Problem starzenia się

W ostatnich kilkudziesięciu latach wzrosła w szeregu krajów przeciętna długość życia ludzkiego. Ktoś mógłby na tej podstawie dojść do wniosku, że ludzie żyją teraz dłużej, gdyż lepiej się odżywiają, mają lepszą opiekę zdrowotną i korzystają z różnych zdobyczy współczesnej nauki.

Jednakże w angielskim czasopiśmie „Economist” nadmieniono: „Prawie wszystkie osiągnięcia są rezultatem udanej walki z przedwczesną śmiercią. Przeciętna wieku zwiększyła się, ponieważ mniej ludzi umiera młodo, a nie dlatego, że najstarsi żyją dłużej. Co prawda dla nowo narodzonych prawdopodobna długość życia gwałtownie wzrosła (wskutek mniejszej liczby przedwczesnych zgonów), ale już w grupie czterdziestolatków zmiany były stosunkowo niewielkie. Ludzie 75-letni w ogóle chyba nie mogą liczyć na więcej niż dawniej”.

Naukowcy nie mogą zrozumieć, dlaczego następuje proces starzenia się, skoro teoretycznie komórki ciała mogą się stale rozmnażać przez podział. Bakterie nie starzeją się i nie obumierają w sposób naturalny, ponieważ te jednokomórkowe organizmy bezustannie się dzielą i mnożą. Natomiast komórki ludzkie zamierają. Niektórzy sądzą, że proces starzenia się i śmierci jest u człowieka po prostu „zaprogramowany” w mechanizmie dziedziczenia, ponieważ w trakcie doświadczeń laboratoryjnych wyizolowano komórki ludzkie i dostarczano im wszelkich niezbędnych składników odżywczych, a jednak starzały się i umierały. Komórki osób młodszych żyły dłużej niż komórki osób starszych, lecz w końcu procesy życiowe również w nich ustawały.

Uczeni, którzy wierzą w ewolucję, nie chcą uznać, że człowiek starzeje się i umiera, ponieważ odziedziczył to po swoich pierwszych rodzicach, którzy zbuntowali się przeciw Bogu (Rzym. 5:12). Dopiero nowy porządek Boży odwróci ten proces zmierzania ku śmierci (Obj. 21:4).