Dawcy korzystają

„W czasach św. Łukasza nie znano testów mierzących stres ani nie robiono EKG, a jednak dzisiejsza medycyna potwierdza to, co napisał [przytaczając w Dziejach Apostolskich 20:35 wypowiedź Jezusa]: ‛Z dawania wynika większe błogosławieństwo aniżeli z brania’”. Tak oświadczyła Denise Foley w czasopiśmie „Prevention”. „Zawsze wiedziano”, czytamy tam dalej, „że ludzie usposobieni życzliwie są szczęśliwsi, ale teraz lekarze twierdzą, iż takie osoby są również zdrowsze i dłużej żyją”.

Dlaczego tak się dzieje? Jedna przyczyna polega na tym, że wielkoduszne dzielenie się z drugimi skutecznie rozładowuje napięcia sprzyjające powstawaniu wielu schorzeń, między innymi nadciśnienia i choroby wieńcowej. Ponadto badania wykazały, że do podstawowych przyczyn przedwczesnej śmierci trzeba zaliczyć osamotnienie. „Nakaz miłowania bliźniego jak siebie samego nie ma jedynie znaczenia moralnego”, powiada dr James Lynch ze szkoły medycznej stanowego Uniwersytetu Maryland. „Dyktują go prawa fizjologii. Opiekowanie się drugim jest potrzebą biologiczną. Jedna z korzyści płynących z opieki nad innymi polega na tym, że człowiek nie czuje się wtedy osamotniony. A im ściślej jest związany z życiem, tym czuje się zdrowszy”. Specjaliści zaznaczają jednak, że takie korzyści można odnosić tylko wtedy, gdy się daje naprawdę ze szczerego serca, a nie po to, by otrzymać coś w zamian albo by spełnić obowiązek.

Taka szczodrość nie tylko przynosi namacalne korzyści, lecz także zjednuje uznanie u Boga. „Bóg miłuje dawcę ochoczego”, czytamy w Liście 2 do Koryntian 9:7. Z kolei Król Jezus Chrystus mówi do ludzi przejawiających taką szczerą troskę o jego „braci”: „Chodźcie, (...) odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata” (Mat. 25:34-40). I właśnie takie szczere, serdeczne interesowanie się pomyślnością bliźnich pobudza Świadków Jehowy do głoszenia „dobrej nowiny” o Królestwie Bożym (Mat. 24:14).