‛Odprawianie święta przaśnego chleba’

Pismo Święte kładzie nacisk na konieczność utrzymywania zboru chrześcijańskiego w czystości. Należy go chronić od wpływu zepsucia. W Pierwszym Liście do Koryntian apostoł Paweł radzi: „Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. Tak przeto odprawiajmy święto nasze nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz — przaśnego chleba czystości i prawdy”. — 1 Kor. 5:7, 8.

W myśl postanowień Prawa Mojżeszowego ofiarę paschalną składano co roku, a potem następowało siedmiodniowe święto przaśników. Jezus Chrystus jednak ofiarował samego siebie raz na zawsze (Hebr. 9:25-28). Dlatego całe życie chrześcijanina powinno być niejako ustawicznym świętem przaśnego chleba, wolnym od wszelkiej złości i przewrotności. Członkowie zboru chrześcijańskiego powinni być gotowi, aby indywidualnie i zbiorowo zachowywać czystość, a w tym celu usuwać wszystko, co wywiera zgubny wpływ na wiarę i zasady moralne.