pochowano go na terytorium jego dziedzictwa, w Timnat-Serach+ w górzystym regionie Efraima, na północ od góry Gaasz. 31 Izrael służył Jehowie przez cały okres życia Jozuego i starszych ludu, którzy przeżyli Jozuego i widzieli wszystko, czego Jehowa dokonał dla Izraela+.

32 Kości Józefa+, które Izraelici zabrali z Egiptu, pochowano w Szechem, na polu, które Jakub kupił kiedyś od synów Chamora+, ojca Szechema, za 100 kesitów*+. Stało się ono dziedzictwem synów Józefa+.

33 Umarł też syn Aarona Eleazar+. Pochowano go więc na wzgórzu jego syna — Wzgórzu Pinechasa+ — które dano Pinechasowi w górzystym regionie Efraima.