„Odpuszczone są grzechy twoje”

Artykuł przewidziany specjalnie dla rodziców do przeczytania z dziećmi

KIEDY zrobisz, co się należało, na pewno czujesz się zadowolony, nieprawda? Wiesz, że przez to sprawiasz radość ojcu i matce, a także Jehowie Bogu. Ale pomimo usilnych starań przecież czasami robimy coś nie tak, jak trzeba. Kiedy uczynimy coś, o czym Bóg powiedział, że to jest złe, wtedy popełniamy grzech.

Wielki Nauczyciel, Jezus Chrystus, wykazał, że grzech się odbija niekorzystnie na nas wszystkich. Uczynił to przy pewnej niecodziennej okazji, gdy dokonał jeden ze swych zdumiewających czynów, czyli po prostu cudów. Opowiem ci o tym.

Jezus akurat się zatrzymał w pewnym miasteczku blisko Morza Galilejskiego. Przybyły tam od razu niezliczone zastępy ludzi, pragnących go zobaczyć. Przyszło tak dużo ludzi, że w domu, w którym się znajdował, nie było już miejsca i nikt więcej nie mógł się dostać do środka. Nikt nie mógł się nawet przybliżyć do drzwi.

Nadchodziło jednak coraz więcej osób. Pewni ludzie przynieśli człowieka bardzo chorego. Był on całkiem sparaliżowany. Czterech mężczyzn musiało go dźwigać na specjalnym łożu w rodzaju dzisiejszych noszy, ponieważ nie mógł chodzić.

Czy wiesz, dlaczego chcieli dostarczyć tego chorego do Jezusa? Wierzyli, że Jezus może mu pomóc. Byli przekonani, iż Jezus potrafi go wyleczyć z choroby, która go dręczyła.

Tymczasem przy tak wielkiej ciżbie w domu trudno się było docisnąć z tym sparaliżowanym człowiekiem do Jezusa. Ludzie, którzy go nieśli, znaleźli jednak sposób. Wspięli się po prostu na dach, a był on zupełnie płaski. W dachu zrobili dużą dziurę. Potem przez tę dziurę spuścili na łożu chorego człowieka do środka. Jaką silną wiarę musieli mieć ci ludzie!

Wszyscy zebrani w domu byli zaskoczeni, kiedy zobaczyli, co się dzieje. Pomiędzy nimi opadł leżący na łożu sparaliżowany mężczyzna. Czy z tego powodu Jezus się rozgniewał na ludzi, którzy go przytransportowali? Bynajmniej! Ucieszył się, widząc ich wiarę. Powiedział do porażonego paraliżem: „Odpuszczone są grzechy twoje”.

Niektórzy z obecnych wszakże byli zdania, iż Jezus nie ma prawa tak mówić. Nie przypuszczali, by mógł odpuszczać, czyli przebaczać grzechy. Aby więc dowieść, że naprawdę leży to w jego mocy, Jezus powiedział do paralityka: „Wstań, weź łoże swoje i idź do domu swego”.

Z chwilą, gdy Jezus wypowiedział te słowa, chory mężczyzna wyzdrowiał! Nie był już sparaliżowany. Nie potrzebował więcej, by go inni nosili. Wstał i chodził o własnych siłach.

Ludzie, którzy widzieli ten cud, byli naprawdę zdumieni. Nigdy jeszcze w całym swoim życiu nie oglądali czegoś tak wspaniałego. Zaczęli wychwalać Jehowę za to, że dał im wielkiego Nauczyciela, który nawet potrafi wyleczyć ludzi z chorób. — Marka 2:1-12.

Czego się możemy nauczyć z tego cudu? Dowiadujemy się tutaj, że Jezus posiadał moc odpuszczania grzechów i uzdrawiania chorych. Ale się uczymy jeszcze czegoś innego, mianowicie tego, że ludzie chorują z powodu swej grzeszności.

Czy już chorowałeś kiedyś? Jeżeli każdy z nas może zachorować, czy to znaczy, że wszyscy jesteśmy grzesznikami? Tak, Biblia mówi, że wszyscy urodziliśmy się w grzechu.

Czy rozumiesz, co to znaczy być urodzonym w grzechu? Oznacza to, że wszyscy się urodziliśmy niedoskonałymi. Każdy z nas czasami popełnia coś złego, chociaż chciałby inaczej. Jesteśmy takimi, ponieważ pierwsza para ludzka: Adam i Ewa, nie byli posłuszni Bogu. Zgrzeszyli, gdy przekroczyli prawo Boże. A my wszyscy przejęliśmy grzech po Adamie.

Czy pojmujesz, w jaki sposób grzech przeszedł na nas z Adama? Postaram się wyjaśnić ci tę sprawę tak, żebyś ją łatwo zrozumiał. Może kiedyś już robiłeś foremką babki piaskowe. Jakie będą wychodziły babki, jeśli foremkę w którymś miejscu trochę wgnieciesz? No, jak myślisz? Takie samo wgłębienie ukaże się na wszystkich babkach zrobionych tą foremką, nieprawdaż?

Adam był właśnie podobny do takiej foremki. Kiedy przekroczył prawo Boże, stał się niedoskonały, otrzymał jak gdyby wgniecenie, czyli piętno błędu. Jakimi więc miały być jego dzieci? Wszystkie jego dzieci mogły tylko otrzymać ten sam błąd: niedoskonałość.

Większość dzieci się nie rodzi z dużymi ułomnościami, widocznymi na pierwszy rzut oka. Nie są pozbawione ręki, nie mają dziury w boku. Ale ich niedoskonałość jest wystarczająco duża, by zachorowały, a po pewnym czasie muszą umrzeć.

Oczywiście niektóre osoby chorują częściej aniżeli inne. Dlaczego tak się dzieje? Czy dlatego, że urodziły się bardziej grzeszne? Nie, każdy rodzi się z takim samym rodzajem grzechu. Wszyscy rodzimy się niedoskonali. Dlatego każdy z nas wcześniej czy później może zachorować. Nawet ludzie, którzy się starają być posłuszni wszystkim prawom Bożym i nie czynią nic naprawdę złego, mimo wszystko podlegają chorobom.

Dlaczego więc jedni chorują częściej od drugich? Przyczyn jest wiele. Bywa na przykład, że nie mają pod dostatkiem jedzenia. A może też przyjmują nieodpowiednie pożywienie. Może zjadają za dużo ciastek i cukierków.

Inna przyczyna może tkwić w tym, że przesiadują do późnej nocy i potem mają za mało snu. A może również nie ubierają się dość ciepło, kiedy wychodzą na zimno. Zatem jest wiele przyczyn, dla których jedni ludzie chorują częściej niż drudzy.

Czy nadejdzie kiedyś taki czas, że nie będziemy więcej chorować? Czy kiedyś zostaniemy uwolnieni od grzechu? Przypomnijmy sobie, co Jezus uczynił tamtemu sparaliżowanemu człowiekowi. Odpuścił mu grzechy i uzdrowił go. W ten sposób Jezus pokazał, co zamierza uczynić w jeszcze pełniejszej mierze dla wszystkich tych, którzy się usilnie starają postępować właściwie.

Jeżeli dowiedziemy, że nie lubimy grzechu i nienawidzimy zła, to Jezus nas uzdrowi. Usunie niedoskonałość, która w nas teraz tkwi. Uczyni to dla nas już w niedalekiej przyszłości poprzez Królestwo Boże.

Grzech nie będzie zdjęty z nas od razu. Będzie on wypierany przez dłuższy czas. Ale gdy w końcu zostaniemy uwolnieni od grzechu, nigdy już nie zachorujemy. Wszyscy będziemy mieli doskonałe zdrowie. Co za wspaniałe błogosławieństwa są przed nami!