Autentyczność Ewangelii

W OKSFORDZKIM Magdalen College w Anglii od roku 1901 przechowuje się trzy niewielkie fragmenty rękopisu Ewangelii według Mateusza, opatrzone symbolem P⁶⁴. Przez pewien czas uczeni uważali, iż pochodzą one z końca II wieku n.e.

Ostatnio znawca papirusów Carsten P. Thiede z Paderborn w Niemczech przeprowadził dokładne badania manuskryptu P⁶⁴, zawierającego urywki dziesięciu wersetów z 26 rozdziału Ewangelii według Mateusza. Czego się dowiedział? W piśmie Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik Thiede napisał, iż fragmenty z Oksfordu to „część kodeksu chrześcijańskiego z I wieku, prawdopodobnie (chociaż niekoniecznie) sprzed 70 roku n.e.”

Spostrzeżenia Thiedego wywołały niemałe poruszenie w prasie i w środowisku naukowym. Dlaczego? Ponieważ za najstarszy zachowany fragment sprawozdań ewangelicznych uważano dotychczas rękopis P⁵², zawierający część Ewangelii według Jana, a sporządzony około roku 125 n.e., czyli dopiero w II wieku.

Przyszłość pokaże, czy nowe datowanie fragmentów składających się na papirus P⁶⁴ zostanie powszechnie zaakceptowane. W każdym razie oznaczałoby to, że rękopis P⁶⁴ jest najstarszym istniejącym fragmentem Ewangelii. Byłoby też dodatkowym dowodem, iż sprawozdanie Mateusza rzeczywiście powstało w I wieku, może nawet przed rokiem 70 n.e., kiedy jeszcze wielu naocznych świadków wydarzeń z życia Jezusa mogło potwierdzić autentyczność tej relacji.

[Prawa własności do ilustracji, strona 32]

Za zgodą President and Fellows of Magdalen College, Oksford