KELUB

(„kosz; klatka”).

1. Potomek Judy; brat Szuchy i ojciec Mechira (1Kn 4:1, 11). Forma „Kelub” opiera się na tekście masoreckim i występuje w większości przekładów (Bp, BT, Bw, NŚ; w Bg „Chelub”). Jednakże grecka Septuaginta, syryjska Peszitta oraz łacińska Wulgata (wyd. klementyńskie) oddają to imię przez „Kaleb” i w takiej postaci występuje ono w tłumaczeniu Wujka.

2. Ojciec Ezriego, nadzorcy pracowników rolnych w czasach króla Dawida (1Kn 27:26).