Czasy Dawida

DAWID, syn Jessego, był wybitnym muzykiem, poetą, wojownikiem i mężem stanu. Jednakże znacząca rola, jaką odgrywa w Piśmie Świętym, wynika głównie z jego więzi z Bogiem. Jehowa nazwał go „mężem według swego serca” (1Sm 13:14; Dz 13:22).

Bóg wybrał Dawida na przyszłego króla Izraela, gdy ten był jeszcze młodym pasterzem. Wkrótce potem dzięki całkowitemu poleganiu na Jehowie Dawid odważnie zmierzył się z filistyńskim olbrzymem Goliatem i go zabił. Tymczasem król Saul zaczął zazdrościć Dawidowi rosnącej popularności i Dawid musiał się przed nim ukrywać. W tym trudnym okresie skomponował wiele płynących z serca psalmów, które do dziś niosą pociechę czytelnikom Biblii.

W końcu Dawid został królem i uczestniczył w historycznych wydarzeniach w dziejach narodu izraelskiego, takich jak: powiększenie terytorium Izraela do obiecanych granic; sprowadzenie do Jerozolimy Arki Przymierza; sporządzenie planów wspaniałej świątyni Jehowy. Ogromne znaczenie miało też przymierze, na mocy którego Bóg obiecał Dawidowi, że pewien władca z jego dynastii będzie panował bez końca (2Sm 7:12-16). Obietnica ta dotyczyła ogólnoświatowych rządów Jezusa Chrystusa (Łk 1:32; Rz 1:3).