GIERMEK

Wojskowy sługa, który królowi lub innemu wodzowi nosił zbroję i oręż, spełniał jego rozkazy i był przy nim, gdy ten znajdował się w niebezpieczeństwie. Słowo „giermek” jest tłumaczeniem hebrajskiego wyrażenia noséʼ kelím, które dosłownie znaczy „niosący zbroję lub broń” (1Sm 14:6; por. 1Sm 14:1). Giermek znamienitego wojownika mógł dobijać zranionych przez niego przeciwników (1Sm 14:13). Giermków wybierano spośród dzielnych żołnierzy i niektórzy z nich najwyraźniej byli bardzo oddani swym dowódcom (1Sm 14:6, 7; 31:5).

Śmiertelnie ranny Abimelech kazał słudze noszącemu jego broń zadać mu ostatni cios, żeby nie mówiono: „Zabiła go kobieta” (Sdz 9:52-54). Dawid przez jakiś czas usługiwał jako giermek królowi Saulowi (1Sm 16:21); późniejszy giermek Saula nie chciał dobić umierającego króla, a potem za jego przykładem popełnił samobójstwo (1Sm 31:3-6). Swoich giermków mieli również Jonatan i Joab (1Sm 14:6-14; 2Sm 18:15; 23:37; 1Kn 11:39) oraz najwybitniejsi wojownicy innych starożytnych narodów, np. filistyński olbrzym Goliat (1Sm 17:7, 41).