Pytania czytelników

● Co Jezus miał na myśli, gdy wyrzekł słowa zapisane w Jana 3:13: „A nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn człowieczy”? Czy z tej racji, że w owym czasie był jeszcze na ziemi, nie odwołuje się on tu do wypadków z okresu swojej przedludzkiej egzystencji, kiedy to jako „Słowo” Boże pojawiał się w roli niebiańskiego przedstawiciela Boga i znowu powracał do nieba?

Nie, zapisek w Jana 3:13 nie odnosi się do przedludzkiej działalności Jezusa jako „Słowo” Boga. W celu zrozumienia tego musimy wziąć pod uwagę, w jakim związku myślowym padła ta wypowiedź. Jezus zstąpił był z nieba i urodził się jako człowiek, lecz gdy mówił te słowa, nie wstąpił jeszcze z powrotem do nieba; to miało się stać dopiero czterdziestego dnia po zmartwychwstaniu.

Proszę zauważyć, że Jana 3:13 rozpoczyna się w „Biblii Gdańskiej” spójnikiem „a”, albo jak podaje „Przekład Nowego Świata” słowem „ponadto”, wobec czego słowa te łączą się z poprzedzającymi w jedną całość. Jezus rozmawiał wówczas z Nikodemem, naczelnikiem żydowskim, który przyszedł do niego w nocy; wyjaśniał mu właśnie wymagania, jakim trzeba sprostać, aby się dostać do Królestwa Bożego. Chociaż Nikodem był nauczycielem ludu, trudno mu było pojąć, jak można się na nowo narodzić, aby wstąpić do Królestwa niebiańskiego. Dlatego Jezus odpowiedział mu: „Tyś jest nauczycielem w Izraelu, i tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, iż co wiemy, mówimy, i cośmy widzieli, świadczymy, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli nie wierzycie, gdym wam o ziemskich rzeczach powiedział, jakże uwierzycie, gdy wam powiem o niebiańskich? I nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn człowieczy.” (Jana 3:10-13, NT) Innymi słowy Jezus powiedział Nikodemowi, że on, który od początku stworzenia mieszkał u swego Ojca w niebie, zstąpił z nieba i dlatego może go pouczyć o sprawach niebiańskich, ale jeśli Nikodem nie przyjmie tych pouczeń, to nie ma już innej możliwości zdobycia potrzebnych wiadomości, ponieważ jeszcze nigdy żaden człowiek nie wstąpił do nieba po te wiadomości i nie zstąpił z nimi z powrotem. Jezus nie mówił tu o tym, że już dawniej wstępował do nieba.

W „Biblii Gdańskiej” na końcu omawianego wersetu występują jeszcze słowa „który jest w niebie”. Jednak Jezus nie znajdował się wówczas w niebie, tylko na ziemi, i rozmawiał z Nikodemem. Dlatego też w angielskim przekładzie Ferrara Fentona zaznaczono w uwadze marginesowej, że „najpoważniejsze i najstarsze autorytety” opuszczają te słowa. Z tego powodu nie występują one w takich tłumaczeniach angielskich jak: „New World Translation” (Przekład Nowego Świata), „The Emphatic Diaglott”, „An American Translation” i innych, a w polskim przekładzie ks. Kowalskiego słowa te są ujęte w klamry.

● „Nowy Testament” (w nowszym wydaniu Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego) podaje w Objawieniu 13:1: „I stanąłem na piasku morskim, i widziałem dzikie zwierzę występujące z morza.” (Zobacz także w „Biblii Gdańskiej” Obj. 12:18 i 13:1) Jednakże według „Przekładu Nowego Świata” nad brzegiem morza nie stał apostoł Jan, lecz czytamy tam: „I przystanął [tzn. smok] na piasku morskim. I widziałem dzikiego zwierza występującego z morza.” Dlaczego ta różnica?

„Przekład Nowego Świata” oddaje Objawienie 13:1 słowami: „I przystanął [smok] na piasku morskim”, ponieważ opiera się on — jak to podano w przedmowie — na greckim tekście Westcotta i Horta, który uchodzi za jeden z najlepiej opracowanych greckich tekstów oryginalnych. W tym tekście występuje zaimek osobowy „on”, który odnosi się do smoka wyrzuconego z nieba, o czym mowa w rozdziale 12, a nie zaimek „ja”, który odnosiłby się do apostoła Jana. Nawet w najstarszych rękopisach greckich, jak i w jeszcze starszym papirusie Nr P-47, który pochodzi z trzeciego wieku po Chr., czytamy „on”.

Inne nowoczesne przekłady również ujmują sprawę w ten sposób, że nie apostoł Jan stanął na brzegu morskim, lecz smok. Tak na przykład angielskie tłumaczenie „Revised Standard Version” podaje: „I stanął na piasku morskim”, dołączając te słowa jako wiersz 18 do rozdziału 12. Przekład polski znany jako „Biblia Gdańska” też dołącza ten urywek do rozdziału 12, podając jednak mylnie „stanąłem”, co odnosiłoby się do apostoła Jana. Nowy katolicki przekład ks. Kowalskiego podaje w 12 rozdziale a wierszu 18: „I stanął na wybrzeżu morskim”, a tłumaczenie ks. Dąbrowskiego też brzmi w tym miejscu: „I stanął na piasku morskim”.