Antiochia Syryjska — ośrodek działalności pierwszych chrześcijan

Antiochia była stolicą rzymskiej prowincji Syria. W I w. n.e. była też trzecim co do wielkości miastem w całym imperium, po Rzymie i Aleksandrii. Leżała na wsch. brzegu rzeki Orontes (1) i pierwotnie obejmowała także wyspę (2). Jakieś 32 km od miasta, u ujścia Orontesu, znajdował się port Seleucja. Antiochia mogła się poszczycić jednym z największych w tamtym czasie hipodromów (3), gdzie odbywały się wyścigi koni i rydwanów. Była też znana ze swojej imponującej ulicy kolumnowej (4), którą Herod Wielki kazał wyłożyć marmurem. Później cesarz Tyberiusz wzbogacił ją o zadaszone kolumnady, mozaiki i posągi. W tym wielokulturowym mieście istniała duża społeczność żydowska (5). Wielu jej członków przyjęło chrystianizm. To właśnie w Antiochii uczniów Jezusa po raz pierwszy nazwano chrześcijanami (Dz 11:26). Z czasem dołączyło do nich również wielu nie-Żydów. Około 49 r. n.e. wyłoniła się kwestia obrzezania, więc wysłano delegację (m.in. Pawła i Barnabasa) do ciała kierowniczego w Jerozolimie, żeby uzyskać wskazówki w tej sprawie (Dz 15:1, 2, 30). Z Antiochii apostoł Paweł wyruszał we wszystkie trzy podróże misjonarskie (Dz 13:1-3; 15:35, 40, 41; 18:22, 23). Wstawka na mapie pokazuje, gdzie na przestrzeni wieków stały mury miejskie.