Dlaczego na świecie jest tak źle?

KIEDY sięgasz po gazetę, włączasz telewizję, by obejrzeć dziennik lub nastawiasz radio na serwis informacyjny, czyż nie spodziewasz się jakichś złych wiadomości? Prawdopodobnie nie dziwi cię, że gdzieś szaleje wojna, że ciągle dochodzi do brutalnych przestępstw, a w którymś z krajów rozwijających się panuje głód.

Jeżeli mieszkasz z dala od takich wydarzeń, prawdopodobnie nie czujesz się cały czas przytłoczony tego rodzaju doniesieniami. W końcu czy ktokolwiek potrafiłby wczuć się w położenie wszystkich cierpiących? Niemniej trudno nie zareagować, gdy się ma do czynienia z tragedią jednostki. Innymi słowy, czytać o wojnie i zastanawiać się nad statystyką ofiar to nie to samo, co dowiedzieć się o małym dziewięcioletnim Adnanie z Bośni, który stracił matkę pod gruzami ich domu zniszczonego przez bombę. Zaledwie kilka miesięcy później ojciec Adnana zginął od kuli snajpera, gdy we dwójkę szli ulicą. A parę tygodni potem na boisko szkolne spadł pocisk artyleryjski i poranił siostrę chłopca, tak że na jego oczach zmarła wskutek upływu krwi. Lekarze leczący Adnana z urazu psychicznego zauważyli, iż jest on zupełnie zobojętniały, wyzuty z wszelkich uczuć — nawet ciekawości. Za dnia dręczony lękami i niekontrolowanymi wspomnieniami, w nocy nie może wypocząć z powodu koszmarnych snów. Adnana nie da się wpisać do statystyk. Jest cierpiącym dzieckiem, któremu nie możemy nie współczuć.

Podobnie ma się rzecz z innymi tragediami trapiącymi świat. Co innego czytać o głodzie, a co innego zobaczyć zdjęcie umierającej z głodu pięcioletniej dziewczynki z wydętym brzuszkiem i cienkimi jak patyki kończynami. Co innego zapoznać się ze statystyką przestępstw, a co innego usłyszeć o starszej wdowie, którą brutalnie pobito, obrabowano i zgwałcono. Co innego czytać o rozkładzie życia rodzinnego, a co innego dowiedzieć się, że matka z premedytacją zagłodziła swe dziecko, okrutnie się nad nim znęcając.

Czytając o takich zdarzeniach, czujemy się do głębi poruszeni. Ale o ileż gorzej to znosimy, gdy któreś z tych wszechobecnych nieszczęść spada bezpośrednio na nas! Kiedy osobiście cierpimy zło, obraz świata ukazywany przez serwisy informacyjne może nas zacząć przytłaczać. Jesteśmy przerażeni, uświadamiając sobie, że udręki powodowane przestępczością, wojnami, głodem i chorobami dokuczają ludzkości na nie spotykaną dotąd skalę. Stawianie czoła realiom XX wieku wyciska na ludziach trwałe piętno — szerzy się niepewność, lęk i przygnębienie.

Wyznawcy różnych religii poszukują odpowiedzi na nurtujące ich pytania: Dlaczego jest tak źle? Dokąd zmierza ludzkość?

Niestety, współczesne religie rzadko udzielają zadowalających odpowiedzi. Jeżeli więc pytanie na okładce tego czasopisma wywołało na twej twarzy sceptyczny uśmiech, jest to najzupełniej zrozumiałe. Fundamentaliści niekiedy próbują wyczytać z Biblii to, czego w niej po prostu nie ma — dokładny dzień i godzinę końca tego świata (zobacz Mateusza 24:36). Wydawcy niniejszego czasopisma wolą udzielić głosu samej Biblii. Może będziesz zdziwiony, gdy zobaczysz, że biblijny opis dni ostatnich jest oparty na faktach i zgodny ze zdrowym rozsądkiem. Ale Biblia nie tylko wyjaśnia, dlaczego dzieje się tyle zła. Daje też nadzieję na przyszłość i niesie prawdziwe pocieszenie. Warto się o tym przekonać, rozważając kolejne artykuły.

[Prawa własności do ilustracji, strona 3]

Jobard/Sipa Press