Służba pionierska błogosławieństwem
1 Apostoł Paweł powiedział: „Kto hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie” (2 Kor 9:6). Słowa te okazują się prawdziwe szczególnie w odniesieniu do tych, którzy starają się spędzać w służbie kaznodziejskiej jak najwięcej czasu. Prawdziwość tych słów mogą potwierdzić pionierzy. Jakże szczęśliwi są w tych czasach ci, którzy zaznawają błogosławieństw z tej pracy!
2 Pewna siostra z Portugalii opowiada, co ją pobudziło do podjęcia okresowej służby pionierskiej: „Podczas zgromadzenia obwodowego byłam obecna na specjalnym spotkaniu dla osób zainteresowanych służbą pionierską. Słowa nadzorcy okręgu dały mi dużo do myślenia. Powiedział: ‛Gdy naprawdę kogoś kochasz, to czy nie starasz się coś czynić, żeby mu to okazać? A jak możemy okazać swoją miłość do Jehowy? Czy moglibyśmy to czynić w pełniejszej mierze przez służenie Mu w charakterze pionierów okresowych?’ Ponieważ zawsze tego pragnęłam, więc porozmawiałam ze swoim mężem. Chociaż mam troje małych dzieci w wieku 3, 5 i 7 lat, opracowaliśmy plan, jak przy pomocy mojej mamy będę mogła być przez miesiąc pionierką okresową.
3 Siostra ta wyjechała z dwiema innymi siostrami na teren oddalony, gdzie zamieszkały u zainteresowanych. Czy ich wysiłki zostały pobłogosławione? Posłuchajmy, co pisze: „Cóż to był za wspaniały okres! Czy możecie sobie wyobrazić naszą radość, gdy ludzie przychodzili do domu, w którym mieszkałyśmy, i mówili: ‛Przyprowadziłem moich sąsiadów, żeby i oni posłuchali tego, co myśmy od was usłyszeli, bo wczoraj, gdy byłyście u nas, nie było ich w domu’. Podczas tego miesiąca rozmawiałyśmy z setkami ludzi o przecudownych błogosławieństwach Królestwa Bożego, często po prostu na ulicach i drogach. Miałyśmy przywilej założyć dziewięć studiów biblijnych. Niedawno otrzymałam list od jednej z zainteresowanych. Pisze ona między innymi: ‛Moja droga przyjaciółko, im więcej dowiaduję się ze Słowa Bożego, tym bardziej dziękuję Bogu za to, że przysłał cię do mego domu. Mój mąż codziennie czyta książki, które nam zostawiłaś, i bardzo by chciał dowiedzieć się więcej o zamierzeniu Bożym!’”.
4 Na Filipinach wiele braci pracuje na roli. W okresie siewów i zbiorów są bardzo zajęci. Ale po zakończeniu tych prac wielu z nich podejmuje okresową służbę pionierską. Pewien nadzorca pisze, że członkowie niektórych rodzin wyruszają do tej służby jedno po drugim. Czy zastanawiałeś się kiedy nad tym, co mógłbyś uczynić, żeby umożliwić innym członkom rodziny podjęcie okresowej pracy pionierskiej w różnych porach roku?
5 Korea zawdzięcza stosunkowo dużą liczbę pionierów między innymi temu, że tam grona rodzinne odpowiednio współpracują, żeby umożliwić jednemu zostanie pionierem. Większość koraeńczyków zakłada rodziny. Bardzo rzadko spotyka się tam osobę samotną. Mimo to małżeństwa starają się tak układać swoje sprawy, żeby chociaż jedno z nich mogło być pionierem.
6 Na temat współpracy w gronie rodzinnym brat usługujący w Portugalii pisze: „Oboje z żoną wstajemy codziennie tak, jak to jest przyjęte w rodzinie Betel, i od godziny 7 do 9 żona wykonuje większość zajęć domowych. Obaj chłopcy mają przydzielone stałe zadania, takie jak słanie swoich łóżek, sprzątanie swego pokoju, a w porze posiłków jeden nakrywa do stołu, a drugi robi zakupy. Podczas naszej służby pionierskiej wielokrotnie już proponowano nam dobrze płatne posady, i to z reguły wtedy, gdy mieliśmy kłopoty finansowe. Mnie proponowano bardzo popłatne posady w Szwajcarii i Francji. Nawet kilka dni temu miejscowy jubiler zaproponował mi u siebie pracę za świetnym wynagrodzeniem. Jako rodzina jesteśmy bardzo szczęśliwi, poprzestając na tym, co jest niezbędne do życia, i doznajemy zadowolenia, jakie niesie ze sobą stosowanie się do rady z Mateusza 6:19-21.”
7 Gdy członkowie rodziny dzielą między siebie obowiązki, pozwala to wygospodarować pewną ilość wolnego czasu, co umożliwi chociaż jednemu z rodziny pełnienie służby pionierskiej. Czyż nie jest to błogosławiony wynik godnej pochwały współpracy w gronie rodziny?
8 Tym, którzy gorąco pragną pełnić służbę pionierską, często potrzeba jest czegoś więcej niż tylko współpracy w gronie rodziny. Niekiedy trzeba ponieść pewne ofiary, dokonać pewnych zmian, żeby się uwolnić do pełnienia tej służby. Pewien nadzorca z Nagoya w Japonii zrezygnował z pracy pełnoetatowej i zatrudnił się przy doglądaniu dostaw mleka, choć musiał zaczynać pracę o godzinie 5 rano. Dzięki temu ma dosyć czasu, żeby się opiekować domem i jednocześnie być pionierem. Przełożona pielęgniarek na oddziale chirurgicznym w szpitalu Fukuyama zmieniła pracę na półetatową w innym szpitalu, aby mogła zostać pionierką okresową od chwili chrztu do czasu, kiedy będzie mogła być pionierką stałą. W Japonii jest też pewna liczba młodych lekarzy, którzy dzień lub dwa pracują w szpitalu, żeby zarobić na swoje utrzymanie, a resztę czasu spędzają w służbie pionierskiej. Również niektórzy magistrowie farmacji pracują półetatowo i są pionierami. Inni pionierzy zarabiają na utrzymanie pracą, którą zazwyczaj podejmuje się niechętnie, np. roznoszeniem gazet, sprzątaniem itp. Czasem dwaj pionierzy pracują na jednym etacie, dzieląc go na dwa półetaty.
9 A co ty myślisz po rozpatrzeniu swoich możliwości? Czy mógłbyś podjąć służbę pionierską? Jeżeli po rozważeniu z modlitwą swoich warunków widzisz realne możliwości zwiększenia udziału w służbie polowej przez podjęcie okresowej lub stałej służby pionierskiej, to dlaczego nie miałbyś wyznaczyć sobie daty i zacząć pracować nad osiągnięciem tego celu? Jako oddani słudzy Jehowy Boga bez wątpienia pragniemy pod koniec ‛dni ostatnich’ zrobić mądry użytek ze swego czasu. Jeżeli jesteśmy całą duszą oddani służeniu Jehowie, te możemy być pewni Jego błogosławieństwa. Będziemy wtedy mogli podobnie powiedzieć z czystym sumieniem słowami Pawła: Nie jestem winien niczyjej krwi! — Dzieje 20:26.