Piękno, które nie przemija

„PIĘKNO ginie, piękno przemija” — zauważył poeta Walter De la Mare. Z pewnością można tak powiedzieć o urzekających kwiatach kaktusa, widocznych na zdjęciu. Ich przepyszna uroda szybko gaśnie.

Chrześcijański uczeń Jakub napisał: „Bogaty (...) przeminie niby kwiat polny. Wzeszło bowiem palące słońce i wysuszyło łąkę, kwiat jej opadł, a piękny jej wygląd zginął. Tak też bogaty przeminie w swoich poczynaniach” (Jakuba 1:10, 11, BT).

W tym niepewnym świecie bogactwo rzeczywiście można stracić z dnia na dzień. Ponadto zamożnego spotyka ten sam los, co wszystkich — ‛żyje krótko, jak kwiat’ (Joba 14:1, 2). Jezus opowiedział niegdyś przypowieść o człowieku, który skrzętnie gromadził majątek, by móc potem odpoczywać i się bawić. Ale gdy myślał, że ma już to, co niezbędne do takiego beztroskiego życia — wtedy umarł. Jezus ostrzegł: „Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem” (Łukasza 12:16-21, BT).

„Bogaty przed Bogiem”. Co Jezus przez to rozumiał? Otóż mówił o kimś, kto ma „skarby w niebie” — dobre imię u Boga. Tego rodzaju bogactwo może nigdy nie ulec zniszczeniu (Mateusza 6:20; Hebrajczyków 6:10). A człowiek nie przypomina wtedy marniejącego kwiecia. W Biblii przyrównano go do drzewa, którego liść nie więdnie. Możemy też być pewni, że „wszystko, co uczyni, powiedzie się” (Psalm 1:1-3, 6).