EGLON

(„cielak”).

1. Król Moabu, który w czasach sędziów przez 18 lat uciskał Izraelitów, „czynili bowiem to, co złe w oczach Jehowy” (Sdz 3:12-25). Pod jego przywództwem Moabici, Ammonici i Amalekici dokonali wspólnego najazdu na Izrael. Eglona zgładził leworęczny Ehud, który po złożeniu zwyczajowej daniny powiedział: „Mam dla ciebie, królu, poufną wiadomość”. Eglon, przebywający w zaciszu chłodnej komnaty na dachu swego pałacu, odprawił sług i podniósł się z tronu, aby usłyszeć „słowo od Boga”. Wtedy Ehud zatopił w otyłym brzuchu Eglona miecz o dwóch ostrzach, „a za ostrzem weszła też rękojeść (...) i zaczął wychodzić kał”. Adam Clarke w swym komentarzu do Sędziów 3:22 powiedział: „Albo przez ranę wyszła treść jelit, albo wypróżnił się w sposób naturalny ze strachu i bólu”.

2. Królewskie miasto kananejskie, którego władca przyłączył się do wyprawy przeciw Gibeonowi, gdy ten zawarł pokój z Jozuem i Izraelem. Jozue uśmiercił pięciu sprzymierzonych królów i zawiesił ich na palach, a później zdobył Eglon, wydając jego mieszkańców na zagładę (Joz 10:1-5, 22-27, 34, 35; 12:12). Samo miasto włączono potem do terytorium plemienia Judy (Joz 15:39). Jak się przypuszcza, Eglon to dzisiejsze Tall al-Hasi, leżące ok. 25 km na wsch. pn. wsch. od Gazy i ok. 11 km na zach. od Lachisz, a więc blisko równin filistyńskich. Jednakże starożytna nazwa zachowała się w położonych kilka kilometrów dalej ruinach Chirbat ʽAdżlan.