„Ogrom ludzkiej niewiedzy”

Zdaniem znanego naukowca, biologa i doktora medycyny Lewisa Thomasa człowiek powinien żywić większy podziw dla świata, który go otacza. Według czasopisma „Smithsonian”, wydawanego przez Muzeum Narodowe Stanów Zjednoczonych, publikacje Thomasa ujawniają, „jak mało my, ludzie, wiemy o świecie. Uczony ów przypomina, że zasoby wiedzy ludzkiej są niczym w porównaniu z ogromem ludzkiej niewiedzy”.

W wywiadzie udzielonym reporterowi czasopisma „Smithsonian” dr Thomas zwrócił uwagę na fakt, że „obecnie prawa natury kryją dla nas o wiele więcej zagadek niż sto lat temu”. Zilustrował to następująco: „Lord Kelvin, czołowa postać w fizyce na przełomie XIX i XX wieku, oświadczył, że fizyka jest nauką skończoną i że gdyby był młody, nie zostałby fizykiem, ponieważ w tej dziedzinie nie ma już nic więcej do zrobienia z wyjątkiem uporządkowania kilku spraw. Potem jednak sformułowano teorię kwantów, teorię względności, mechanikę kwantową i całą resztę.

„Podejrzewam, że będzie to proces nieskończony, gdyż jesteśmy gatunkiem odczuwającym ciągły głód wiedzy, wciąż badającym, szukającym i usiłującym wszystko zrozumieć. Nigdy nie zdołamy wszystkiego dociec. Nie wyobrażam sobie takiej chwili, w której każdy mógłby odetchnąć z ulgą i powiedzieć: ‛No, nareszcie wszystko rozumiemy’. Dla nas jest to nieosiągalne. (...) Potrafimy dziś badać naturę o wiele gruntowniej niż kiedykolwiek przedtem. Ale zamiast rozumieć ją coraz łatwiej i lepiej, jest nam coraz trudniej ją pojąć”.

Timothy Ferris, który przeprowadzał ten wywiad z ramienia redakcji czasopisma „Smithsonian”, przypomniał następnie, jak zdaniem dra Thomasa ludzie powinni reagować na otaczające ich cuda. „Mówiąc o embriologii, o rozwoju mózgu z czegoś, co było pojedynczą komórką embrionalną, kiedyś napisał pan: ‛Ludzie powinni chodzić przez cały dzień, od rana do wieczora, i z bezgranicznym podziwem rozmawiać ze sobą nawzajem wyłącznie o tej komórce’”. A czy ten podziw i te rozmowy nie powinny dotyczyć również Tego, kto zaprojektował tak cudowną komórkę? (Kwiecień, 1980, s. 127-142).