W czym się uwidacznia zbożna mądrość?

„MĄDROŚĆ ubogiego jest w pogardzie, a jego słowa nie znajdują posłuchu”. W ten sposób mądry król Salomon zakończył opowieść o ubogim, lecz mądrym człowieku, który uchronił przed zagładą całe miasto. Niestety, „nikt jednak nie pamiętał o tym ubogim mężu” (Kaznodziei 9:14-16).

Ludzie są skłonni patrzeć z góry na tych, którzy niewiele posiadają, nawet jeśli dokonali oni szlachetnych czynów. Podobnie było w wypadku Jezusa. Izajasz tak o nim prorokował: „Był wzgardzony i unikany przez ludzi, mąż mający zaznać boleści i poznać, co to choroba” (Izajasza 53:3). Niektórzy gardzili Jezusem tylko dlatego, że swą pozycją nie dorównywał ówczesnym przywódcom. Posiadał jednak mądrość, jakiej nie miał żaden grzeszny człowiek. Mieszkańcy rodzinnego miasta Jezusa nie chcieli uwierzyć, że ten „syn cieśli” odznacza się taką mądrością i dokonuje tak potężnych dzieł. Ale był to poważny błąd, gdyż w sprawozdaniu biblijnym czytamy, iż Jezus „nie dokonał tam wielu potężnych dzieł ze względu na ich brak wiary”. Jakże dużo stracili! (Mateusza 13:54-58).

Obyśmy nigdy nie popełnili podobnego błędu. Jezus powiedział: „Mądrość potwierdza swą prawość swoimi dziełami”. Ludzi spełniających wolę Bożą i przekazujących mądrość z nieba można rozpoznać nie po ich pozycji społecznej, lecz po „wybornym owocu”, jaki wydają — po wierze opartej na Biblii oraz po uczynkach (Mateusza 7:18-20; 11:19).