JADDUA

(od rdzenia oznaczającego: „znać; wiedzieć”).

1. Jeden z naczelników Izraela; jego potomek, jeśli nie on sam, potwierdził pieczęcią przysięgę wierności za czasów namiestnika Nehemiasza (Neh 10:1, 14, 21).

2. Ostatni wymieniony w Pismach Hebrajskich członek arcykapłańskiego rodu Aarona. Jaddua był potomkiem Jeszui w piątym pokoleniu, być może więc żył w czasach „królowania Dariusza Persa” (Neh 12:10, 11, 22; zob. DARIUSZ 3).