MERATAIM

(prawdopodobnie: „podwójny bunt”).

Nazwa odnosząca się do Babilonu, ewentualnie do części terytorium Babilonii (Jer 50:21, 23, 24; zob. przyp. w Bp). Może nawiązywać do wyrażenia nar marratu z babilońskich inskrypcji, uważanego za określenie miejsca nad Zatoką Perską, gdzie wpadają do niej Tygrys i Eufrat. Najwyraźniej chodzi tu o grę słów z wykorzystaniem hebrajskiego czasownika maráh („być buntowniczym”). Nazwa Merataim, wyprowadzona ze słowa maráh, jest formą liczby podwójnej i przypuszczalnie miała wskazywać na wielką buntowniczość Babilonu. Od czasów swego założyciela, Nimroda, Babilon występował przeciw Jehowie (Rdz 10:8-10).